Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           pożywienie i somsiedzką radę.~- Idźcie z Bogiem, a pomyślcie,
 2     1, 4 |        przykład po pracy odpocząć rade i musi. A zaś przy stole
 3     1, 5 |         Częstochowę i Kalwarię, a rade opowiadały długimi wieczorami,
 4     1, 6 | najbardziej, bo chłopaki, chociaż rade były się pośmiać, bali się
 5     1, 10|         poszedł do dobrodzieja po radę, po użalenie się, to go
 6     1, 10|          da się dobrocią, to sądy radę mu dadzą... Z Jagusią znacie
 7     1, 10|         na drodze. - Jakże, dobrą radę dałem... a ten?... Kiej
 8     2, 15|            chwytne spojrzenia, co rade by do dna duszy sięgnąć
 9     2, 17|  skrzywdzić nie dał!~- Taki dałby radę wszystkim? Mocarz ci on,
10     2, 21|       będzie czworo! Dam to wtedy radę, co?~Antka już nie wliczała,
11     2, 22|      chichotów; a starsze jeszcze rade dokładały swoje, bych więcej
12     2, 25|       żałują, i uciechy żadnej, i rade znoszą domowe piekło, co
13     3, 27|          nawet Płoszkowa i drugie rade przyjacielstwa z nią szukały,
14     3, 27|       drugie kobiety czy dzieuchy rade nierade uważać ją i ustępować
15     3, 30|           dorosłych, to wnet dały radę chłopakom rozganiając ich
16     3, 31|         prędsze skumanie. Dziewki rade usługiwały, ledwie tykając
17     3, 31|    szczerzyły zęby do kawalerów i rade się z nimi wodziły nad stawem,
18     3, 32|       Żydów palą... takie będą im rade - szepnęła chmurnie Nastusia.~-
19     3, 32|         Ja rada, ty rada, obie my rade!~Rade! rade! rade!... .~ ~ ~
20     3, 32|            ty rada, obie my rade!~Rade! rade! rade!... .~ ~ ~
21     3, 32|         rada, obie my rade!~Rade! rade! rade!... .~ ~ ~
22     3, 32|         obie my rade!~Rade! rade! rade!... .~ ~ ~
23     3, 33|          nawet do księdza szli po radę. Nie poredził: z pustego
24     3, 34|              Tylachnaś, a dali ci radę! co? Żydy by cię do miasta
25     3, 34|         Mateusz ma kiepełe: mądrą radę daje.~- Cie! Jankiel też
26     3, 35|           i odwiódł w tył, chłopy rade nierade odwracały się półbokiem
27     4, 38|        jeno mój gront odpiszą, to radę sobie dam! - przechwalał
28     4, 39|           dzieciątko, co z każdym rade szuka krzaków!~- Zawrzyjcie
29     4, 40|         wróci gospodarz, to ci da radę, obaczysz! Józka - zakrzyczała
30     4, 40|         na wszyćko miała sposobną radę.~A skoro Witek pognał krowy
31     4, 40|     leciał po zagonach.~- Dał wam radę, pyskacze! Akuratnie bywa
32     4, 41|     Mocarz, nie mocarz; ale trzem radę dam! - przechwalał się z
33     4, 41|           Kobieta i nalazła mądrą radę! - zawołał radośnie wracając
34     4, 41|              Obaczycie, jak sobie radę dawał będę! - gadał prędko
35     4, 41|         może prędzej najdzie jaką radę! - rozważał cofając się
36     4, 41|           A bo to kobieta da sama radę? Zmarnuje się wszystko!-
37     4, 41|      wrócisz! Nie bój się, dam se radę... nie uronię ci ni zagona,
38     4, 42|     przyjeżdżać.~- Sam se już dam radę, pomożesz mi później przy
39     4, 43|         Widzisz, dał ci Pan Jezus radę, pani wójtowa, dał! Za moją
40     4, 47|   panowanie.~- Hale, a któż to da radę takiemu bogaczowi, kto?~-
41     4, 47|      postawią pod bokiem, to mu i radę dadzą.~Kłębowa jaże oczy