Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        łęcin.~Wzięli się chyżo za robotę i w cichości, że ino słychać
 2     1, 3 |  oczymgnienie. ~- Szczęść Boże na robotę! - zawołał Boryna do Jagny,
 3     1, 10|          twój nie przyszedł?...~- Robotę ma pilną, to ostał w domu...~-
 4     1, 10|        ostał w domu...~- Juści... robotę... juści... - uśmiechnął
 5     1, 11|     niedzielę. A masz, człowieku, robotę? - pilno rób, kulasów nie
 6     2, 13|          Antek wziął się ostro za robotę, bo śniegu było na chłopa,
 7     2, 14|        może znajdzie, może uprosi robotę jaką dla Antka, a we świat
 8     2, 14|            u kogo przepytać się o robotę la Antka?~Jak gospodynią
 9     2, 14|        wreszcie:~- Znalazłeś jaką robotę?~- Nie, byłem we dworze
10     2, 14|         że był tu i owdzie, ale o robotę się nie starał, a ino cały
11     2, 14|      młynarz mi powiedział, że ma robotę la ciebie przy tartaku choćby
12     2, 15|        młynarz przywiódł Antka na robotę; ostawił go na zajeździe
13     2, 15|      wygonić...~Antkowi zaś tak o robotę nie chodziło wiele, a ino
14     2, 15|           dziennie przychodził na robotę, to spostrzegł i przy pierwszej
15     2, 15|        nie ozdrowieje; prowadźcie robotę, cztery złote i obiad będę
16     2, 16|      wicher nosiła się po izbie - robotę spychała na matkę, to na
17     2, 18|       poradzę, a latego, by miały robotę, swojego przeciech nie dam.
18     2, 19|     Bartek z tartaku, któren choć robotę miał, zawżdy z biednym narodem
19     2, 19|          Będą tu ludziom odbierać robotę.~- Wyczeszemy wama kołtuny,
20     2, 24|       całkiem wściekł w sobie. Na robotę nie chodził, choć młynarz
21     3, 26|         polach mało gdzie dojrzał robotę, tyle tylko, co zaraz pod
22     3, 26|    chciała iść... by się wziąć za robotę jaką, ale chudzina jeno
23     3, 28|            któren właśnie składał robotę.~- Zajrzę do kościoła, południe
24     3, 30|          se we świat w największą robotę i cóż pocznę przez niego
25     3, 31|         krętaninę wychodzących na robotę.~Na łęgach mgły jeszcze
26     3, 31|           szeptał i w cichości za robotę się brał, że kiej przedzwaniali
27     3, 32|          głową.~- Szczęść Boże na robotę! jakże idzie? - krzyknęła
28     3, 33|         do Kłębów, kaj miał jakąś robotę przy chałupie.~Siedzieli
29     3, 33|    zaczęło przypiekać, stary zdał robotę na synów i wywoławszy Balcerka,
30     3, 34|        nimi hańdryczysz.~- Kto mi robotę daje, temu robię, nie przebieram.~-
31     3, 34|          robię, nie przebieram.~- Robotę! co inszego ty z nimi obrabiasz -
32     3, 35|          brzęk pszczół idących na robotę i dzwonienia skowronków.~
33     4, 40|             Nie każdy tak łasy na robotę jako wy!~- Bo nie każdy
34     4, 41|      biedy, ale jak dostał w boru robotę, to ani już zajrzy do Żyda,
35     4, 42|           Dzień kiej wół, pora na robotę - szepnął przeciągając koście
36     4, 42|         świtaniu Szymek stanął na robotę jak zawdy i pracował niestrudzenie,
37     4, 47|         se wybrały, na największą robotę - mruknął Antek, ale żonie
38     4, 48|   pastwiska, kto już wychodził na robotę, gdzie już trajkotały kobiety,
39     4, 49| rozpoczynając jakąś cichą i tajną robotę.~Przystały do nich Płoszki,