Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |     złapać nie mogę..-~- Loboga, aże mnie zatknęło, myślałam,
 2     1, 2 |         na wspominek o żeniaczce aże kwiczy i z nogi na nogę
 3     1, 3 |   gorącej był z przyrodzenia, to aże go złość porywała, że musi
 4     1, 3 |        dobrodziejem koty drze.~- Aże mu się darzy, to ino bez
 5     1, 4 |  olśniony tymi ślicznościami, że aże łzy miał w oczach i koniecznie
 6     1, 4 |          mu powiedział... Jezus! Aże za grdykę go coś ułapiło
 7     1, 4 |         A masz to czym? .jęknęła aże w tym uczuciu bezsilności
 8     1, 4 |          tak ostro przytupywali, aże dyle podłogi skrzypiały
 9     1, 4 | śpiewający z gardła wszystkiego, aże psy ujadały i jaki taki
10     1, 5 |   toczyły po ciasnych uliczkach, aże domy się trząść zdały i
11     1, 5 |          których bił taki zapach aże w nozdrzach wierciło; te
12     1, 5 |          szafy, i półki, i stoły aże grały tymi farbami, że oczy
13     1, 5 |          lśniły a połyskały ino, aże oczów oderwać było trudno:
14     1, 5 |          tyla sobie kupowali ,że aże lokaj za nimi nosił ! I
15     1, 6 |        świcą jak temu wilkowi... aże dziwno...~- Będziesz w niedzielę
16     1, 6 |           Ziąb taki i plucha, że aże mi moja drewniana noga skostniała~-
17     1, 7 |          Tak se na ucho gadacie, aże po drugiej stronie stawu
18     1, 9 |         huknie! Tęgom nabił, ba, aże mi ramię spuchnęło, tak
19     1, 11|        juści, tak stęka i jęczy, aże na drodze słychać!~- Idę
20     1, 11|    wylegali gwarzyć i gzić się - aże dudniało od przegonów i
21     1, 12|          wpół i nosili po izbie, aże ich ciągotki brały do siebie,
22     1, 12|       tęskliwymi oczyma, a matka aże rosła z kuntentności, odkładała
23     2, 13|       sercach kiej na pogrzebie, aże się odwracali od bydlątka,
24     2, 18|        się tam obaj tak galanto, aże na drodze się rozlegają
25     2, 19|      chałupie jak ten zły wiatr, aże mroziło od niej złością,
26     2, 20|         wojny, to niech ma taką, aże mu grdyką wylezie! Hale,
27     2, 20|        żeby się to mogło stać... aże mnie rozum odchodzi i zimno
28     3, 26|       sprawy, takie cuda i moce, aże serca biją do wtóru weselnego,
29     3, 26|         biją do wtóru weselnego, aże same łzy leją się z oczu,
30     3, 26|        same łzy leją się z oczu, aże dusza człowiekowa zmartwychwstaje
31     3, 26|        tak pusto było na polach, aże dziw brał! Przecie dobrze
32     3, 26|        tym zwiesnowym czasie, to aże się wieś trzęsła od wrzasków
33     3, 27|     krowa Jagusi.~- Tak ją pasą, aże krowa ryczy i z głodu słomę
34     3, 27|       świeżej wody: pił z wolna, aże mu grdyka chodziła, ale
35     3, 30|       czuła i to, że ją rozpiera aże do bolu, do krzyku, do płaczu,
36     3, 32|          bezwolnie się odsuwała. Aże przyszło do tego, że kiej
37     3, 33|     targa się, stracha, zamiera, aże raptem oczy ozewrze na słoneczną
38     3, 33|        słowiki tak się zaniesły, aże cichło, a struny jakby tchu
39     3, 33|      drzew kieby tafla lodowa... Aże dzwoniło w uszach od tej
40     3, 35|      wyciągały pazury i niejeden aże dygotał z gotowości, gdy
41     4, 40|         niej buchać lubym żarem, aże krew uderzała mu do głowy.~-
42     4, 42|      wiedli pyskując do śmiechu, aże się trzęsły wszystkie kałduny
43     4, 47|  rozpowiedziała mi, jak to było, aże mi włosy powstały na głowie.~-