Tom, Rozdzial

 1     2, 22|        darowałabym! - wykrzyknęła Tereska żołnierka.~- Hale, jakby
 2     2, 22|          ją surowo Płoszkowa, ale Tereska długo nie mogła się uspokoić
 3     2, 22|          sobą się prześmiewać, bo Tereska żołnierka zadawała parobkom
 4     2, 22|         zauważono ich wyjścia, bo Tereska w głos wołała:~- "Przez
 5     2, 22|           to ma znaczyć skrzypce.~Tereska zaś powiedziała jeszcze
 6     3, 29|    chętnie posiedział dłużej, ale Tereska żołnierka, siedząca z inszymi,
 7     3, 29|       Hanka wyglądając przed dom.~Tereska żołnierka skręcała właśnie
 8     3, 29|          to mam wiedzieć?~- A dyć Tereska co tydzień lata do Mateusza
 9     3, 32|          wieszały się dokoła, zaś Tereska żołnierka, czerwona jak
10     3, 32|       kiej to drzewo; wiódł się z Tereską trzymając ją wpół i cosik
11     3, 33|     świece i kluczami podzwaniał.~Tereska żołnierka, która z jakąś
12     3, 33|         na ogrodach za chałupami.~Tereska sielnie sfrasowana wróciła
13     3, 33|         zawołała biegnąc ku niej.~Tereska z przełazu opowiadała, co
14     3, 33|      trudem próbowała odczytywać. Tereska przysiadła na żerdce i wsparłszy
15     3, 33|        wydać! - rzekła powstając.~Tereska jakby się zachłysnęła płaczem,
16     3, 33|        kury zwołując po drodze, a Tereska, zawiązawszy w węzełek pięć
17     3, 33|        zaraz ją tu posłyszycie...~Tereska pobok stanęła miętosząc
18     3, 33|        więcej - mruknęła dziewka.~Tereska zmilkła, zrobiło się jej
19     3, 33|         spod pierzyny na Michała.~Tereska oddała jej węzełek z jajkami,
20     3, 33|           dobrotliwie szepnęła:~- Tereska, opamiętaj się, miejże rozum,
21     3, 33|       dobra la ciebie pragnę.~Ale Tereska już nie mogła wytrzymać,
22     3, 33|           nie mogła się uspokoić.~Tereska, która ze strachu schowała
23     3, 33|           A zimą zmówił się był z Tereską i żył z nią prawie na oczach
24     3, 33|       gniewem.~- Poniechaj, bo mi Tereska ślepie wydrapie za ciebie!~-
25     3, 33|        bele czego i piekłował. Że Tereska cały czas się nie odzywała,
26     3, 33|          grosz! - wrzeszczał, ale Tereska ustępowała mu pokornie,
27     3, 33|            Na żniwa się obiecują. Tereska latała dzisia z listem do
28     4, 39|     kowalowe...~- Skończyłeś to z Tereską, co już o Jagusi zamyślasz? -
29     4, 42|        dzień, jadło przynosiła mu Tereska albo kto drugi, gdyż Nastusia
30     4, 42|      karczmy, a za nimi Mateusz z Tereską.~Żyd kłaniał mu się w pas,
31     4, 45|    przeszła nawet jej nie widząc.~Tereska rozgniewana zwróciła się
32     4, 47|          był chłop, ale zawzięty. Tereska doma?~- Rwie len u proboszcza
33     4, 47|           szczerze ubolewając nad Tereską jęły przewidywać najgorsze
34     4, 47|           potrza się ocyganiać.~- Tereska przylatywała już parę razy,
35     4, 47|      której strony nadchodzą, już Tereska wisiała mu na szyi.~- Ratuj,
36     4, 47|  przełazie.~Ale w jakiejś minucie Tereska przejrzawszy prawdę do dna
37     4, 47| Jagustynka zapalczywie broniła.~- Tereska niewinowata! - wrzeszczała
38     4, 48|         majaczył mu cały kościół, Tereska, leżąca krzyżem przez całe
39     4, 48|      córką, Grzela z krzywą gębą, Tereska z mężem, które się ochfiarowały