Tom, Rozdzial

 1     2, 16|       żwawo, Józka przyśpiewywała cichuśko i strzygła z papierów kolorowych
 2     3, 26|        serdecznej.~Sunęła się tak cichuśko jako ten wiater, któren
 3     3, 26|        długo płakała i boleśnie a cichuśko skarżyła się Jezusowi kochanemu
 4     3, 27|         też się poruszył i gmerał cichuśko w gałęziach, skowronki dzwoniły
 5     3, 27|      gdzie jękami pobitych, a ona cichuśko się wniesła i osiadła na
 6     3, 29|          niego i jęła nieśmiało a cichuśko wypytywać o Mateusza Gołębia. ~-
 7     3, 29|  Ściemniało się z wolna, zmierzch cichuśko sypał się na ziemię zatapiając
 8     3, 30|          ze wzdychaniami szemrały cichuśko a rzęsiście kiej ten deszczyk
 9     3, 30|         runie zbóż zakolebały się cichuśko i rosy kiej łzy posypały
10     3, 30|         drzewinami, że poszumiały cichuśko ważąc się ku chatom i lękliwie
11     3, 30|       izby, kiej Witek wsunął się cichuśko i zaraz przykucnął przed
12     3, 30|          go a przemawiać do niego cichuśko.~Dom też opustoszał, do
13     3, 30|       polśniewała, trząchając się cichuśko na gałązkach i gmerząc kiej
14     3, 31|        dni.~Poniektóre wlekły się cichuśko, kiej te strumienia w słońcu
15     3, 32|        przez gęste sito i pluskał cichuśko po rozkwitających sadach.~-
16     3, 32|   uciekały z kalenic i niesły się cichuśko a nisko nad polami.~Baby
17     3, 32|   trwożnie.~- Antek! - wyszeptała cichuśko, serce jej wezbrało westchnieniem
18     3, 32|          wielgachne, a stojał tak cichuśko, iż kucie dzięciołów trzaskało
19     3, 33|     mieniło się od słońca, okwiat cichuśko słał się na trawy, pszczoły
20     3, 33|          dołożę, weźcie - prosiła cichuśko.~- Bóg zapłać wama. Cie,
21     3, 33|    ukradną.~Napraszała go jeszcze cichuśko, ale jeno tak la zwyczaju,
22     3, 33|       dołożyła... Nie bójcie się, cichuśko wama usnę, ni się spodziejecie...
23     3, 33| przywtarzając ludziom tak słodko, cichuśko a przejmująco, jakby to
24     3, 35|       obrazami.~Rocho się wyniósł cichuśko, siedział na ganku i czytając
25     3, 35|      nieprzyjazny... - ozwała się cichuśko.~- Nigdym ci krzyw nie był...
26     3, 36|         się liście szemrały cosik cichuśko.~- Kto me woła? - myślał
27     4, 37|           juści - odparła łzawo i cichuśko.~Patrzał na nią poczciwie,
28     4, 38|          bez co? - zaskarżyła się cichuśko.~Szarpnął się i poszedł
29     4, 40|           wysady gwarzyły nad nim cichuśko i trwożnie, gdyż wszystko
30     4, 40|           długo jeszcze gędziły i cichuśko, jakby się skarżąc na wisusa.~
31     4, 41|       jeno niekiedy zaruchały się cichuśko zielone podszycia i z głębin
32     4, 41|      dzwoniły. ~Wszyscy siedzieli cichuśko kiej te przytrwożone trusie.~
33     4, 42|        jeno miał, i skradając się cichuśko kole chałupy wydostał się
34     4, 42|        westchnął jakoś żałośnie i cichuśko, strachliwie przemknął się
35     4, 43|      pojękując jeno i skarżąc się cichuśko, że nie dopuszczają do niej
36     4, 43|         zachrapała, podniesła się cichuśko i przyokrywszy się w zapaskę
37     4, 45|     zalegała w poprzek kiej trup. Cichuśko było, rzeźwo i mroczno,
38     4, 45|           mnie Panienka i powieda cichuśko: "Leż se, Jagato, Pan Jezus
39     4, 46|          serca.~Jagusia zapłakała cichuśko, nie wiadomo laczego.~-
40     4, 47|           już cały wieczór leżała cichuśko, dopiero kiedy zabierali
41     4, 47|       przywarowawszy kajś w kącie cichuśko niby trusia. W izbie jeno
42     4, 48|           się drzewa i zagwarzyły cichuśko kieby we śpiku, z pasieki
43     4, 48|         mu w oczach wyznawała się cichuśko ze swego miłowania... Jakby