Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         mę gdzieś... - odkrzyknął hardo znikając za stodołą.~- Będziesz
 2     1, 3 |        zaognionymi oczami kwiatów hardo patrzyły w słońce a topole
 3     1, 7 |         przyszedłem, nie do was - hardo zawołał, bo go już złość
 4     1, 11|           ze wstęgami u spencerka hardo był spólnie z drużbami chodził,
 5     2, 17| chłopakami pił będę!- wykrzykiwał hardo.~- Daj głupiemu wolę, to
 6     2, 19|           spostrzegł go, podniósł hardo głowę, łypnął ślepiami i
 7     2, 19|   kiełbasę, jaką mieli ze sobą, a hardo, nieustraszliwie poglądali
 8     2, 19|        nierad powiódł do karczmy.~Hardo ano wchodził, wyniośle i
 9     2, 20|        przypilnuję! - powiedziała hardo.~I od tego wieczoru zaczęło
10     2, 22|         na sądy; a po nich wlazła hardo, choć i nie proszona Kobusowa,
11     2, 25|       chodził po dawnemu prosto i hardo na świat poglądał, jeno
12     3, 29|          to Lipczaki wynosiły się hardo nad wszystkie, a wieś swoją
13     3, 29|          zjadłam! - odpowiedziała hardo i mimo że już prawie cały
14     3, 29|          szykowali, a nawet potem hardo się postawiła, kiej Hanka
15     3, 30|   kościele kieby dziedzice, toczą hardo oczyma, zajmują pierwsze
16     3, 31|           na dobre. Prostował się hardo i groźny, miotający oczyma,
17     3, 31|         pomagać nie będą?~Zaczęła hardo, podniesionym głosem.~-
18     3, 32|   wytrącicie z zasług? - warknęła hardo nie śpiesząc się z czesaniem-
19     3, 33|    prosiła o całowanie. Ujęła się hardo pod bok i biła w niego skrzącymi
20     3, 33|      matce posłuchu! Stawiali się hardo, kłócili ząb za ząb, bić
21     3, 35|          wama nie będę! - burknął hardo, rozpierając się na ławie
22     3, 35|         zakipiał, wyprostował się hardo i rodowa Paczesiów zawziętość
23     3, 35| zadzierzyste, a oczy wynosiły się hardo, nieustępliwie.~Zaś la ochoty
24     3, 35|       prężyły i ślepie rozgorzałe hardo wżerały się w Miemców, a
25     3, 36|   pszenice szły już w słup, stały hardo, lśniąc czarniawymi piórami,
26     4, 37|        Pycha ją rozparła z nagła, hardo spojrzała w samo słońce,
27     4, 37|     puszysz, a dmiesz, a wynosisz hardo ponad wszelkie stworzenie?~
28     4, 37|         ręce śmierci podać, a one hardo pną się ku słońcu i śpiewają
29     4, 38|         złości. Poglądali w naród hardo, kiej te zbóje.~- Pludraki
30     4, 41|         swojemu.~Ale parob bardzo hardo odszczekiwał, ani myśląc
31     4, 42|          i nie popuszczę - myślał hardo, radośnie i z niezmierną
32     4, 42|      taczki pchał je kiej piórko, hardo tocząc oczami po Lipcach
33     4, 42|      Szymek bzdyczył się czegoś i hardo, zaczepliwie patrzył w ludzi
34     4, 42|    wybojach, zagwizdał zuchwale i hardo potoczył ślepiami.~Zaś kiej
35     4, 44|           osobna, zadzierzyście a hardo spozierając na chłopów,
36     4, 45|   świerkowe zagaje rozpychały się hardo, pnąc się chciwie ku słońcu.~
37     4, 46|         spomniał Jasia, podniesła hardo głowę.~- A cóż to złego
38     4, 49|           jakąś pogrozę odburknął hardo:~- Bo ciepnę wszyćko i pójdę
39     4, 49|            choćby najbiedniejszy, hardo podnosił głowę, z dufnością