Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       uczy... powiedają... - ale Kłębowa urwała z nagła, bo dziewczyny
 2     1, 7 |     zległa, wiecie to? - zaczęła Kłębowa.~- Nie nowina to jej, co
 3     2, 19| rozlegały się kieby bicie cepów. Kłębowa kompania przetoczyła się
 4     2, 22|         przęślicową wieczornicę.~Kłębowa sprosiła głównie same starsze
 5     2, 22|        były a prawie jednolatki.~Kłębowa wszystkim zarówno była rada
 6     2, 22|     śmiechów!~Opatrzyła ich suto Kłębowa, że wreszcie się wynieśli,
 7     2, 24|          chodził po drodze przed Kłębową chałupą i miał ich na oku -
 8     2, 24|     żałowano serdecznie, a nawet Kłębowa i Sikorowa zaraz z wieczora
 9     3, 26|           Agata! - gadała prędko Kłębowa ukazując się na progu z
10     3, 26|         wodzić nad nimi dziobami~Kłębowa wyniesła na deseczce posiekanego
11     3, 26|   wdrobię i pojem galanto.~Jakoż Kłębowa wnet jej przyniesła osolonego
12     3, 26|       wolna dmuchając w łyżkę, a Kłębowa zaś przysiadła w progu i
13     3, 26|          wyczerpane wspominkami. Kłębowa zapatrzyła się wskroś sadu
14     3, 26|             potwierdziła smutnie Kłębowa.~- Prawda! Pozwolicie, gospodyni,
15     3, 26|    sionce skrobać po drabce, gdy Kłębowa zaczęła mówić za nią przez
16     3, 27|     pognał dalej. ~Zmówiła się z Kłębową i poszły naprzeciw. Dominikowej
17     3, 27|       prawdę była rzekła wczoraj Kłębowa do Agaty, iż wieś stała
18     3, 28|      zachorzała... Powiedają, że Kłębowa wziena jej pierzynę i prawie
19     3, 28|       nagą we świat puściła...~- Kłębowa! Nie może być, taka poczciwa
20     3, 29|          drew narąbał widząc, że Kłębowa nie mogła poradzić sękatemu
21     3, 29|         serca dajem - przemówiła Kłębowa wtykając jej w garść spory
22     3, 30|   Weronka z dziećmi, Jagustynka, Kłębowa i Pietrek prawie u nóg Rochowych
23     3, 31|     rozżaliła się na krewniaków. Kłębowa nierada ją puściła od siebie,
24     3, 32|             Ulisia sołtysowa!... Kłębowa Kasia!... Sikorzanka Hanusia! -
25     3, 33|       zastąpić, wyłażę na dróżkę Kłębową, a tu proboszcz stoi z brewiarzem,
26     3, 33|       butach, co?...~Zgromiła go Kłębowa, iż zbereżeństwa gada przy
27     3, 33|    poszła na żebry... Nie można.~Kłębowa, że słuchała się we wszystkim
28     3, 33|        zaroiło się od czerwieni.~Kłębowa z córkami też tam pociągnęła,
29     4, 38|        opłotkami, które dzieliły Kłębową gospodarkę od proboszczowskich
30     4, 41|      szerokiej miedzy, dzielącej Kłębową ziemię od księżych.~Nakrył
31     4, 41|          i łakomie wżerały się w Kłębową koniczynę, która niby bór
32     4, 41|      gdzieżeś to polazł, siwy? W Kłębową koniczynę, co? Widzicie
33     4, 41|        to zmówi jaki paciorek za Kłębową duszę albo i wynagrodzi
34     4, 42| wspomożenie. Najpierwej przyszła Kłębowa z kokoszką pod pachą i stadem
35     4, 47|  zborgowała niejednemu.~Nadeszła Kłębowa prosząc o pół ćwiartki jaglanej
36     4, 47|      bokiem, to mu i radę dadzą.~Kłębowa jaże oczy wytrzeszczyła
37     4, 47|         nie odzywał, zaś Hanka z Kłębową szczerze ubolewając nad
38     4, 47|           to ostanie! - szepnęła Kłębowa.~- Ostanie, żeby się naród
39     4, 47|          modlitwę za konających, Kłębowa zapaliła gromnicę, umierająca
40     4, 48|      Hanka, Marysia Balcerkówna, Kłębowa z córką, Grzela z krzywą