Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        jeszcze we łbie, co i nie dziwota, bo dzieusze mało co na
 2     1, 3 |           czasu nie ma, to i nie dziwota!~Dogadywali coraz złośliwiej
 3     1, 4 |       pili na frasunek, co i nie dziwota, bo mieli ich w tyli świat
 4     1, 5 |   Pięknie ci, Jaguś! Mnie ta nie dziwota korale, bo i ano leży we
 5     1, 5 |         sobie było trudno, a nie dziwota, kościelnym był ino.~I jarmark
 6     1, 6 |     swaty?~- Abo to jedne.~- Nie dziwota, Jagna kiej malowana. Dobrodziej
 7     1, 8 |          zwiesnę idzie, to i nie dziwota!~- Zwieźliście już kapustę,
 8     1, 8 |      kiej na pochowku...~- I nie dziwota, jedynaczka z domu, to waju
 9     1, 9 |         Kościołów tyla, to i nie dziwota!~- Pewnie, bo skądże by
10     1, 10|     wypasał kiełbasami, to i nie dziwota, że go bronicie...~- Bele
11     1, 10|      zabaczy często dać jeść nie dziwota ... dzieci tyla... a to
12     1, 11|          baran trykał - co i nie dziwota, bo wieczerza była rzęsisto
13     1, 12|       Borynowe przeciech, to nie dziwota! - szepnął z dum - Juści,
14     2, 13|          krowę stracić, to i nie dziwota, że kobiecie zagrała wątroba
15     2, 14|         wszystko idzie, to i nie dziwota.~Hanka milczała, ale przechodząc
16     2, 14|    wyrobnikiem nie był, to i nie dziwota, że się do tego nie rwie.~-
17     2, 16|       jesieni przed weselem.~Nie dziwota też, iż starego całkiem
18     2, 16|     swojej nie słyszał, to i nie dziwota!...~Umilkli naraz, bo ostry,
19     2, 18|        niczym ten wiater !~- Nie dziwota, dworskie przecież, nie
20     2, 19|     wspomożenia znikąd, to i nie dziwota, że ciężki frasunek padł
21     2, 25|  tłukących się o płoty.~To i nie dziwota, że Lipce jakby przepadły
22     2, 25|          narodowi, to juści, nie dziwota, że Antkowe sprawki, Borynowe
23     2, 25|        garnczek wsadzą.~To i nie dziwota, że z tego wszystkiego garnęła
24     2, 25|       swojego tylachna, że i nie dziwota, jak się człowiekowi wypśnie
25     3, 26|          prosiła lękliwie...~Nie dziwota więc, że skoro się teraz
26     3, 27|      gorzej złodzieja - to i nie dziwota, że ciągnęło ją na świat,
27     3, 27|     niesprawiedliwości, to i nie dziwota, jako o każdym świtaniu,
28     3, 28|   wszystkich podrychtowywał.~Nie dziwota też, że i teraz jego słowa
29     3, 29|       nie przy- szło.~Więc i nie dziwota, jako drugie wsie, choć
30     3, 29|   ludzkimi zabiegami, więc i nie dziwota, że z dniem każdym więcej
31     3, 31| chłopakami wyprawiali, to mi nie dziwota, co Jagusia do was się całkiem
32     3, 31|        do cna zeżarło - to i nie dziwota, że na wsi przycichały swary,
33     3, 33|        turbacji a bied, to i nie dziwota, co wrychle zapomnieli o
34     3, 35|      kiej głodną krowę, to i nie dziwota, co zjałowiała.~Wyszli na
35     3, 36|  ciągłych plotach i swarach.~Nie dziwota też, że skoro nadeszły sianokosy,
36     4, 38|       lubość odpustowania. I nie dziwota, jakże, toć każden wymodlił
37     4, 40|         rzekł żartobliwie:~- Nie dziwota. Obiecałem go wam przywieść,
38     4, 40|          między swoimi, to i nie dziwota, co radowała mu się dusza
39     4, 41|          się odechciewa...~- Nie dziwota, jeno to me zastanawia,
40     4, 45|       nieubłaganą dolę, to i nie dziwota, że przejął go luty strach,
41     4, 47|          przez dziecka, to i nie dziwota, co bez tyla roków zacniło
42     4, 49|           na pół ślepa, to i nie dziwota, co głowa jej pękała od
43     4, 49|     ludzką cierpliwość, to i nie dziwota, że cała wieś jakby się