Tom, Rozdzial

 1     1, 10|         dużo mi trza?... Żeby ino w porę... i co dnia... to...~-
 2     2, 20|           krzywdzi!~- Jeno byście w porę uwidzieli, kaj się wasze
 3     2, 20|      bezwiednie, by do niej biec, w porę się jednak miarkował udając,
 4     2, 21|      cierpliwość mieć i poczekać na porę.~- Wasza prawda, Macieju,
 5     2, 21|      Byłabyś mu pod ręką w sposobną porę... to nie wiada, jak by
 6     2, 22|          będące. Przychodziły też w porę, jedna za drugą, nie zawodząc
 7     2, 22|            dobrze, aż i wyczekał na porę sposobną, kiej gospodarz
 8     2, 22|            przeszkadzało, upatrzyła porę i poleciała na plebanię.~
 9     2, 22|             lęku.~Co tu rzec w taką porę, kiej się dusza człowiekowa
10     3, 26|              jako po inne lata w tę porę to jeno się czerwieniło
11     3, 26|            kładła, że skoro śmierci porę Pan Jezus spuści, aby się
12     3, 28|             ci zapłać za dobrość, w porę to choćby odrobkiem odpłacę.~-
13     3, 28|            zamysły na sposobniejszą porę.~- Trza się wziąć do szykowania
14     3, 28|             któren akuratnie w samą porę nadszedł, że Hanka, przywstydzona
15     3, 29|             strażników.~Że zaś w tę porę przedzwonili południe na
16     3, 29|            jak drugie. ~- To w taką porę waju ciężej niźli inszym.~-
17     3, 30|      Szczęściem, co dobrodziej w tę porę rozpoczynał kazanie i rumor
18     3, 30|            ten czas wiośniany, w tę porę rodną unosi się nad ziemiami,
19     3, 30|             niźli po inne roki w tę porę.~Zaspali galanto, bo już
20     3, 30|           gwarów zwyczajnych w taką porę, ni śpiewań, ni ludzi, tyle
21     3, 30|        ostał i upatrzywszy sposobną porę, jął prosić gospodyni, aby
22     3, 31|           przechwyciła ją jeszcze w porę i do poduszek przygnietła.~-
23     3, 31|            chcą czekać.~- Jak się w porę nie obsieje, to straszno
24     3, 31|     Odpłacim się jeszcze w sposobną porę!~- A zawdy w niedzielę zajeżdżajcie
25     3, 32|             no!...~- Co wy?! w taką porę bych pomstowała! Człowiek
26     3, 32|         ślepiami. Dobrze, co w samą porę Witek przyleciał zwoływać
27     3, 33|             mógł jeszcze pożyć jaką porę, żeby nie ten las...~- Pewnie.
28     3, 34|          tak ich ponosiło.~Żyd w te pore przyniósł flachę, wysłuchał
29     3, 35|           poleciała do matki.~Nie w porę przyszła, trafiając akuratnie
30     3, 36| Przedwiecznemu.~I w oną żywota jego porę ostatnią cosik dziwnego
31     4, 37|       pieśnie, jak przystało w taką porę i za takiego gospodarza...~
32     4, 38|             bych przywtórzyć, ale w porę ich przytrzymali.~- Dajta
33     4, 41|         jego posłuchaj.~Przycichł w porę, zmiarkowawszy, że już w
34     4, 41|             jadło miał wybrane i na porę, w chałupie ochędożny porządek,
35     4, 44|              i upatrzywszy sposobną porę przystąpił i śmiało spytał:~-
36     4, 45|           to i Jagusi widziało w tę porę miłowania.~Dnie szły zwyczajne,
37     4, 47|             się szykuje.~- Sposobną porę se wybrały, na największą
38     4, 47|            se była nagotowała na tę porę ostatnią; czystą płachtę
39     4, 48|        wieczór upatrzywszy sposobną porę wziął książkę i niepostrzeżenie
40     4, 49|             opamiętał się jeszcze w porę.~- Kto zawinił, niech weźmie
41     4, 49|        krowy, a skoro jeno upatrzył porę, szeptał do niej litośnie:~-