Tom, Rozdzial

1001     4, 38|           Hanka.~- Słyszeliście to już o wójcie? - zagadnęła Płoszkowa
1002     4, 38|              lata po ludziach i skamle o pożyczki, aby choć chyla
1003     4, 38|            skrzypicy i śpiewał pieśnie o królach i dawnych czasach,
1004     4, 38|        przechodniów i jękliwie skamłał o wspomożenie.~Jakby ją kto
1005     4, 38|               do domu i rozpowiedziała o wszystkim siostrze, która
1006     4, 38|                 że go głodem morzysz i o świnie więcej dbasz niźli
1007     4, 38|              świnie więcej dbasz niźli o niego.~- Prawda była, juści,
1008     4, 38|              pilnie patrzy albo skręca o staje. Zaś inszy wysuple
1009     4, 38|               da zdrowie, co pamiętasz o sierocie.~- Sierota jucha,
1010     4, 38|          gdziesik w cieniu deliberując o różnościach, a wszystkich
1011     4, 38|            cosik pisał po stole. ~Szło o zgodę z dziedzicem, któren
1012     4, 38|                uchwali, to się urzędów o przyzwoleństwo pytała nie
1013     4, 38|              uciechy i krzykał na Żyda o gorzałkę, niejeden plótł
1014     4, 38|            niejeden plótł trzy po trzy o działach, a każdemu roiły
1015     4, 38|                rozmawiał rozwodząc się o dziedzicowej poczciwości,
1016     4, 38|                i pogadując z dziadkiem o tym i owym; cyganił jucha,
1017     4, 38|           jeśli nasz proboszcz napisze o to do niego.~- Nie bój się,
1018     4, 39|               pewnie będziecie radzili o działach, co?~- Juści, tak
1019     4, 39|     przytwierdzili.~- Otóż to! Właśnie o tym chciałem z wami pomówić!~
1020     4, 39|            grzechu i obrazy boskiej. A o kościele pamiętajcie. Nieboszczyk
1021     4, 39|                tabaką i prędko zagadał o innym.~- A cóż, będzie zgoda
1022     4, 39|            Masz rozum, Michał, mówiłem o tobie dziedzicowi. No, idźcie
1023     4, 39|   czerwieniejących wiśni, a zboża biły o płoty kiej wody wzburzone.~
1024     4, 39|                w cichości, deliberując o działach.~Skądciś, jakby
1025     4, 39|              mężowego dobra i stanowić o niczym prawa nie mam. Antek
1026     4, 39|              Dominikowa - przypomnijże o swoim.~- A po co, przeciech
1027     4, 39|                   Rzekliście! Tu idzie o sześć morgów, jakie nieboszczyk
1028     4, 39|      nieboszczyk zapisał Jagusi, a nie o głupie słowa!~- Jak macie
1029     4, 39|                  Już wam powiem kaj... O zbożu powiecie przy spisie,
1030     4, 39|           Antkowi, niech z wami pogada o tej radzie.~Ledwie się wstrzymał
1031     4, 39|         przyniósł z kancelarii.~- Może o Antku! - szepnęła z trwogą,
1032     4, 39|           papier przez zapaskę.~- Pono o Grzeli. Mojego nie ma, pojechał
1033     4, 39|              żal, że chciała bić głową o ścianę i krzyczeć wniebogłosy,
1034     4, 39|               że jeno pluł wspominając o tobie. Nawet gotów był sobie
1035     4, 39|             postanowienie, wsparła się o ścianę i pomyślawszy jeszcze
1036     4, 39|                tego pomietła! Wiadomo, o co jej idzie.~Wyjęła ze
1037     4, 39|               skrzynki jakiś papier.~- O zapis ci chodzi, o te morgi,
1038     4, 39|           papier.~- O zapis ci chodzi, o te morgi, a to je weź sobie
1039     4, 39|               a do cna przepomniałyśmy o tym papierze o Grzeli.~-
1040     4, 39|         przepomniałyśmy o tym papierze o Grzeli.~- Prawda! Przerywaj,
1041     4, 39|        Skończyłeś to z Tereską, co już o Jagusi zamyślasz? - odcięła
1042     4, 39|             jak mało któren w Lipcach, o dolo człowiekowa, dolo nieszczęsna!
1043     4, 39|              nowiny, że schodząc z pól o zmierzchu, już sobie o tym
1044     4, 39|             pól o zmierzchu, już sobie o tym rozpowiadali; juści,
1045     4, 39|           zetknął, rajcowano zawzięcie o wypadkach, to o tym, z czym
1046     4, 39|              zawzięcie o wypadkach, to o tym, z czym chłopi powrócą
1047     4, 39|               że cheba prasnę wszystko o ziem i pójdę, kaj mnie oczy
1048     4, 39|        Jagusiną sprawę, a tylko rzekła o Grzeli:~- Kiej pomarł, to
1049     4, 39|            działu.~- Prawda, jeszczech o tym nie pomyślałam.~- A
1050     4, 39|                pono skarżyć was będzie o wygnanie córki...~- A niech
1051     4, 39|              najgorszych przypuszczeń.~O samym mroku jakiś wóz przystanął
1052     4, 39|              wójt siedział na bryce.~- O Grzeli już wiecie! - zaczął. -
1053     4, 40|               z wierzchołków, trzepiąc o liście i trawy, zawiewał
1054     4, 40|             łuny dalekie.~- Jak wyszli o chłodzie, to ani chybi,
1055     4, 40|              zaspany cochając się jeno o węgły i drapiąc.~- Jak cię
1056     4, 40|                   Konie dzwonią zębami o pusty żłób, a ty się wylegujesz
1057     4, 40|                i wyjadał. Była wszędy, o wszystkim pamiętała i na
1058     4, 40|           pośpiechu, przepytując Józkę o wszystko.~Kobiety poglądały
1059     4, 40|                was, no i tyla!~- Pytał o mnie! Niech ci Pan Jezus...
1060     4, 40|                i wy jesteście! Całkiem o was przepomniałam! - jęła
1061     4, 40|           brata.~- Jak mi wójt pedział o jego śmierci, to jakby me
1062     4, 40|           grontem podzielim, nawet już o kobiecie la niego myślałem -
1063     4, 40|             nie zapomniał Witka ni też o parobku.~Jaże krzyknęły
1064     4, 40|               Rocho jął się rozpytywać o wieś i różne sprawy, opowiadała
1065     4, 40|     rozgrzebują wschodzące ogórki. Już o całym świecie przepomniała,
1066     4, 40|         obejrzał, rozpowiedała szeroko o polnych robotach, gdzie
1067     4, 40|             porządku, przepytując jeno o to i owo, a dopiero w końcu
1068     4, 40|               na niego, ale on ani już o czym wiedział, grążył się
1069     4, 40|                się nawet przewiadywała o nowego parobka.~- Wezmę
1070     4, 40|           ludzie.~Antek rozpytywał się o różnoście, gdy Rocho mu
1071     4, 40|             kłopotał będę.~Zaczęli się o to mocno sprzeczać, aż wtrącił
1072     4, 40|           Tamci zaś pogadywali jeszcze o tym i owym, jeno co jakoś
1073     4, 40|                że ani już chce słuchać o zgodzie, a nawet przykazał
1074     4, 40|   przedstawiając, jako tylko chodzi mu o dobro wsi, jako jeszcze
1075     4, 40|               poprobować, poredzimy se o tym którego dnia.~Zaczęli
1076     4, 40|                lepiej wiecie, to mówmy o czym drugim... - zły był
1077     4, 41|            klekocąc a wycierając dziób o kalenicę. ~- Czekaj, złodzieju,
1078     4, 41|            orał zawzięcie zapomniawszy o całym świecie, czasem chlastał
1079     4, 41|             wpodle, wspierając brzemię o drzewo i ledwie zipiąc.~-
1080     4, 41|        otrębami, temu nie potrza mówić o biedzie.~- Bójcie się Boga,
1081     4, 41|          trepem następuje, ani wiedząc o tym, i do głodu niezgorzej
1082     4, 41|           przędzę rozsnuwała różnoście o Jagusinych smutkach, żalach
1083     4, 41|            rękach chybotał zadzierając o kamienie, zaś pod lasem
1084     4, 41|                cóż, młynarza przeciech o pomoc prosił nie będę.~-
1085     4, 41|              siedzę u matki...~- Dyć i o tym rad bym z tobą pomówił.
1086     4, 41|               rozważał wszystko, co mu o niej powiadali.~- Takaś
1087     4, 41|                  A mnie nawet pomyśleć o tym straszno!~- Juści ale
1088     4, 41|               posłuchaj, co rozpowiada o tym kreminale, to cię jeszczek
1089     4, 41|              jutro, bo woził będziesz. O sprawie nie myśl, nie warto
1090     4, 41|                przychodziła.~Natomiast o jakieś pół stajania od Antka
1091     4, 41|                   Nie zafrasowałeś się o mnie bez tyla czasu, a teraz
1092     4, 41|             szlochała wspierając głowę o stodołę.~Usadził ją przy
1093     4, 41|             nie było już pomiarkowania o niczym, nic, kromie ognia
1094     4, 41|              zawsze. Sporo czasu mówił o swoich zamysłach i nadziejach,
1095     4, 41|                stąpań nocy rozważał se o Jagusi.~- Ni z nią, ni przez
1096     4, 41|                nie przychodził i myśle o niej nie ustawały ni na
1097     4, 41|               Pokrótce to se zamyślisz o dworskiej kanapie! - zaśmiał
1098     4, 41|            mimo tego nie zabił pamięci o Jagusi ani o tej sprawie
1099     4, 41|             zabił pamięci o Jagusi ani o tej sprawie nieszczęsnej~
1100     4, 41|          najgorsze, bele nie to.~Ale i o kryminale myślał z rozpaczą
1101     4, 41|              cięgiem był zły, chmurny, o bele co poniewierał i dobrego
1102     4, 41|               klął się, że też nie wie o niczym, co mogło być prawdą,
1103     4, 41|               się zarazem przymawiając o kolację, że musiała im nasmażyć
1104     4, 41|               A może pan starszy mówią o tym dziadku, co to chodzi
1105     4, 41|            różnymi sposobami wypytywać o niego. Nawet już tabaką
1106     4, 42|             pod bokiem, łacniej będzie o drzewo i ciszej na zimę -
1107     4, 42|             tym głowa, nie turbuj się! O wszyćkim deliberowałem i
1108     4, 42|              roboty, że wnet zapomniał o całym świecie.~I już tak
1109     4, 42|                pracował dzień w dzień, o pierwszym świcie się zrywał
1110     4, 42|             między najpierwsze i swoje o wszyćkim powiedał.~W karczmie
1111     4, 42|          szukać uciechy.~Ale nazajutrz o świtaniu Szymek stanął na
1112     4, 42|           pochwaliwszy Boga rozpytywał o różnoście. Szymek rad przechwalał
1113     4, 42|           prześmiechał i jął pogadywać o takich różnościach i takie
1114     4, 42|     różnościach i takie cudeńka prawił o świecie, jaże Szymek dziw
1115     4, 42|       wieczorem poleciał rozpowiedzieć o wszystkim Nastusi.~- Mówili,
1116     4, 42|              surowej gliny, że dopiero o zmierzchu ruszył do wsi
1117     4, 42|                już wszystkie wiedziały o ślubie, więc i Dominikowej
1118     4, 42|                udała, iż nie miarkuje, o czym powiedają.~Zaś nazajutrz
1119     4, 42|           przysłali, więc skoro ktosik o tym wspomniał, Jagustynka
1120     4, 42|              się niemało rozpowiadając o tym Jagustynce wracającej
1121     4, 43|                pod drzewa, bo skamlała o to żałośnie.~Ale cóż, kiej
1122     4, 43|      wypierzone!~Jął cosik rozpowiadać o gniazdach, gdy zakrzyczała
1123     4, 43|              pożaru, ale ani mowy było o ratowaniu, paliła się od
1124     4, 43|                Dziewczynie bowiem było o tyle lepiej, że mogła całe
1125     4, 43|                 że cosik tak się cocha o węgieł, jaże się buda zatrzęsła,
1126     4, 43|             mój, a słucham kieby zgoła o obcym.~- A taki poczciwy,
1127     4, 43|                ja co? ten badyl suchy, o któren nikto nie stoi -
1128     4, 43|          uważnie słuchał rozpowiadania o Szymkach.~- Nie wszystkim
1129     4, 43|         lubością oddając się spominkom o nim, że Mateusz, nie mogąc
1130     4, 43|        Wsadźcie je sobie gdzieś, stoję o wasze podarunki co o ten
1131     4, 43|             stoję o wasze podarunki co o ten patyk złamany!~- Jagusiu,
1132     4, 43|         niekiedy posłyszeć jakie słowa o Jasiu.~Leciała też spragniona
1133     4, 43|                 Leciała też spragniona o nim wieści, a z jakąś cichą
1134     4, 43|               czekać tego jutra i śnić o Jasiowym powrocie.~Ale na
1135     4, 43|          odblaski światła i zapomniała o wszystkim grążąc się w mgławych
1136     4, 44|             wszystkie jednako skamlały o poczekanie do żniw lub do
1137     4, 44|          naczelnika, to przymawiał się o słomę na powrósła, że radzi
1138     4, 44|              popsuć zgodę z dziedzicem o las - przestrzegał lipeckich
1139     4, 44|         jednego niewoląc, że w mig się o tym rozniesło między gromadą.~
1140     4, 44|                 Antek, wsparty plecami o węgieł karczmy, gadał krótko,
1141     4, 44|             będzie lepsza od żadnej. A o jakiej zamyślacie, nie dadzą.
1142     4, 44|               sekretarz przeczyta niby o tej szkole! A słuchajta
1143     4, 44|                bych każden wyrozumiał, o co idzie!~Pisarz założył
1144     4, 44|             naczelnika, któren wsparty o futrynę jął cosik mówić
1145     4, 44|           morgi. Czasy teraz ciężkie i o grosz trudno! To jeno chciałem
1146     4, 44|                i laczego?~Spierali się o szkołę, o Antka, o wczorajszy
1147     4, 44|                 Spierali się o szkołę, o Antka, o wczorajszy deszcz,
1148     4, 44|        Spierali się o szkołę, o Antka, o wczorajszy deszcz, kto zeszłoroczne
1149     4, 44|                 a Grzela rozpowiedział o wszystkim. Jasio wysłuchał,
1150     4, 44|               Jasio wysłuchał, pogadał o tym i owym i kazał jechać.~
1151     4, 44|          groził, to jakby wiedział już o Rochu - ktoś szeptał.~-
1152     4, 45|            sporą gałąź i wsparłszy się o płot obstrugiwał, pasując
1153     4, 45|             jaże młodszy, sielny parob o rozlatanych ślepiach, cosik
1154     4, 45|             coraz wolniej, rozmyślając o zebraniu, że raz w raz porywały
1155     4, 45|               gdzie im się ta kłopotać o takie sprawy. Naród ciemny
1156     4, 45|              Bo jeno tym dobrze, które o niczym nie mają pomyślenia!~
1157     4, 45|              ją w nos! Głupi, stoję to o twoją dziesiątkę! No, jak
1158     4, 45|          przepadły.~Pogadywali z wolna o tym i owym, aż zeszło na
1159     4, 45|                 aż zeszło na zebranie, o którym Żyd wiedział, bo
1160     4, 45|      powiadacie?~- Może się miał pytać o pozwolenie? Czy to on nie
1161     4, 45|                   Widzi mi się, co nie o to idzie, aby jeden drugiego
1162     4, 45|        rychlejsze.~Dziedzic zapytał go o zebranie w kancelarii, a
1163     4, 45|               się tak głośno, otwarcie o polską szkołę upominali?~-
1164     4, 45|               no, no!~- W ustawie stoi o tym jak wół, to prawo miałem.~-
1165     4, 45|         przyszło do głowy upominać się o polską szkołę?~- Skąd! Przecieśma
1166     4, 45|                niespokojnie, zagadując o czym innym, ale Antek z
1167     4, 45|        polskich czasów tyle jeno dbali o naród, żeby go batem popędzać
1168     4, 45|              ale nie, stojali zaledwie o kilkanaście kroków od niego,
1169     4, 45|              póty i nie boli! - myślał o Jagusi. - A jak to w niego
1170     4, 45|           środkiem drogi rozpowiadając o podróży.~- Patrz no, jak
1171     4, 45|              nas nawet mówić nie wolno o takich rzeczach, zaraz by
1172     4, 45|             nad nami!~- Niech się mama o mnie nie boi.~- Przecież
1173     4, 45|             teraz sam godzi z chłopami o śluby i pogrzeby, sam, słyszane
1174     4, 45|             swoje i ani chciał słuchać o oddaniu! Zły o byka, to
1175     4, 45|          chciał słuchać o oddaniu! Zły o byka, to mści się na mnie,
1176     4, 45|                jeden. Słyszałeś to już o Felku? Te gałgany to tną
1177     4, 45|               w mroku, jeszcze se śnił o dniach nowego żywota. Pierwszy
1178     4, 45|        wzruszeniem, opowiadając kiedyś o jej pobożności:~Matka tylko
1179     4, 45|          bliska, nieba zuchwale sięga, o wiecznej śni szczęśliwości,
1180     4, 45|                wskórał, co mógł niekaj o zmierzchu pogadywać z Dominikową
1181     4, 45|           Płoszkowej.~- Antek dba tyla o nią, co pies o piątą nogę -
1182     4, 45|                dba tyla o nią, co pies o piątą nogę - wtrąciła Jagustynka -
1183     4, 45|                się w szeroką pogawędkę o synu, lubiła ją bowiem i
1184     4, 45|        przystanął.~Jagusia szła za nim o parę kroków.~- Bo i mnie
1185     4, 45|            idąc czytał se półgłosem.~- O czym to napisane? - spytała
1186     4, 45|                   Bo ja wiem... To nie o królach historia, co?~Jeno
1187     4, 45|            wyraźnie i słowo po słowie: o polach i zbożach czytał,
1188     4, 45|               polach i zbożach czytał, o jakimś dworze, stojącym
1189     4, 45|               we brzozowym gaju, jakby o dziedzicowym synu, któren
1190     4, 45|                któren do dom wrócił, i o dworskiej panience, co siedziała
1191     4, 45|           jeszcze te miejsca, kaj było o polach i lasach, ale mu
1192     4, 45|           polach, to po co ta drukować o tym wszyćkim?...~Jasio aż
1193     4, 45|               spodobają takie historie o królach, o smokach albo
1194     4, 45|              takie historie o królach, o smokach albo i o strachach,
1195     4, 45|              królach, o smokach albo i o strachach, co to jak się
1196     4, 45|               strachach, co to jak się o nich słucha, to jaże mrówki
1197     4, 45|                noc. A czy pan Jasio ma o tym książki?~- A któż by
1198     4, 45|            Hale, przeciek Rocho czytał o tym i z drukowanego.~- Głupstwa
1199     4, 45|            zmyślenia.~- To nieprawda i o południcach, i o smokach? -
1200     4, 45|           nieprawda i o południcach, i o smokach? - pytała coraz
1201     4, 45|               zniecierpliwiony.~- To i o tym też nieprawda, jak to
1202     4, 46|         zająkał stary Bylica.~- A może o zebranie! Naczelnik się
1203     4, 46|               Prawda, przeciek się już o niego przepytywali! Że mi
1204     4, 46|                 lecz srodze zatroskany o niego, rzekł smutnie:~-
1205     4, 46|             się im przeciwić, ani mowy o tym...~- Niechby się kaj
1206     4, 46|          strwożony, dowiedziawszy się, o co idzie.~- Właśnie, co
1207     4, 46|               nie poredzę wymiarkować, o co sprawa! - podrapał się
1208     4, 46|            głosem pełnym dufności:~- A o mnie się nie trwóżcie, kruszynam
1209     4, 46|                A nie mówże przed nikim o tym, coś słyszała! - rzekł
1210     4, 47|               Nadeszła Kłębowa prosząc o pół ćwiartki jaglanej kaszy.~-
1211     4, 47|               jedno, to niechaj uprosi o kaszę.~Obraziła się i rzekła
1212     4, 47|                  Nie wiecie to niczego o Rochu?~- Nic a nic - odwrócił
1213     4, 47|                się, Mateusz go skamlał o łaskę nie będzie - odrzucił
1214     4, 47|           skrzywił się i zagadał znowu o Jaśku, a wywiedziawszy się
1215     4, 47|           wszystkiego, jął rozpowiadać o Szymkowej gospodarce wyznając
1216     4, 47|            Dominikowa ma podać do sądu o grunt Jagusi po Macieju.~-
1217     4, 47|         zatrącał w rozmowie raz po raz o Jagusię, sielnie ją sobie
1218     4, 47|         chwaląc.~Antek pomiarkowawszy, o co mu idzie, rzekł szydliwie:~-
1219     4, 47|                 Słyszałeś, co to znowu o niej wygadują?~- Baby zawdy
1220     4, 47|           strasznie szarpiąca zazdrość o Jagusię, a już te myśle,
1221     4, 47|           szeptała zatrwożona - już mu o tym powiedzieli.~- To i
1222     4, 47|                w przekpinki, bo strach o Tereskę rozrastał się w
1223     4, 47|             szeptała:~- Powiedziały mu o wszystkim! Śmierci bym się
1224     4, 47|          skoczył do mnie z pięściami...o prawdę pyta... o prawdę...~
1225     4, 47|           pięściami...o prawdę pyta... o prawdę...~Mateusz jaże się
1226     4, 47|                miłowania i rozpaczy:~- O mój jedyny, o mój wybrany
1227     4, 47|              rozpaczy:~- O mój jedyny, o mój wybrany z tysiąca, zabij
1228     4, 47|             też uważaniem rozpowiadali o Jaśkowym postąpieniu.~-
1229     4, 47|             pobiły.~Ale wnet przestali o tym deliberować, gdyż żniwa
1230     4, 47|       wzgórkach żyta jakby się prosiły o kosy, a jęczmiona już dochodziły,
1231     4, 47|                u gospodarzy, poprosiła o księdza.~Przyszedł z Panem
1232     4, 47|          zalęknieniu, jęła rozpowiadać o śmierci starej, Jasio też
1233     4, 48|             jako cię nie podejrzewałam o nic zdrożnego! Myślałam
1234     4, 48|               dziw się, że zlękłam się o ciebie, przecież to łajdus
1235     4, 48|          rozpowiedzieć:~I opowiedziała o niej przeróżne historie,
1236     4, 48|               Niech posłyszy, co mówią o niej, i niechaj się wyprze,
1237     4, 48|               oczów, i chociaż mówiono o śmierci Jagaty, nie wtrącał
1238     4, 48|              nie sipiam, a ino cięgiem o tobie, Maryś... o tobie,
1239     4, 48|              cięgiem o tobie, Maryś... o tobie, najmilejsza...~- ...
1240     4, 48|            wiatr, rozdzierając sutannę o krzaki, wpadł do domu czerwony
1241     4, 48|             kury, szczęściem, co matka o nim nie zapomniała.~Ale
1242     4, 48|              odświętne szaty, w czepcu o sutym białym zburzeniu nad
1243     4, 48|              ona sparła się, piersiami o jego kolana i zatonąwszy
1244     4, 48|            śpiewały wniebowzięte serca o łasce Pańskiej, tylko im
1245     4, 48|                od własnych żarów i nic o sobie nie wiedzące.~Nie
1246     4, 48|                 całkiem nie miarkując, o kogo tamtej chodzi, ale
1247     4, 48|        otwartymi oczami śniła na jawie o Jasiu - że cosik z nim rozmawia,
1248     4, 49|             łaziła kiej nieprzytomna i o Bożym świecie nie wiedząca,
1249     4, 49|      wszystkiemu, jeszczek ona utykała o kiju, z przewiązanymi oczami,
1250     4, 49|           przyorać, len się już prosił o wyrywanie, ziemniaki zdałoby
1251     4, 49|          Jednak najbarzej martwiła się o Jagusię, na darmo bowiem
1252     4, 49|               A wiesz, co rozpowiadają o tobie i Jasiu?~- Nie ciekawam
1253     4, 49|              uchowa! A kto cicho robi, o tym głośno mówią! A o tobie
1254     4, 49|            robi, o tym głośno mówią! A o tobie wygadują, że niech
1255     4, 49|                  Już cała parafia mówi o tym od wiosny! Ja wam nie
1256     4, 49|             organiścina wspomniała jej o Jagusi.~- Święta prawda!
1257     4, 49|                co chcecie, ja nie wiem o niczym i jutro z rana jadę
1258     4, 49|               ratunku u Antka.~- Wiesz o Jagusi? - blady był kiej
1259     4, 49|                Cóż to komu zawiniła? A o co ją winią, to nieprawda,
1260     4, 49|            powiedział surowo i wsparty o studnię zapatrzył się kajś
1261     4, 49|              na somsiadów nie oglądał, o niczym drugim nie myślał,
1262     4, 49|              górkach owsy skamlały się o kosy, a jęczmiona dojrzewały
1263     4, 49|                od niechcenia zagadywał o Jagusię i lipeckie sprawy.~
1264     4, 49|            jednak cięgiem i mało wiele o Bożym świecie pamięta! Kamień
1265     4, 49|               by się nad nią zlitował! O ludzie, ludzie !~- Żeby