Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |           pochylone chorągwie i niby ptaki purpurowe i zielone łopotały
 2     1, 9 |          czasy, i wszystko; tam jeno ptaki jakieś krzyczały złowrogo
 3     1, 9 |           się o nagie drzewa kiej te ptaki oślepłe i jakby skamlały~
 4     1, 11|        wiewających po izbie, niby te ptaki barwiste.~Przeszedł pacierz,
 5     2, 16|              zatrzymało w miejscu... Ptaki pocichły i wisiały w powietrzu...
 6     2, 21|      rozpacznie targając się kiej te ptaki poplątane we wnykach, bijące
 7     2, 22|           człowiekowe błądzą jako te ptaki poślepłe od piorunów i błyskawic,
 8     2, 23|          umierały.~Ale po chwili jak ptaki wystraszone zrywały się
 9     2, 25|           leciał w to słońce jako te ptaki, co nadciągały gdziesik
10     3, 27|     rozczerwieniając mrocznawą izbę, ptaki radośnie ćwierkały w sadzie,
11     3, 27|           stanęło najwyżej, to nawet ptaki zamilkły, jeno że wrony,
12     3, 29|              prosto buchało z pól, a ptaki jęły świergotać radośnie,
13     3, 30|           się też dusze kobiece kiej ptaki spłoszone, że niejedna głowa
14     3, 30|            sadów i chałup, i pól, że ptaki zaśpiewały radośnie, wody
15     3, 30|              i jakiś zgoła weselszy. Ptaki śpiewały rozgłośniej, a
16     3, 32|             się nad głowami, niby te ptaki wielgachne żółtoczerwonymi
17     3, 32|          mocy i tak rozgłośnie, jaże ptaki uciekały z drzew pobliskich;
18     3, 32|              Oczy się tam niesły jak ptaki, ale nie sięgnęły w kołującym
19     3, 33|           padał.~Ziemia się budziła, ptaki zaśpiewały w gniazdach,
20     3, 33|           gruz się sypiąca, że nawet ptaki już się w, niej nie gnieździły,
21     3, 33| poszczekiwały, woda jeno bulgotała i ptaki zawodziły w sadach. Księżyc
22     3, 34|          szarpały się wierzchołkami; ptaki jakieś z wrzaskiem przeciągały
23     3, 34|      brodziły po rowach i roztokach, ptaki ćwierkały w gąszczach, psy
24     3, 36|              rosy skapywały z drzew, ptaki zaświergotały po gniazdach
25     3, 36|        rozdzwaniały się kajś niekaj, ptaki już zaczynały śpiewać i
26     3, 36|          rosistym gradem łez. Jakieś ptaki zakrzyczały żałośnie. Wiater
27     4, 37|         znacznie, zapachniały drogi, ptaki zaczęły śpiewać z całej
28     4, 37|            ciepły, że ustały śpiewać ptaki, a wszelaki stwór przyległ
29     4, 37|            obficie za leda powiewem, ptaki darły się kieby oszalałe,
30     4, 38|              źdźbła, aż płoszyły się ptaki, ale śpiżowe serca biły
31     4, 40|            chwiały się nad głową, że ptaki śpiewały, że pachniało wszystko
32     4, 40|       prześwistem, jaże płoszyły się ptaki, albo gdziesik przyczajony
33     4, 41|             zapachem gnoju, że nawet ptaki w sadzie pocichły, kury
34     4, 43|            białych chmur, zaśpiewały ptaki, powietrze było rzeźwe i
35     4, 46|             rwały się gdziesik kieby ptaki radośnie rozśpiewane i krążyły
36     4, 49|        latały nad wsią niby oszalałe ptaki, choć serce skwierczało
37     4, 49|            rosami, śpiewały radośnie ptaki, a wszelaki stwór pławił