Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |       było...~- Mówiłeś to tak, Michał?..~- Żebym tak spowiedzi
 2     2, 14|        że organista krzyknął.~- Michał! Do chrztu przyjechali,
 3     2, 17|       Winciorek, kulawy Grzela, Michał Caban, Franek Bylica, brat
 4     2, 22|      wisiały, a dopiero za nimi Michał od organisty na piszczałce
 5     2, 25|         Grzelą; przeszedł Caban Michał z Frankiem Bylicą, stryjecznym
 6     3, 26|   jakieś chłopaki.~- Juścić, co Michał organistów z którymś organiściakiem.
 7     3, 26|        dziadówkę pamiętały! Ale Michał wyrósł galanto, pewnikiem
 8     3, 27|        rękę.~-Księdza, prędzej, Michał!...~Ale nim kowal wyszedł,
 9     3, 28|          obrządza.~- A kajże to Michał?~- Poszedł z organiściakiem
10     3, 28|        nikogo.~- A kajże się to Michał podział?...~- Muszą być
11     3, 28|       Jagnę otwierając drzwi.~- Michał nie obcy, ma takie prawo
12     3, 29|         na wsi, w komżę ubrany.~Michał organistowy niósł za nim
13     3, 31|   kieliszkiem.~- Spóźniłeś się, Michał, to gońże nas teraz!~- Prędko
14     3, 32|     trzepać i błyskać kolorami. Michał organistów poniósł wodę
15     3, 33|        tłumaczył się płaczliwie Michał.~- Nie cygań. Wuj się z
16     3, 33|       koniczynę, to...~- Cicho, Michał! Słyszane to rzeczy, żeby
17     3, 33|         rzekła:~- Wstąpicie to, Michał?~- Przysiędę w ganku i powiem
18     3, 34| pierwszemu się zawierzam. Jakby Michał...~- Nie rozgłoszę, bądźcie
19     3, 34|        Mateusz. - W twoje ręce, Michał! - dodał zaraz, tłumiąc
20     3, 34|        ciebie: za małaś figura, Michał.~Nacisnął czapkę i wyszedł
21     3, 36|      nami.~- Jeno mi dziwno, że Michał teraz ze wsią trzyma.~-
22     3, 36| prześmiechem:~- Nie frasuj się, Michał... już teraz wam dojdę...
23     4, 37|     Zrób w kościele, co potrza, Michał, wyręcz mnie, a niech chrzestni
24     4, 37|      się bojałem przystąpić, bo Michał se siedzą z dziedzicem u
25     4, 39|  rozlewając się jaże po ambonę.~Michał organistów służył do mszy
26     4, 39|    całkiem darmo!~- Masz rozum, Michał, mówiłem o tobie dziedzicowi.
27     4, 39|        i sprawiedliwością! Ale, Michał! - zawołał za odchodzącym -
28     4, 39|       już niezdatny! - żartował Michał i naraz wszyscy gruchnęli
29     4, 39|         a jutro gnijesz. To już Michał pojedzie po te rzeczy po
30     4, 40|       rozumu!~- Mało to jeszcze Michał się natłumaczy każdemu?~-
31     4, 40|    natłumaczy każdemu?~- Co tam Michał! Za swoim profitem gania
32     4, 41|      było gorąco kiej w piekle. Michał właśnie był odkuwał z pomocnikiem
33     4, 41|     chciałbyś to wozić? - rzekł Michał wsadzając żelazo w ognisko
34     4, 41| pomiarkował i poszedł do kuźni. Michał był sam i właśnie już się
35     4, 41|            westchnął boleśnie. ~Michał kuł znowu z zajadłością,
36     4, 43|     Jasiowego pokoju, kaj teraz Michał pisał cosik pod wiszącą
37     4, 44|         nią! Mądrala!~- Ale ty, Michał, z nami trzymasz, co? -
38     4, 46|     przyleciał srodze zaziajany Michał organistów.~- Wiecie, a
39     4, 46|        was, Rochu! - srożył się Michał, wyłamując sielną gałąź
40     4, 46|         swojej roboty! Uciekaj, Michał, i ani mru-mru! - rozkazywał
41     4, 47|   stawiać kole figury.~- Cie... Michał stawia wiatrak, śmierci
42     4, 48|     dokupią blichowanego. Jutro Michał obrządzi w kościele, a ty