Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |           rachują i mają za wielgie rzeczy.~- I wszystko wypomina!..~
 2     1, 5 |          kuraski, i jensze muzyckie rzeczy, w które juchy żółtki la
 3     1, 10|             nie chciał, i przewoził rzeczy do Hanczynego ojca, na koniec
 4     2, 19|            później i insze ucieszne rzeczy, aż się niejedni pokładali
 5     2, 20|             tego wychodzą najgorsze rzeczy. Pan Bóg zawsze błogosławi
 6     2, 20|         tygodnie starczyło!~A insze rzeczy! a to Magda poszła w służbę
 7     2, 20|       świecie, ludziach, a te insze rzeczy, że ni spamiętać, ni opowiedzieć
 8     2, 23| przyczajonych zjaw i nagłych stawań rzeczy niewytłumaczonych a przerażających;
 9     2, 23|          zgubione, widma dźwięków i rzeczy dawno pomarłych a błądzących
10     2, 24|         pomsty wzywał, niestworzone rzeczy wymyślał na niego; aż i
11     2, 24|    wyrzekała na dolę, nie, jakby te rzeczy umarły dawno i padły w niepamięć,
12     3, 26|           struchlałe i śpiewa takie rzeczy i sprawy, takie cuda i moce,
13     3, 27|           Zagubiła wnet pamięć tych rzeczy topiąc oczy w górze, wysoko,
14     3, 29|           ścianą na kupie zwalonych rzeczy i ogarniając rękoma rozpłakane
15     3, 29|            widać było na nich takie rzeczy, że prosto nie do uwierzenia:
16     3, 30|   podwieczorek podawać! Słyszane to rzeczy!~- Parobka mam, to mi nie
17     3, 30|             to jął wycyganiać takie rzeczy do śmiechu, jaże za boki
18     3, 31|             wycyganiał niestworzone rzeczy.~Wójt się naraz podniósł
19     3, 31|            do roboty, i o wszelkiej rzeczy równą pamięć miała: o lewentarzu,
20     3, 33|          Cicho, Michał! Słyszane to rzeczy, żeby sam ksiądz... Dawno
21     3, 33|            powiadali.~Ale jak stoją rzeczy, nie sposób się było dowiedzieć.~
22     3, 34|             dziedziców! Słyszane to rzeczy! Jakże, kiej to chto chłopu
23     3, 35|         zdzierając z niego Szymkowe rzeczy, jęła je wyrzucać przez
24     3, 36|             co jedno słowo rzekł do rzeczy; to dziesięć całkiem płanych
25     4, 37|         mru-mru, kobieto, o wielgie rzeczy idzie.~Zajrzał do zmarłego,
26     4, 39|       jazgoty, dopiero kiej zabrali rzeczy na wóz, podniesła się i
27     4, 39|             na Wielkanoc! Piszą, że rzeczy po nim możecie odebrać u
28     4, 39|           już Michał pojedzie po te rzeczy po nim, co mają przepaść.
29     4, 41|         swój! Nie w głowie mi takie rzeczy...~- Jeno przyjdź, a nie
30     4, 42|            swego zwyczaju do każdej rzeczy, jakby do czegoś żywego.~
31     4, 45|          Żyd wiedział różne ciekawe rzeczy i rad odpowiadał, zaś w
32     4, 45|          pogrzeby, sam, słyszane to rzeczy! powiada, że ojciec z ludzi
33     4, 46|        Dominikowej, kaj miał jakieś rzeczy, i zamknął się w alkierzu.~
34     4, 46|         ważkie i zgoła niespodziane rzeczy, że słuchali z zapartym
35     4, 47|       przewidywać najgorsze la niej rzeczy, aż im przerwała Jagustynka:~-
36     4, 47|         druga by mu pedziała, takie rzeczy się nie zagubią.~- Mówię
37     4, 48|           postały mu takie straszne rzeczy. Rozważał je jednak z coraz