Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         turkot młyna, schowanego za wsią, w zbitym gąszczu drzew
 2     1, 4 |        nikłą przędzą motały się nad wsią i przesłoną powlekały nad
 3     1, 9 | nadciągająca... Zataczały kręgi nad wsią i jak kupa liści porwana
 4     1, 10|           nie pozwolą i choćby całą wsią iść przyszło, to pójdą,
 5     2, 13|            dom stał na wydmuchu, za wsią prawie, o dobre staje od
 6     2, 15|             on jeden był jakby poza wsią, poza ludźmi i czuł się
 7     2, 17|          sad od drogi, biegnącej za wsią wzdłuż sadów i zabudowań,
 8     2, 19|         rada, zaczną las ciąć, całą wsią iść, rozegnać, nie pozwolić
 9     2, 19|          dopóty, aż się dziedzic ze wsią nie ugodzi! - rzekł mocno
10     2, 20|        śmiała, wstyd jej było przed wsią, boć wszyscy dobrze wiedzieli,
11     2, 21|         mątwie i świstach.~Zaraz za wsią poszli gęsiego przywianymi
12     2, 22|           procesownica, która z pół wsią za łeb się wodziła i co
13     2, 25|              chcesz krowę popaść za wsią - w dworskie wnet utkniesz;
14     2, 25|           jeno kulasami rucha, całą wsią, wszystkie jak jeden! Nie
15     2, 25|            milczeniu, i całą prawie wsią, jeno kowal przywarł gdziesik
16     3, 26|            tyle tylko, co zaraz pod wsią gmerało się kilka kobiet
17     3, 26|           dobrą kompanią, bo z całą wsią... I morgi nie pomogą, kiej
18     3, 26|              Zmówili się też i całą wsią poszli swojego bronić, ile
19     3, 30|            i krzyki trzęsły się nad wsią, że nawet po szarych polach
20     3, 31|         łoni naszczekała przed całą wsią na ojca, że ją ukrzywdził. ~-
21     3, 32|         rwał się krzyk nad wszystką wsią, przez, sady leciał hukliwie,
22     3, 34|         grzmoty już zahurkotały nad wsią i uderzył taki wicher, że
23     3, 35|          być krótka, kiedyście całą wsią przyszli! - zawołał po polsku.~-
24     3, 36|          dziwno, że Michał teraz ze wsią trzyma.~- Węszy on w tym
25     3, 36|          pono wstawiał we dworze za wsią.~- Wszystkie za nami, dobrodzieje
26     3, 36|         sianokosami na równi z całą wsią, dopiero trzeciego dnia
27     4, 37|            kiej ten głupi.~Nad całą wsią zaciężyła ta śmierć Borynowa;
28     4, 37|             dziedzic szuka zgody ze wsią. Namawia, cobym mu pomagał.
29     4, 37|         radosną pieśń życia...~Szli wsią całą ciżbiąc się i przepychając,
30     4, 37|            teraz żył, to bym się ze wsią ugodził dobrowolnie. Może
31     4, 38|       krzyki podnosiły się nad całą wsią. Naród szumiał kiej bór
32     4, 38|           sprawiedliwością, za całą wsią. Bo jeno głupi nie widzi
33     4, 39|    turkotania wozów trzęsły się nad wsią, zaś po drogach, nad stawem
34     4, 40|            na wąskich ugorach, a za wsią, w zielonych polach ziemniaków
35     4, 41|         ruszyło co niebądź kajś pod wsią, zawracał spiesznie, gderząc
36     4, 43|         chmury zwieszającej się nad wsią trzasnął piorun w stodołę
37     4, 45|             dworski ogród, kawał za wsią, przysiadł w cieniu, abych
38     4, 45|            uspokoił się dopiero pod wsią, gdyż dojrzał organiścinę
39     4, 45|          pole, i tam kajś daleko za wsią, na miedzach, pod gruszami,
40     4, 49|              to i cóż się stanie ze wsią? Powiadam wam, nie wieś
41     4, 49|             chociaż oczy latały nad wsią niby oszalałe ptaki, choć