Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |   wygoloną twarz, łysą czaszkę i szeroko otwarte oczy, zasnute bielmem,
 2     1, 4 |      stołem, czerwony, rozkładał szeroko ręce, czasem bił pięścią
 3     1, 6 |         w rzece rozlewającej się szeroko.~W domu młynarza, stojącym
 4     1, 7 |     która i przez to rozlała się szeroko, aż łąki stanęły pod wodą,
 5     1, 7 |  czerwonej kapusty, a w półkole, szeroko zatoczone, twarzami do ognia,
 6     1, 9 |        Jezusiczku... to ino gębę szeroko otworzył i te oczy modre
 7     1, 11|   puścili na wiatr, kołysali się szeroko, przybijali obcasami, kapeluszami
 8     1, 11|   trząchający po izbie się nosił szeroko, od ściany do ściany, to
 9     1, 11| probowały, a potem jęły zawodzić szeroko, przenikliwie, smutnie,
10     1, 12|         chałupy i rozkrążała się szeroko, na dobre śmignięcie kamieniem.~
11     2, 14|    uścisku, nie wiedział o niej, szeroko otwartymi oczami patrzył
12     2, 18|         nie dawały spokoju, jęła szeroko opowiadać o bytności pana
13     2, 22|      niepomiernie, zastanawiając szeroko, jak to Pan Jezus zawsze
14     3, 27|       drzewie rzezanych; otwarte szeroko oczy patrzyły przed się
15     3, 27|         szmatami, a rozwiedzione szeroko ręce zwisały martwo kiej
16     3, 28|       dziękowali...~Rozpowiadała szeroko, choć nikto jej za język
17     3, 30|         głośne wzdychy i te ręce szeroko rozwodzone. Klękali kornie
18     3, 31|          kumy podufałe zasiadały szeroko, że co ino tliło się w przytajeniu
19     3, 32|          srogiej zapomnieć.~Hej! szeroko niesły się oczy, i daleko,
20     3, 33|          on już leżał cichy, a w szeroko otwartych oczach lśnił jakiś
21     3, 33|        już, co myśleć.~Opowiadał szeroko o tej Jameryce, o ludziach
22     3, 34|    kłopotach jęła się skwapnie a szeroko rozwodzić.~- Kaj to Józka? -
23     3, 35|      wyłożył wszystko spokojnie, szeroko i jak się patrzy, ale Niemiec
24     3, 36|        na łąkach w czasie obiadu szeroko o tym rozprawiano.~Południe
25     3, 36|          psiachmać - przeziewnął szeroko: - Już biały dzień, a wy
26     4, 37|          piach; zaś oczy otwarte szeroko patrzyły z takim zachwyceniem,
27     4, 38|      wyłożyła jadło na miski, że szeroko rozniesły się posmaki.~-
28     4, 38|     ślepie na wszyćko roztwierał szeroko, kto się aby cisnął, kaj
29     4, 40|        to obejrzał, rozpowiedała szeroko o polnych robotach, gdzie
30     4, 42|          pola szarzały kiej wody szeroko rozlane, a siwe od rosy
31     4, 42|          odradzała - rozpowiadał szeroko, bierąc się do roboty, że
32     4, 43|          przyźbie, rozpowiadając szeroko, jak to Nastusię obdarzają.~-
33     4, 43|          kajś w mroku, tłumaczył szeroko, co by to wyszło la wsi,
34     4, 45|          się odbywało, jaże oczy szeroko otworzył ze zdumienia.~-
35     4, 45|         gwiazdy zaglądały w oczy szeroko otwarte, nabrane zapachami
36     4, 46|     zadrżał, spojrzał w jej oczy szeroko otwarte i zamilkł.~Na skraju
37     4, 46|         miłowania...~I opowiadał szeroko, jak to ni jedna kropla
38     4, 49|        Bóg broni!~Rozpowiedziała szeroko, czego się dowiedziała od
39     4, 49|       była kiej trup, a w oczach szeroko rozwartych gorzało ponure