Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |  oszroniałych - przeciągnął się z lubością, ziewnął parę razy i poszedł
 2     1, 4 |           Bóg zapłać - usłyszał z lubością.~I kiedy roznosili świece,
 3     1, 5 | Pociągnęła wolno szukać matki i z lubością, ostrożnie dotykała chustki.
 4     1, 7 |         odstąpiła parę kroków i z lubością przyglądała się córce. Ale,
 5     2, 14|         miłowaniem serdecznym, tą lubością duszną, pełną dufności i
 6     2, 16|          tak głos ten przeszył ją lubością, jako tym ostrzem przesłodkim,
 7     2, 18|         mocą kochania, nabrzmiały lubością, warem ją oblewał, ogniami,
 8     2, 19|        ten kos na zwiesnę, a taką lubością przejmował, tak serce otwierał,
 9     2, 24|          a tak rzeźwe, iż człek z lubością nim dychał. Poweselał cały
10     2, 25|          to aż do proga śmierci z lubością wiedzie, ni razu nie zapamiętała
11     3, 26|          ździebko szarawo, i taką lubością tchnęło, że już się dusza
12     3, 26|          to uwagi wpatrując się z lubością i rozczuleniem w każden
13     3, 26|          się za nim z gospodarską lubością, ale już ich nie było na
14     3, 26|        ona rada wielce, z niemałą lubością powiedała, co ile kosztuje
15     3, 27|     słoniny. - Obmacała mu boki z lubością.~Otwarła potem do kur porzuciwszy
16     3, 27|      prażącym ciepłem buchająca i lubością, że powiódł po niej zmrużonymi
17     3, 30|      świat tchnął zwiesnową cichą lubością, a od wsi, ledwie widnych
18     3, 30|         się w niej, taką zawrotną lubością przejęły, że w tany by się
19     3, 31|      stworzenie, rozpierane jakąś lubością, darło się gdziesik i po-
20     3, 32|       gałęzie nad drogę i z jakąś lubością nastawiały się na pluchę.~
21     3, 32|       przeciągając się prężąco, z lubością...~Chłód ją nagle przejął.
22     3, 32|         ją zatrzęsła, że byłaby z lubością puściła kamieniem w całą
23     3, 32|           wrzeć ukropem miłowań i lubością, że nawet i te skrzaty ledwie
24     3, 33|           jak to buchnęło od niej lubością!... Jezu, i w pysk wziąć
25     3, 34|      przed przekrojem i patrząc z lubością na żółte, nabrzmiałe żywicą
26     3, 34|      wyłazić na świat, i dychać z lubością ochłodzonym powietrzem;
27     4, 37|           westchnęła ogarniając z lubością szerokie pola i ten cały
28     4, 37| podprowadził je bliżej, klepiąc z lubością byka, któren rwał się już
29     4, 37|         spieczone, piły długo i z lubością, dysząc jakby z dziękczynieniem.~-
30     4, 37|     spokojnie do samej nocy, że z lubością wystawali pod chałupami,
31     4, 38|         Ten i ów pociągał nosem z lubością, a konia batem okładał i
32     4, 38|         zasłuchał się w, muzyce z lubością.~- Józia, a kto tak szczerze
33     4, 40|          po raz przeciągała się z lubością, ale że woda była chłodnawa,
34     4, 42|       gubił słowa i spominał se z lubością, jako już idzie na swoje,
35     4, 42|   zaglądał przez okno wciągając z lubością skisły zapach wapna i surowej
36     4, 43|              Westchnęła ciężko, z lubością oddając się spominkom o
37     4, 45|       słońcu zapach przejmował go lubością; kajś ze sadzawki zakwakała
38     4, 47|           za Jagatę! - szeptała z lubością.~A potem już całe godziny
39     4, 48|          i patrzał w nią z dziwną lubością.~- Bojałam się, co pana
40     4, 49|       wszelaki stwór pławił się z lubością w rzeźwym, pachnącym powietrzu.~