Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         Sprawa skończyła się na niczym.~Boryna poczuł niezmierną
 2     1, 3 | Jewczynej! Bom nie ukrzywdził w niczym, a jeszczem za chrzest tego
 3     1, 7 |      tak mdli w dołku, że już o niczym nie wie... co ona winowata?~
 4     1, 9 |         domu i takie wielgachne niczym kościół...~- Bajesz! - rzucił
 5     1, 10|      raz jeszcze, staremu się w niczym nie przeciw,~przychwalaj,
 6     1, 11|         się i nogami przebiera, niczym ten kogut !~- Użyje se jucha
 7     1, 11|       słupka i wargami ruchała, niczym żywy zając.~A potem w "Przepiórkę".~
 8     2, 13|        tej gardzieli niby rzeki niczym nie powstrzymane, rwały
 9     2, 14|         narobi się, nie umartwi niczym, tłusto zje... Stacho powiedał
10     2, 15|        jeszcze nie pojęła, bo o niczym nie wiedziała.~
11     2, 16|        kim i poradzić, że już o niczym nie myślał i o nic nie stojał,
12     2, 16|   wydało to widzenie, majakiem, niczym więcej... Przywarła oczy
13     2, 16|       się w dzwonnicy... Nic, o niczym nie wiedział, nabrał garść
14     2, 17|         nie przeciwiąc mu się w niczym, choć wygadywał na matkę
15     2, 17|        domu byli zdumieni, bo o niczym nie wiedzieli, po całej
16     2, 18|        kościele! A jak szły, to niczym ten wiater !~- Nie dziwota,
17     2, 19|         prawić cosik.~Wróciła z niczym, ale jęła naglądać za nimi
18     2, 19|       na nic już nie patrzył, z niczym się nie krył, bo i nie poradził
19     2, 20|   chłopu bym też nie ustąpiła w niczym! Kiej chce wojny, to niech
20     2, 22|          a dobre wynagradza i o niczym, choćby na ten przykład
21     2, 25|        kąta patrzał, by lec i o niczym nie baczyć.~Dzień był posępny
22     2, 25|         zwałkonionego konia i w niczym nie folgował, że i nie było
23     3, 27|        i zaczerwienione oczy.~- Niczym się nie umartwi, dobrze
24     3, 30|      mówić.~- Późno wróciły i z niczym, przetrzęsły się jeno po
25     3, 31|        całe tygodnie trawiąc na niczym, zasie na tłustych, rodnych
26     3, 31|       swoją rękę.~Ale wróciły z niczym, dowiedziały się jeno, że
27     3, 34|      Jak duszy pilno ze świata, niczym jej nie powstrzyma, nawet
28     4, 37| obłapiły, nie śmiejąc się już w niczym przeciwić.~- Ja wam tu dam!
29     4, 37|     próchnicą, mamidłem i zgoła niczym...~A cóżeś to ty sam, człowieku,
30     4, 39|     mężowego dobra i stanowić o niczym prawa nie mam. Antek wróci,
31     4, 40|      młodych nie chce się głowy niczym poturbować, to się tak dobrze
32     4, 41|        było już pomiarkowania o niczym, nic, kromie ognia i burzy,
33     4, 41|      klął się, że też nie wie o niczym, co mogło być prawdą, gdyż
34     4, 41|        nikaj zajrzeć kryjomo, z niczym odeszli.~Ale to zdarzenie
35     4, 44|       pokarać, co nie chciały w niczym ulżyć narodowi! Słuchajta
36     4, 45|    Czego chcecie ode mnie?... w niczym nie winowatym... A szukacie
37     4, 45|        jeno tym dobrze, które o niczym nie mają pomyślenia!~Machnął
38     4, 49|       co chcecie, ja nie wiem o niczym i jutro z rana jadę do Żarnowa
39     4, 49|        somsiadów nie oglądał, o niczym drugim nie myślał, a jeno