Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |          podorówkach.~Przysłonił ręką oczy i patrzył pod słońce -
 2     1, 2 |       światłu głowę i osłaniając ręką twarz, bo krowa chlastała
 3     1, 2 |   przynajmować? będzie swoja pod ręką..." Nie chciałem ja, jako
 4     1, 3 |         do ucieczki; wtedy prawą ręką czaił się po ścianie i raz
 5     1, 3 |        go krótko za kark i drugą ręką szybko odpasywał szeroki,
 6     1, 3 |    Bartka Kozła - i kłaniała się ręką ziemi, aż wyrurkowanym czepcem
 7     1, 4 |  pochylał się nad rolą i dotykał ręką wschodzących ździebeł.~-
 8     1, 5 |          Rozpustnik to, że niech ręka boska broni, prawie mu iść
 9     1, 5 |         tknęło, bo tylko machnął ręką i rzekł odchodząc:~- Kupię
10     1, 6 |         swoich dzierżyła żelazną ręką i rychtowała ich na dziewki,
11     1, 6 |      wyciągać lniane włókna lewą ręką, a prawą puszczała w wir
12     1, 7 |          się, przysłaniały twarz ręką, resztę chlustały na ziemię,
13     1, 8 |         wyrostki, bo ich żelazną ręką za łby trzymała, a jak było
14     1, 10|          na co?...~Antek machnął ręką na to siostrzyne słowo i
15     1, 12|          zdrowym?...~- Jakby kto ręką odjął... ale do szpitala
16     1, 12|      chodzi... Powieda, że jakby ręką odjął... Ale Boryna by mnie
17     1, 12|     oblizywał, wąchał. nie mógł, ręka mu opadła bezsilnie, chował
18     2, 15|        wściekły, chycił go jedną ręką za orzydle, przydusił, aż
19     2, 19|    kochanie: ożenić się, a jakby ręką odjął. Znalazłaby się i
20     2, 21|       powinnaś... Byłabyś mu pod ręką w sposobną porę... to nie
21     2, 22|      wiało też dzisiaj, że niech ręka boska broni! Kobiety na
22     2, 22|   poradzi, kiej nad kim zawiśnie ręka Bożego gniewu!~A i diabli
23     3, 27|    groźnie spojrzał wskazując mu ręką drzwi że się wyniósł kiej
24     3, 29| bezpański, rad, kiej go poczciwa ręka pogłaszcze... - szepnęła
25     3, 32|          za kupcami.~- Ale niech ręka boska broni od miemieckich
26     3, 33|          Balcerek jeno splunął i ręką machnął; nie chciał gadać,
27     3, 36|        nie nalazłszy niczego pod ręką, zapomniał o wszystkim i
28     3, 36|        gdy mu ziemi zabrakło pod ręką, nowej nabierał i siał,
29     4, 37|          wie, że go wnet zdradna ręka przydusi za gardziel i lubego
30     4, 37|         szukał kieliszka i drugą ręką kuma obejmował za szyję
31     4, 40|        bliska, iż skoro poruszył ręką, odleciały za rów.~- Głupie!
32     4, 41|      znojna, ale kwardą i czujną ręką prowadził pług i rżnął skibę
33     4, 42|      pacierza, ale co jeno tknął ręką orosiałej ziemi, to gubił
34     4, 43|          mógł, na resztę machnął ręką i poszedł.~Burza się już
35     4, 45|         mają pomyślenia!~Machnął ręką i szedł tak srodze zadeliberowany,
36     4, 46|          blisko, że jeno sięgnąć ręką i przyciągnąć ją do siebie,
37     4, 49|        poucza: jeśli zgorszy cię ręka twoja, odetnij ją, a jeśli
38     4, 49|        Zarówno mi jedno!~Odsunął ręką zalegających mu drogę i
39     4, 49|      ciemię, a do tygodnia jakby ręką odjął! Dały mi tę wodę zakonnice