Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |       nie przychodził, a w domu bieda - a żarła, że i dwie drugie
 2     1, 5 |       ma księdza w rodzie, temu bieda nie dobodzie... powiedział
 3     1, 11|    ułapi, jarzmo na kark włoży, biedą popędzi i ciągnij, narodzie,
 4     1, 11|       Nie wilkami, nie, to jeno bieda podjudza, kłyźni i jednych
 5     1, 11|      gnat objedzony!~- Nie sama bieda, nie, zły to ćmę na naród
 6     1, 12|         taki zły, taki zły... a bieda u nich w chałupie i ten
 7     2, 13|       zima, taka skrzytwa, taka bieda, że żyją jeno ziemniakami
 8     2, 13|      Ale gdzie mus pogania, tam bieda za orczyki ciągnie - Żydy
 9     2, 13| wszystko powoli. Nie bolała cię bieda, kiejś krowę zmarnował i
10     2, 14|       oczy nie świeciłaby swoją biedą.~Poczuła w sobie taki wilczy
11     2, 14|       dzieci, i gospodarstwo, i bieda cała! Kto temu zaradzi jak
12     2, 16|       Antków, dziecko im chore, bieda u nich aż skrzypi, a on
13     2, 18|         pomyśleć! A i teraz już bieda taka, że niejeden raz na
14     2, 18|         nanosicie, tak jest i z biedą! już takie urządzenie boskie
15     2, 19|         ziemniaki się kończyły, bieda była w chałupie, a głód
16     2, 20|        radość weselił się, komu bieda - wyrzekał, komu choroba
17     2, 21|         wycierpiała! Nie to, że bieda i poniewierka, że często
18     2, 21|        Odmieniłaś się, widzę.~- Bieda łacniej przekuwa człowieka
19     2, 22|    opuścili go całkiem ludzie i bieda siadła na progu.~A on chorzał
20     2, 25|        chodzili, to juści, że i bieda u komorników i co biedniejszych
21     3, 28|     Kumałam ci się niezgorzej z biedą i wiem, jak ta suka gryzie,
22     3, 28| pamiętać... No i tam niezgorzej bieda kły szczerzy, drobiazgu
23     3, 28|       we wsi przelewa? wszędzie bieda i ten skrzybot serdeczny.~-
24     3, 28|  narodem biednym dzieje, boć tą biedą ludzką się ano pasą i na
25     3, 29|    niech się zjawią, wnet jakaś bieda pada na kogoś.~- Psa mi
26     3, 29|          Niewiela możem, wszędy bieda, ale co przynieślim, bierzcie,
27     3, 29|      przeciech naród i kużden z biedą się zna.~- I przez chłopa
28     3, 29|          pisał... skamle, że mu bieda... Ostajcie z Bogiem!~I
29     3, 30|        ze służbą wszędy jednaka bieda! Młynarzowa się przede mną
30     3, 31|        tego nie miarkują i stąd bieda idzie...~- I na to już pora
31     3, 33|       zwiesnę pognała... Że zaś bieda ma długie nogi a ostre pazury,
32     3, 33|     płótna dźwigały na plecach.~Bieda ano popędzała, a do żniw,
33     3, 33|       jeno o drugich stoi, tego bieda wydoi! - mruknął pykając
34     3, 33|   drugimi, Jędrzych wyzdrowiał, bieda im nie doskwierała jak indziej,
35     3, 34|      obuchem zwalił w ciemię.~- Bieda nie z tego, że ojcowie nie
36     3, 34|  rozwalają, tyla w nich siedzi, bieda jaże piszczy, a tu pobok
37     3, 35|        niego może spaść na wieś bieda... trza cosik zaradzić...
38     4, 39|      latoś niźli łoni. Wszędzie bieda aż piszczy, zaś u komorników
39     4, 41|      jęknęła zwieszając głowę - bieda chybciej przeźre człowieka
40     4, 41|  rzepecką szlachtą i drugimi.~- Bieda ich doprowadziła do rozumu.
41     4, 46|         rąbać.~- A nie, to jeno bieda, że nie wiada, po co przyjechały.~-
42     4, 49|         niech Bóg broni, jakże, bieda wszędy jaże piszczy, do