Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |        sami.~- Ociec z Antkiem! - krzyknęła Józka i wybiegł na drogę
 2     1, 3 |          naśmiewać nad biedotą! - krzyknęła Dominikowa tak mocno, aż
 3     1, 4 |                Jagna, poczekaj! - krzyknęła za nią matka witając się
 4     1, 4 |           cudzym już się rządzą - krzyknęła Jagustynka nachylając się
 5     1, 7 |        Wszedł Mateusz... Jagna aż krzyknęła ze zdziwienia, bo ten ci
 6     1, 7 |      pusty żłób zębami dzwonią! - krzyknęła resztą złości, aż Szymek
 7     1, 11|          co z wczorajszego dnia!- krzyknęła i rozpłakała się - a z pasierbami
 8     1, 11|     płakania wstrzymać nie mogła; krzyknęła na chłopaków, by podawali
 9     2, 13|        parę dni wrócę.~- Antek! - krzyknęła rozpaczliwie.~- Czego? -
10     2, 14|           po tobie nie zostało! - krzyknęła na odchodnym.~Powiedła Hankę
11     2, 17|         to moja rózga zakwitła! - krzyknęła do chodzącej Jagny.~- Jaka
12     2, 17|       którą rozbierało to granie, krzyknęła przez drzwi:~- Przestań,
13     2, 18|          tam, z nim!... Jantoś! - krzyknęła bezwiednie i dopiero własny
14     2, 22|         poznała go zaraz, to choć krzyknęła zrazu, że to cud, iż powrócił
15     2, 22|           tylko jedna z dziewczyn krzyknęła zalękła, oczy przecierając
16     2, 24|     kiejście na to ustanowieni! - krzyknęła Kozłowa tak mocno, że sołtys
17     2, 25|              Jezus mój, Jantoś! - krzyknęła z mocą zrozumiawszy z nagła,
18     3, 26|           Jagustynką.~- Jagata! - krzyknęła tamta z wydziwem niemałym.~-
19     3, 26|         tratują jako te świnie! - krzyknęła naraz na gęsi: - Pilusie,
20     3, 27|           i przyniesę.~- Józka! - krzyknęła jeszcze za nią - a gdzie
21     3, 28|           ruszaj bydło obrządzać!~Krzyknęła naraz Hanka w sień z taką
22     3, 28|             W imię Ojca i Syna! - krzyknęła naraz Hanka zrywając się
23     3, 28|            Po coście tu wleźli? - krzyknęła.~Wyjął niechętnie ręce i
24     3, 28|     obcych do komory puszczasz! - krzyknęła z góry na Jagnę otwierając
25     3, 29|       uciekł. Niezguła dopiero! - krzyknęła niecierpliwie, gdyż Pietrek
26     3, 29| żydowskiego woza nie zaprzęgła! - krzyknęła za nią Hanka wyglądając
27     3, 30|      insze, w imię Ojca i Syna! - krzyknęła Jagustynka dojrzawszy naraz
28     3, 30|          ją wpół krzepko ujął, że krzyknęła kurcząc się i wydzierając.~-
29     3, 32|         na robotę! jakże idzie? - krzyknęła Hanka z przełazu.~- Bóg
30     3, 32|    najpierwszymi gospodyniami, aż krzyknęła dojrzawszy kapoty. Wiedziała
31     3, 33|      Jezus, Maria! Do Hameryki! - krzyknęła bezwolnie. - Cichocie, jak
32     3, 35|    wygonię na cztery wiatry!... - krzyknęła wytrząchając pięściami.~
33     3, 35| przyciągała? abo go to trzymam! - krzyknęła gniewnie.~Mateusz stanął
34     4, 37|   Rozczerwieniła się kiej burak i krzyknęła porywczo:~- A pyskuj sobie
35     4, 37|          nie mogąc już wstrzymać, krzyknęła:~- Ociec! Laboga, ociec! -
36     4, 39|           coś...~- Jezus Maria! - krzyknęła Józka.~Magda też się zerwała
37     4, 41|     Pietrek, przynieś no drewek - krzyknęła sprzed domu Hanka, rozmamłana
38     4, 45|           miał kto rozgrzeszyć! - krzyknęła za nią urągliwie.~
39     4, 46|          głowę.~- Jezus, Maria! - krzyknęła Hanka stając w progu i uderzyła
40     4, 49|      Pomiarkujże, coś narobiła! - krzyknęła groźnie.~- Jezus Maria!
41     4, 49|         kruchtą wysiec rózgami! - krzyknęła Kozłowa.~- Zawdy takie bili