Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |    piętnaście morgów, to niby na Jagnę pięć i spłata za chałupę
 2     1, 2 |         dzieci, to te gadania na Jagnę, że mąciło się w nim wszelakie
 3     1, 3 |         że tak spostponował ją i Jagnę wobec całego na-rodu.~Świadczył
 4     1, 5 |        czapnikach natknął się na Jagnę.~Stała w czapce granatowej
 5     1, 7 |          na różnych chorobach.~A Jagnę aż podrywało, żeby gdzie
 6     1, 7 |       jego nie stało, wsiadła na Jagnę i hajże jazgotać, a wypominać
 7     1, 9 |          już na wozie chciał był Jagnę brać, ale tyla wziął, co
 8     1, 10|        przypomnienie tego, co na Jagnę wypowiedzieli, a żgało go
 9     1, 11|       ale raz w raz poglądała na Jagnę, której ledwie głowę można
10     1, 11|  powrotem chciała ostro wołać na Jagnę, ale Jaguś usnęła, równy,
11     1, 11|          wszystkich sił.~A potem Jagnę wiedli drużbowie - szła
12     1, 11|           Boryna zaś ino mocniej Jagnę ujął, poły na rękę zarzucił,
13     1, 11|          ściany mocne podpierać.~Jagnę wprowadziły kobiety do komory,
14     2, 16|     Jasio zaś tak się wpatrzył w Jagnę, aż poczerwieniała i jęła
15     2, 18|      chytrze, a pilnie patrzał w Jagnę.~- Pleciuchy bają, co ino
16     2, 20|     podniósłszy głos spojrzał na Jagnę i groźnie zakończył:~- Powiadam
17     2, 20|    miętko nie podnosząc oczów na Jagnę:~- Chcesz to jutro bieżyć
18     2, 21|        na środku drogi zdarłabym Jagnę za łeb, a wyzwała, a skleła,
19     2, 21|     piekło... nie dziś, to jutro Jagnę wygoni i ostanie sam...
20     2, 22| niektórymi, nie patrząc nawet na Jagnę, jakby jej nie dojrzał,
21     2, 22|         ale spostrzegłszy, że na Jagnę uderzyły ognie, urwała prędko
22     2, 24|   ważniej.~- Stary pono tak zbił Jagnę, że leży chora u matki...
23     2, 24|       coraz zawzięciej potępiały Jagnę, wygłaszały teraz wszystko,
24     2, 24|        powiedział, że dopiero co Jagnę pogodzili ze starym i już
25     2, 25|      zgoła na kamień przemienił. Jagnę do domu przyjął, niczego
26     2, 25|          co twardziejsze, bo i w Jagnę wlazł jakiś zły i ciskał
27     3, 27|      któren był swoje zamysły na Jagnę powziął i bez to sielnie
28     3, 27|         wiedzieć chciało, zali o Jagnę też pytał, cóż, kiej nie
29     3, 28| puszczasz! - krzyknęła z góry na Jagnę otwierając drzwi.~- Michał
30     3, 29|  popołudnie jak pies warowała na Jagnę i gdy ta nadeszła o zmierzchu,
31     3, 29|        masła, tak zmyślnie przez Jagnę uczynionego, że kiej żywy
32     3, 30|      pomoc; przyparli też gdzieś Jagnę i tęgo utytłali, nawet Józce
33     3, 30|         się trwożnie na Hankę, a Jagnę jakby coś podrzuciło z miejsca,
34     3, 30|          wielce markotna odmową, Jagnę poszła zapraszać.~Ale i
35     3, 31|   Jagusia.~- Skocz no, Józka, po Jagnę, niech przychodzi do chałupy,
36     3, 32|        do okna, jakby patrząc na Jagnę, czeszącą długie, jasne
37     3, 32|    parobka.~Jasio, spostrzegłszy Jagnę, jeno śmignął oczyma po
38     3, 33|     niespodzianie natknął się na Jagnę: pełła cosik na matczynym
39     3, 33|        się i uciekł po prostu.~A Jagnę, choć powiedziała, co czuła
40     3, 34|           co ją zrazu chwycił na Jagnę, już się kajś zapodział,
41     3, 35|       wróci!~Jaże z onej radości Jagnę jęła zapraszać, bych razem