Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |           Zażyjcie, gospodarzu.~Maciej zażył rzetelnie i kichnął
 2     1, 2 |         w zwierciadle stalowym.~Maciej sam nie wiedział, dlaczego
 3     1, 5 |  Macieju, że Pan Jezus..~- Komu Maciej, to Maciej, a tobie wara!
 4     1, 5 |       Jezus..~- Komu Maciej, to Maciej, a tobie wara! Widzisz go,
 5     1, 8 |    rodowi, starzy gospodarze, a Maciej, chociaż urzędu nijakiego
 6     1, 8 |     nich, ale niedługo pili, bo Maciej ich popędzał.~- Poczekam
 7     1, 8 |    macochę wyżeną i...~- Mówili Maciej, coby bez zapisu nie było... -
 8     1, 8 |         głos.~- A to ci, Jaguś, Maciej zapisują te sześć morgów
 9     1, 8 |     słodziuśkiej...~Napili się, Maciej ujął ją wpół i wiódł do
10     1, 10|  zawołały... Dopiero co był tam Maciej z Jagną prosić na wesele.
11     1, 10|         bełkotała monotonnie... Maciej chodził to tą, to drugą
12     1, 11|         nie przystali...~- A bo Maciej jest jak ten zły pies, żeby
13     1, 11|        przystroiła wycinankami. Maciej był przywiózł z miasta kolorowych
14     1, 11|    Jagna siedzi jak ten mruk.~- Maciej za to ślepiami świeci kiej
15     2, 16|   gorąco:~- Nie dźwigaj dzieży, Maciej wyniosą!~- Abo to mi nowina
16     2, 16| wstrzymywała w sobie, co mi tam Maciej ;~- To pyskujże sobie choćby
17     2, 17|       Dom już cały legł spać, a Maciej siedział, kredą na ławce
18     2, 18|   pacierz mówiąc półgłosem, gdy Maciej wszedł i jakąś ośnieżoną
19     2, 19|    pójdą.~- Jeno nie wiada, czy Maciej zechce.~- To Antek poprowadzi -
20     2, 20|       że do niej mówił, a skoro Maciej powrócił, wyszła zaraz nie
21     2, 25|    naród do niego się odwrócił.~Maciej blady był kiej ściana i
22     3, 27|       Borynową przeciech była - Maciej zaś, chociaż w domu był
23     3, 33|         Niech me ino zaczepi!~- Maciej chory, to kto mu inszy poredzi?
24     3, 34|         podobne złotym pająkom.~Maciej wznak leżał. Rozruchane
25     3, 34|     ostatku: Mnie się zdaje, co Maciej już dochodzi... Aż mi nawet
26     3, 35|         we wsi wytrzymać.~- Jak Maciej był, to i miał kto załagodzić,
27     3, 36|       tam stało:~A oto co było. Maciej już od samego rana był jakiś
28     3, 36|        zgoła do słupa podobnej.~Maciej już nie mówił, nie jęczał,
29     3, 36|        kółko obraca z przywyku.~Maciej otworzył okno i wyjrzał
30     3, 36|         swojego poszedł za nim.~Maciej przystanął przed domem i
31     4, 37|       spać poszedł do stajni.~A Maciej leżał na swoim łóżku, rozciągnięty
32     4, 37|         w onej trupiej cichości Maciej Boryna, człek sprawiedliwy
33     4, 37|         zdzieram skóry z ludzi. Maciej był pierwszym we wsi gospodarzem,
34     4, 37|      przez wywarte okna widniał Maciej leżący wśród żółtych świateł,
35     4, 37|        Wszystko powiem - rzecze Maciej - jeno ozewrzyjcie wrotnie,
36     4, 37|         uciekła ze ziemie?...~A Maciej rymnął na kolana, że to
37     4, 37|         wama cugli przykróci...~Maciej jął swoich poczciwie bronić,
38     4, 39| powstrzymała.~- Nie, nie oddam! Maciej mi dali, to już są moje!~
39     4, 41|      kiej kot do mleka.~- Już i Maciej chcieli ją kupować, że to
40     4, 49|     nosi!~- A przez kogo pomarł Maciej? Wspomnijcie jeno sobie!~-