Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |   niektórych i pod okapami siniały kupy główek.~Przed domami, wystawione
 2     1, 6 |         czerwone wełniaki kobiet i kupy wyciętych główek.~W dali
 3     1, 6 |        patrząc na majaczące w mgle kupy.~- I wasza niezgorsza, a
 4     1, 10|         cichy, skulony, podobny do kupy starych wiórów prędzej niźli
 5     1, 10|           Witek nosił mu ściółkę z kupy, a on ubijał i zakładał
 6     1, 11|            narodu, pozbijali się w kupy, jak komu i z kim było do
 7     1, 11|            weselnicy pościągali do kupy.~Ale nie potrza ich było
 8     1, 11|            radość ich sprzęgała do kupy i wskroś przenikała!~A któren
 9     1, 11|    sprawkach.~Boryna ino do żadnej kupy nie przystawał, chodził
10     1, 12|       przystawali i cisnęli się do kupy, pół izby zajęli bez mała,
11     1, 12|             to ją wójt wciągnął do kupy, usadził przy sobie i za
12     2, 13|        spiętrzono, rosochate, niby kupy borów podruzgotanych, przerwanych
13     2, 15|        kloców zwalonych na wielkie kupy, a sam poszedł do Mateusza,
14     2, 19|       jedna Jagustynka chodziła od kupy do kupy, podjudzała, żarty
15     2, 19|     Jagustynka chodziła od kupy do kupy, podjudzała, żarty stroiła,
16     2, 20|     rozważał to sobie, układał, do kupy ściągał, deliberował - i
17     2, 22|        wszystkie bogacze, panowie, kupy diabłom się za żywota zaprzedali,
18     2, 24|       więcej nadciągało narodu, że kupy już stały w opłotkach, pełno
19     2, 24|          przystąpił do największej kupy i chciał się witać ze znajomkami,
20     2, 25|   ostatnich, leżały pobite drzewa, kupy gałęzi, wierzchoły martwe
21     2, 25|       czasem jakiś wydzierał się z kupy i uciekał kiej oszalały,
22     2, 25|         rzucał w pojedynkę na całe kupy, rozbijał łby kolbą fuzji,
23     2, 25|           to rzucający się na całe kupy.~Tak się ano przepierali
24     3, 29|           wysunęli się ostrożnie z kupy nad staw i poszli ku młynowi;
25     3, 29|        rumowiska i kury zganiał do kupy, to krowie uwiązanej do
26     3, 29| wygniecione szyby widać było tylko kupy połamanego drzewa i przegniłej
27     3, 32|           nasi! nasi! - buchnęło z kupy i kilkanaścioro rzuciło
28     3, 32|        długo, bo naraz chlasnęły z kupy, kiej woda z cebra wstrząśniętego,
29     3, 32|         zimną. oblał, że wypadła z kupy i w las pognała, sama nie
30     3, 32|   organistami.~Naród się rozbił na kupy i z wolna pociągnął do wsi,
31     3, 33|        Czasem ktosik wyrywał się z kupy, czasem i wszystkie naraz
32     3, 34|         już parę tęgich chojarów i kupy wierzchołów i gałęzi, stary
33     3, 34|      przechodził bowiem cięgiem od kupy do kupy, to do karczmy zaglądał
34     3, 34|          bowiem cięgiem od kupy do kupy, to do karczmy zaglądał
35     4, 39|  Dominikowa, Jaguś, a chodźcież do kupy! - zawołała na drugą stronę,
36     4, 44|           ze strachu - ozwał się z kupy jakiś głos.~- Ruchajta się,
37     4, 44|         się mieszać, przechodzić z kupy do kupy i stowarzyszać wedle
38     4, 44|     mieszać, przechodzić z kupy do kupy i stowarzyszać wedle upodoby,
39     4, 44|     postawią? - ozwał się któryś z kupy.~- Głupiś! Sami wezmą, a
40     4, 44|       coraz barzej, rozbili się na kupy i wszędy zawrzały spory
41     4, 44|          po raz ktoś wyrywał się z kupy z ozorem: ~- Każde stworzenie