Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       mądry chłop był, to wszystko zasię zbierał w sobie i głęboko
 2     1, 3 |       ziarna siewnego; którzy znów zasię wykręcali ku lasom z grabiami
 3     1, 3 |          nic, jeno swynia to abo i zasie prosiak. Zlazłem zdziebko
 4     1, 3 |       Lipce pierwszy; no i mógł to zasię tak prosto rzeć, co mu się
 5     1, 3 |            coś niecoś i miarkowala zasię, co go tak markoci i rozbiera,
 6     1, 4 |        pokrzykiwał na niego albo i zasie szturchał biczyskiem, bo
 7     1, 4 |          po spowiedzi się czuł abo zasie i lepiej.~Zaczęło się nabożeństwo.~
 8     1, 4 |            pociekły, a któren znów zasie spuszczał oczy i kajał się
 9     1, 4 |           uciekał pod przyzbę, abo zasie ucieszon obecnością gospodarzy
10     1, 5 |          jął pod bróg Boryny abo i zasię na samo podwórze, gdzie
11     1, 5 |           w oczach ćmiło, a drugie zasię całkiem żółte się widziały,
12     1, 5 |  poobwijanych w szmatki; inna znów zasię ziemniaki, to gąsków parę,
13     1, 7 |        strony i Hanka pilnowały by zasię dolać i dołożyć...~Witek
14     1, 7 |        kijaszkiem przetrącić abo i zasie samym pomyśleniem zabić,
15     1, 7 |          po kłonice sięga, a inszy zasię i kamienia szuka, a baby
16     1, 9 |          to ino święte widzą abo i zasie pokrzywdzone najbarzej...~-
17     1, 9 |          wiater wydyma, a drugi je zasię precz żenie."~
18     1, 11|        Borynów i Paczesi, a drudzy zasie znajomkowie to i z dalszych
19     1, 11|         dziadu, a do gospodarzy ci zasie - warknął wójt.~Odszedł
20     1, 11|       wywodzili przed sobą; drudzy zasie, co to nie tylko krowi ogon
21     1, 11|           abo i w sieniach; drudzy zasie, barzej z nóg ścięci, to
22     1, 12| przejeżdżał, ale z rzadka, a teraz zasie człapał się z piskiem wóz
23     1, 12|        bacząc na tańcujących.~Wnet zasię poczęły iść przekpinki,
24     2, 13|     wichrów.~Wiały noc całą, a tak zasię skowyczały w polach kiej
25     2, 14|     przebieranie było słychać, abo zasię cosik się rwało nagle i
26     2, 15|       roboty nie stracić, a drugie zasię dowodzili, że z tego wyjdą
27     2, 16|          szklanymi strużynami albo zasie puchem co najbielszym; słońce
28     2, 18|           bolało nawet wielce, ale zasie komu do tego! Zmiarkował
29     2, 19|      hulali z całej mocy, a starsi zasię zalegali stoły, stowarzyszali
30     2, 24|        rzucił się, by rozganiać.~- Zasie wam do nas! pilnujcie swojego,
31     2, 24|          świat poszedł, a insi zaś zasię znowu co innego pletli.~
32     2, 25|      wywieźć do miasteczka, drudzy zasie to i do Żyda do karczmy
33     2, 25|         śmierć powiedły, a inszych zasie tyle podlejszych drzew,
34     3, 26|            biły w czarne pola albo zasie, kieby dymy kadzielne, wionęły
35     3, 30|   organiścina, sielnie wystrojone. Zasie przed kratą, tam, kaj było
36     3, 30|     podkopie pod komorę trajkotać.~Zasie domowi przed chałupą się
37     3, 31|        tygodnie trawiąc na niczym, zasie na tłustych, rodnych ziemiach
38     3, 31|         Weronce Bartkowej chorobę, zasie Teresce żołnierce...~- Pewnikiem
39     3, 33|      ciepła i cicha świat otulała, zasie na niebie występowały gwiazdy
40     3, 34|      Wachnik.~- A od gospodarzy ci zasie, kołtunie jeden! - dorzucił
41     4, 44|            panem zna się, a chłopu zasię.~Płoszka odszedł wielce