Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          na prawo, ku cmentarzowi, który leżał z tej strony wsi,
 2     1, 2 | gospodarskimi, a z czwartej sadem, który go oddzielał od drogi, już
 3     1, 2 |        wołała, dobiegając do ojca, który skręcał właśnie na tę stronę
 4     1, 2 |           się rozstąpiły, a Witek, który cały czas coś najspokojniej
 5     1, 2 |            okno spojrzeć na Antka, który pożywiał się na ganku, przed
 6     1, 3 |            skomlał uciesznie, a co który ptaszek wyfruwał, rzucał
 7     1, 3 |        wszystkich i koło kościoła, który stał osłonięty potężnym
 8     1, 3 |         zalepionym papierem, przez który sączyła się krew.~Sądy nie
 9     1, 3 |        dwóch ławników i sekretarz, który usiadł przy bocznym stoliku
10     1, 3 |             ten oddał to sędziemu, który kiwnął głową potakująco.~
11     1, 3 |           zawołali chórem.~Boryna, który dotąd samotnie a cierpliwie
12     1, 3 |             a pogląda ła na Kozła, który skakał oczami, nasłuchiwał,
13     1, 3 |       popsowa, wścieknie się pies, który weźmie kłonicą po łbie -
14     1, 3 |         przydrożne topole, Boryna, który cały ten czas burzył się
15     1, 5 |            puszczał dym na Borynę, który przypatrywał się pisaniu,
16     1, 11|    weselnie - urodny był, jak mało który, a przez to, że mocno w
17     1, 11|         rznęła w sieniach, więc co który próg przestąpił, chwytał
18     1, 11|  przystrojoną warząchew. Muzykant, który szedł za nimi, przygrywał
19     2, 15|            i pogadywał z Frankiem, który się znalazł - a skoro ludzie
20     2, 18|            płakał nie będę, że tam który Wojtek abo Bartek nie ma
21     2, 24|           zalękły i słuchał głosu, który mu wciąż brzmiał w uszach
22     2, 25|       prawie nie było ani jednego, który by cało wyszedł, ale że
23     3, 29|             Gdzie to ten chłopiec, który mi sprzedał bociana?~Józka
24     3, 30|           wiada już dzisiaj po raz który, kiej z podwórza wywalili
25     3, 31|           się na oczy dobrodzieja, który wnet się ukazał, pozdrowił
26     3, 31|           Rochem jął rozporządzać, który do jakiej chałupy ma jechać
27     3, 34|       zaczął wykładać swój sposób, który był taki: z dziedzicem się
28     3, 35|         przez drugiego:~- Zdzielże który w łeb pierwszego z brzega.~-
29     3, 35|      podniesły wrzask. ~- Niech no który strzeli, a wszystkie wsie
30     4, 37|        cóżeś to ty sam, człowieku, który się puszysz, a dmiesz, a
31     4, 38|            nie wydzieraj. Obacz no który, czy aby starszy nie wącha
32     4, 40|            Niechby jucha spróbował który, dałbym mu tabaki, no!~-
33     4, 40|         się potem przy jęczmieniu, który był mizerny i już przypalony,
34     4, 43|            biadoląc przed Antkiem, który wysłuchał cierpliwie, co
35     4, 44|        przez okno:~- A pójdź no tu który!~Nikt się jednak nie poruszył,
36     4, 44|         nie dosłyszeli.~- Niech no który skoczy do dworu po ryby,
37     4, 44|      Jeszcze me...~- A dajże mu ta który w pysk, niech przestanie -
38     4, 45|            swoje kości...A podejdź który i tknij me jeno, spróbuj! -
39     4, 45|         jakby zamierzając opaść na który z domów, że już dzieci pierzchały
40     4, 45|        skarżyli się przy Mateuszu, który jeno westchnął żałośnie,