Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         się zerwała lub krzyk nie wiadomo skąd powstały leciał nisko,
 2     1, 3 |           nie bele chto - Boryna, wiadomo. Ale dobrością z nimi się
 3     1, 3 |     lepszym krokiem jakże, abo to wiadomo, co się po nocach tłucze?...
 4     1, 5 |        babiego lata rwały się nie wiadomo skąd i przepadały w ostrych,
 5     1, 5 |         kłótnie po chałupach, boć wiadomo przeciech, że u nikogój
 6     1, 6 |        więcej.~- Rzekliście!~- Co wiadomo; nie z wiatru wziąłem ani
 7     1, 7 |           była wstała w sercu nie wiadomo za czym...~Ale chłopak grać
 8     1, 8 |          już widział! Szymon, też wiadomo, kto jest - nie obieżyświat
 9     1, 10|          pleciuchy i zazdrośniki, wiadomo! - wykrzyknął w głos, ale
10     1, 11|        Stara jest piekielnica, to wiadomo, ale chłopaki też niezguły
11     2, 13|   powiedać? że mu źle? I bez tego wiadomo, a do przyjacielstwa nie
12     2, 14|    Moiściewy, a to już od jesieni wiadomo było... a mówiłam, prosiłam,
13     2, 14|      siedzicie czy co, że wam nie wiadomo? ~- Nie w lesie, ale za
14     2, 16|            Jak to długo było, nie wiadomo - aż rozległ się nad ziemią
15     2, 19|        kręcił, deliberował długo, wiadomo, że mądrala na całą chałupę,
16     2, 19|        nie należy, to jeszcze nie wiadomo, to już urzędniki rozsądzą.~-
17     2, 20|           wymyśliłam taki sposób! Wiadomo przeciech, że kiecką chłopa
18     2, 20|         też, że to z tym Florkiem wiadomo było...~- Nie tykajcie matki!~-
19     2, 20|        tylko pięć morgów i to nie wiadomo; czy mu Dominikowa pozwoli
20     2, 21|           łajdus, juści. Ale i to wiadomo, że kiep, suczka nie chce,
21     2, 23|   żałosnym korowodem i ginęły nie wiadomo gdzie, jak te pomarłe światłości
22     3, 27|         pacierz wyciągnąć kulasy.~Wiadomo przecież, iż któren pierwszy
23     3, 27|        miała oddać w opiekę? Kiej wiadomo, że jak się sam człowiek
24     3, 27|        ostawili go w spokojności. Wiadomo jest, że kiej kto na śmierć
25     3, 29|           ma to swojego chłopa?~- Wiadomo, ale tamten we wojsku, daleko
26     3, 31|         zamawianie nie zaszkodzi, wiadomo! - szepnęła Płoszkowa.~Szumno
27     3, 31|      przystoi, a powiecie, że ile wiadomo, z komory niczego nie wynieśli,
28     3, 31|            to już... Bogu jednemu wiadomo... i... - strzepnęła pierzynę
29     3, 33|   bogactwa dufający, zaś młynarz, wiadomo, co la grosza dałby się
30     3, 34|            zaś po prawdzie to nie wiadomo, jak było... Na niejedną
31     3, 34|         odburknął.~- Powiedam, co wiadomo, że co dnia z nimi hańdryczysz.~-
32     3, 35|          dziewek to nie wypomina: wiadomo przeciek, co wyrabiają!
33     4, 37|      dalekie, i przepadał też nie wiadomo kaj...~Wieś leżała w głębokim
34     4, 38|         Na paskudnika pozdychały, wiadomo...~Jaże się pokurczyli z
35     4, 39|        gadajcie do tego pomietła! Wiadomo, o co jej idzie.~Wyjęła
36     4, 39|           grontu jej nie zapiera, wiadomo! Ale że Antek leda dzień
37     4, 41|           przecież mieszka u was, wiadomo!~- Pewnie, co nieraz siedział
38     4, 44|   zamysłami, że do końca nie było wiadomo, za kim trzyma.~Ale większość
39     4, 46|           zapłakała cichuśko, nie wiadomo laczego.~- Co ci to, co? -
40     4, 49|            Pisarzowi zawierzał, a wiadomo, jakie to ziółko!~- Szkoda
41     4, 49| odpowiedzi.~- Stracił na Jagusię, wiadomo.~Tego się nie spodziewano,
42     4, 49|    leciały wyrwane skądściś i nie wiadomo kaj ciskane, leciały migotliwe