Tom, Rozdzial

 1     1, 10|     studziennych żurawi, rozmowy, krzyki dzieci, szczekania leciały
 2     1, 11|         ciężkie dychanie, tupoty, krzyki rwały się, plątały i huczały
 3     1, 12|     muzyka huczała przez ściany i krzyki szły wesołe a śpiewania.~
 4     2, 14|           ino wyjazd miał osobny, krzyki jakieś odeń szły i płacze,
 5     2, 16|           bydlątkach się odzywał; krzyki dźwięczały w słuchliwym,
 6     2, 16|         się mgłami wydzierały się krzyki dzikich kaczek i całe ich
 7     2, 19|       wrzask się podniósł, tupot, krzyki, że już żadnego głosu z
 8     2, 20|          święcie - nie płacz, nie krzyki, nie pomstowania, a ino
 9     2, 20|         że na drodze słychać było krzyki. Nie pomagało to wiele,
10     2, 21|           Podniesienia, to jakieś krzyki, długie, żałosne, rozdzierały
11     2, 21|      rozdzierały powietrze, jakby krzyki ptaków zbłąkanych, jakieś
12     2, 21|      Dzwon zaczął bić na trwogę i krzyki się wzmagały.~- Gore! wstawajta,
13     2, 23|         mówić, tylko nieprzytomne krzyki rwały się im gdziesik aż
14     2, 23|         Ludzie zaczęli nadbiegać, krzyki poszły po wsi, ktosik uderzył
15     2, 24|             Rejwach się podniósł, krzyki, klątwy, wygróżki i takie
16     2, 25|            to już i gdzieniegdzie krzyki powstawały i to złe słowo
17     2, 25|           i tumult srogi uczynił, krzyki i sprzeciwy, bo się naród
18     2, 25|          że całym światem szły te krzyki a wrzawa.~Ale przycichało
19     3, 27|         jej tam znaczyły kowalowe krzyki i groźby, którymi jej bronił
20     3, 29|           we wsi lament powstał i krzyki, bo się pokazało tyle szkód
21     3, 29|     wszyscy śpią i ani sposób, by krzyki posłyszeli... Do dołu ziemniaczanego
22     3, 29|     jednej chałupy wydzierały się krzyki obronne.~I wypatrywali niecierpliwie
23     3, 30|         się podniósł powszechny i krzyki, ale wnet pomiarkowali drudzy
24     3, 30|       albo zaszarpały się krótkie krzyki dzieci, odganiających wrony
25     3, 30|          jeszcze dudnienie wozów, krzyki ptactwa na ogorzeliskach
26     3, 30|          coraz rozgłośniej wrzały krzyki przed domami.~Hanki jeno
27     3, 30|      dalekie, wzmogły się jeszcze krzyki, a serca żywiej i weselej
28     3, 30|           się roili, że śmiechy i krzyki trzęsły się nad wsią, że
29     3, 30|         zarzewiem.~Turkoty wozów, krzyki łudzi, ryki, straszna groza
30     3, 31| trzaskanie wrótni, płacze dzieci, krzyki gęsi wypędzanych nad rowy
31     3, 32|       wszystkich progów darły się krzyki, a co gorętsze wybiegały
32     3, 32|         Jagna, która dosłyszawszy krzyki kijem rozpędziła wisusów
33     3, 32|            gorące słowa i szepty, krzyki, co jak śpiew się wydzierały
34     3, 33|         tu i owdzie roznosiły się krzyki na leniących się wstawać.~
35     3, 33|   pokrzykując judząco na kobiety.~Krzyki roznosiły się daleko, że
36     3, 33|      głowy się taczają i czyje są krzyki. Przywarli się do płota
37     3, 33|          Kurz ich zakrył, iż jeno krzyki a pomstowania się rozlegały;
38     4, 37|        wybrany.~Straszne płacze i krzyki zatargały powietrzem.~Chorągwie
39     4, 37|          ci, mój Jezu, buchnął, a krzyki, a takie lamenty, coby i
40     4, 38|        był coraz większy, gwary i krzyki podnosiły się nad całą wsią.
41     4, 38|        jakieś nabrzmiałe, szalone krzyki, jakieś wichry palące ją
42     4, 45|          od wsi takie przeraźliwe krzyki, lamenta i przeklinania,