Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         sądzie - rzuciła żona.~- Ile lat?~- Hę?... a, lat?...
 2     1, 4 |   przychodź do kościoła.~Ruszył, ile mógł, rychło, bo kulał srodze,
 3     1, 6 |       słuchając Szymka, któren o ile mrukliwy był o tyle kiej
 4     1, 11|           Jechał do boru i brał, ile komu było potrza, a choćby
 5     1, 11|         całej, a z cicha mówili, ile że i o wójtowych sprawkach.~
 6     1, 12|      zęby ostrzyli przekpinkami, ile że teraz właśnie na przenosinach,
 7     1, 12|         grała, wójt też basował, ile mu ino baczenie na urząd
 8     2, 13| popłakiwał a kulasami grzebał.~- Ile? - trzy niedziele, jak u
 9     2, 14|       raz przepowiedziała sobie, ile i komu miała zapłacić, aż
10     2, 15|         na pomoście przy piłach, ile że tartak bokowych ścian
11     2, 17|          zgodził i nie nastawał, ile że i weszła akuratnie kowalowa
12     2, 17|      Kużden się na was ogląda.~- Ile że o wszystkich krzywdę
13     2, 18|          mu kto godny przełożył, ile narodu przez to bieduje,
14     2, 19|         ugwarzali o różnościach, ile że cięgiem ktoś do nich
15     2, 24|          i zapomniano o pożarze, ile że ni Boryna, ni Antek,
16     2, 24|        się ze wszystkiego serca, ile że to ostatni raz przed
17     2, 25|          drzew, któż to wypowie, ile a jakich padało!~Las marł
18     2, 25|       nie ustępując ani na krok, ile że przybywała im ciągła
19     3, 26|      wsią poszli swojego bronić, ile ino narodu było. Powiedali,
20     3, 26|   niemałą lubością powiedała, co ile kosztuje i gdzie to kupione.~
21     3, 27|   ozdzierała, ale się przemogła, ile że ją ociec, stary Bylica,
22     3, 27|     wszystkie krzywdy doznane, a ile razy ją wołał i brał w swoje
23     3, 28|     ugryziecie, a ząbków szkoda, ile że ostatnie...~Jagustynka
24     3, 30|     które tyle korali nawiesiły, ile która miała. Zabawiały się
25     3, 31|             Profit będzie pewny, ile że młynarzowy byk już do
26     3, 31|         przystoi, a powiecie, że ile wiadomo, z komory niczego
27     3, 31|       wolno, że mogli zrachować, ile razy zabielił podogoniem
28     3, 32|        ciepły przypiecek, warzy, ile wlazło, tom bez cały czas
29     3, 32|      nieco na żerdce.~- Donoszą, ile potrza; jeno mi się widzi,
30     3, 32|          chłopów, dawał na bórg, ile kto ino chciał, a coraz
31     3, 34|        pobok zawiesili mniejsze, ile się jeno zmieściło. Zaś
32     3, 36|           iż się nie przeciwiły, ile co każda dosyć miała swojej
33     4, 37|          się prowadzili szumnie, ile że to już niejeden, bych
34     4, 38|    palące, kiej lipeckie dzwony, ile ich jeno było, zadzwoniły
35     4, 43|          i gruszek nanosił tyla, ile mogli zjeść kryjomo przed
36     4, 44|      złem. Zaś w końcu wyliczał, ile potrza na plac z polem,
37     4, 44|          potrza na plac z polem, ile na sam budynek i na całe
38     4, 45|    odmawiać brewiarz! Ale wiesz, ile mam tegorocznych rojów?
39     4, 47|       rozliczał se w myślach, po ile to trza by mu spłacać Jędrzycha
40     4, 49|    cieniuśkie, a jakie korale, a ile to jej nadawał gotowych