Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |       podnieść, ciągał za ogon, zaglądał w zęby, ale krowa dyszała
 2     1, 2 |       potem łaził po podwórzu i zaglądał to do obory, to do stodoły,
 3     1, 2 |      gałęzie światło na staw, i zaglądał w okna chat, co mu były
 4     1, 3 |         a Łapa chodził za nim i zaglądał mu w oczy.~- Zjadłbyś i
 5     1, 3 |   spadały mu grzywą na oczy, to zaglądał ostrożnie do sąsiedniej
 6     1, 6 |          do opuszczonych gniazd zaglądał pustymi oczami, do rozwalonych
 7     1, 6 |      pola, przez wsie zapadłe i zaglądał do chat, do obór, do sadów,
 8     1, 9 |     inwentarz łaził po sadzie i zaglądał w okna, a nie miał go kto
 9     1, 10|       bardzo troskliwie szukał, zaglądał za drzewo każde, wypatrywał
10     1, 12|    Słoneczny a przybladły dzień zaglądał przez szpary cichymi oczyma,
11     1, 12|        czerwony kogut ostrożnie zaglądał, cofał się, bił skrzydłami
12     2, 14|         cięgiem ktoś do chałupy zaglądał, czegoś potrzebował i w
13     2, 14| przyszedł Stach, jak był często zaglądał, choć mu Weronka broniła,
14     2, 15|      wiedział, bo do chałup nie zaglądał, znajomków wymijał bez słowa,
15     2, 18|        jakim spisie, bo cięgiem zaglądał do książeczki?... Ubiór
16     2, 20|     cienie.~Co prawda, mało kto zaglądał mając i u siebie dość swarów!
17     2, 20|     pociechy, to i Rocho czasem zaglądał, ale widząc twarze posępne,
18     2, 20|        obchodził dom i budynki, zaglądał pod strzechy, a w nocy się
19     2, 24|        kręcił się niespokojnie, zaglądał po kątach i raz po raz przeganiał
20     2, 25|       kończyła się pasza i głód zaglądał do obór, gdzie znów ziemniaki
21     3, 27|      izbie i niby od niechcenia zaglądał za obrazy, wyszukując przy
22     3, 30|        noc się cisnęła czarna i zaglądał blady sierp księżyca zza
23     3, 30|         kole Jagusi, w oczy jej zaglądał podając usłużliwie, na co
24     3, 32|         nogę bolącą, a pokornie zaglądał w jej twarz dziwnie omroczałą.~-
25     3, 33|         często gęsto do karczmy zaglądał, niby to nowin zasięgając
26     3, 33|     Pietr też często wieczorami zaglądał do niej, niby to na poredy,
27     3, 34|     kupy do kupy, to do karczmy zaglądał i wszędy wygarniając po
28     3, 35|       niby to chłodu zażywał, a zaglądał w obejścia, pytał o różności,
29     3, 35|      nią ze skamleniem i w oczy zaglądał, jakby cosik miarkując,
30     3, 36|     południe przyleciał kowal i zaglądał mu w przywarte oczy, to
31     4, 40|  stodoły do tegorocznego siana; zaglądał nawet do chlewów i pod szopę,
32     4, 42|     księżych ziemniakach.~Zrazu zaglądał do niego ten i ów, ale że
33     4, 42|       ścian, obchodził dokoła i zaglądał przez okno wciągając z lubością
34     4, 43|      niekiedy ktosik z domowych zaglądał do niej i odchodził bez
35     4, 43|   spokojnie, Witek odszedł, ale zaglądał do niej co trochę. Spytała
36     4, 45|         bo chociaż bezwolnie, a zaglądał do nich niekiedy na krótką
37     4, 45|   chmurniejszy i coraz częściej zaglądał do karczmy, a potem w chałupie