Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |   świecie nie znaleźć - zaczęła któraś z kobiet.~- Juści, chciały
 2     1, 1 |        o owym aż i zamilkły, bo któraś dojrzała, że od wsi rżyskiem
 3     1, 2 |       poradził? - zaproponowała któraś.~- Prawda, na chorobach
 4     1, 3 |        drganiach, i tylko coraz któraś się prostowała, roztrzepywała
 5     1, 7 |         na wesele! - ozwała się któraś starsza~- Jaguś to kiejby
 6     1, 12| Wzdychały żałośnie i raz po raz któraś z cicha rzekła:~- Mój Boże,
 7     2, 22|     Wieje to jeszcze? - spytała któraś.~- Całkiem ustało i ma się
 8     2, 22|            szepnęła ze strachem któraś.~- O złym się powiadało,
 9     2, 24|  Antkowa sprawa - przerwała jej któraś.~- Cichocie, powiadacie,
10     3, 27|      Jacku, mówimy - objaśniała któraś.~Nie mogła jednak wyrozumieć,
11     3, 29|       Suszej będzie! - szepnęła któraś nieśmiało podsuwając mu
12     3, 30|        Nastkę wpół ująć, ale mu któraś podstawiła nogę, że runął
13     3, 31|       obrazy.~Zaraz po południu któraś wstąpiła powiedając że jeszcze
14     3, 31|         strach mówić! - pisnęła któraś.~- Prawda, niechby cię ochuchała,
15     3, 31|        i do cna wystraszeni, aż któraś rzuciła w głos:~- To cygańska
16     3, 31|    konie ruszyły z kopyta, kiej któraś z dziewczyn zaśpiewała za
17     3, 32|      plucha przejdzie! - rzekła któraś próżno wypatrując.~Posunęli
18     3, 32|   Lipcach nie byli? - zagadnęła któraś.~- A dawno, coś na jesieni!
19     3, 32|     razem puszczą! - ozwała się któraś.~- Wstąpcie, kumo; przemiękliście
20     3, 32|         na deszcz! - westchnęła któraś.~- Niejedna to czekanie
21     3, 32|       drogi, zaś wójt, sołtys i któraś z tęższych dzieuch wynieśli
22     3, 34|     równali zasypując wyboiska, któraś też jeszcze prała nad stawem,
23     3, 34|    Lipcach nie bywało - jęknęła któraś.~- Żeby to parobek z dziewką,
24     3, 34|        kajś kole młyna zawiodła któraś piesneczkę:~ ~Deszczyk rosi,
25     3, 35|        słychać było głosy, kura któraś zwoływała, to gdziesik nad
26     4, 37|     takie wypominki! - wyrzekła któraś.~- I niech ją tam Pan Jezus
27     4, 37|      nieboszczykiem! - mruknęła któraś z boku, zaś Płoszkowa obcierając
28     4, 38|       ominął, psy heretyckie.~A któraś z lipeckich wyciągnęła pięście
29     4, 40|       spiekę idzie - ozwała się któraś.~- Dobrze, co wiater przechładza.~-
30     4, 40|        bujnie rodzi - zauważyła któraś otrzepując ze ziemi jakiś
31     4, 42|     więc i Dominikowej doniesła któraś z sąsiadek, ale stara udała,
32     4, 42|  każdego dnia zaglądała do niej któraś z gospodyń, a nie z próżnymi
33     4, 43|        wysoko i niekiej spadała któraś z taką chyżością i tak gdzieś
34     4, 45|      was z wódką? - zapiszczała któraś z dziewczyn.~- Zaśby ta
35     4, 47|      księżego lnu... przylatuje któraś i powiada... dziw trupem
36     4, 47|        zwodzicieli - westchnęła któraś.~- Łeb mu już lenieje, a
37     4, 49|     bronił, kto wie? - szepnęła któraś.~- Śmiałby to całej wsi
38     4, 49|        że tylko niekiedy co tam któraś zawziętsza dopadłszy wozu
39     4, 49|      opuchłe kałduny i coraz to któraś się rozpękła, trzaskał pierun