Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |     zupełnie ciepło - zapewniał, lecz mimo to okręciła mu czerwonym
 2     2, 25|        belki leżące pod karczmą, lecz nim przemówił, zaczęli w
 3     3, 34|      była osypywania ziemniaków, lecz skoro się rozniesło, jako
 4     3, 35|        słuchać nawet nie chciał, lecz potem siedli obaj na miedzy
 5     3, 36|       chwila za jakimś majakiem, lecz nim się go uczepił, już
 6     3, 36|         Chciał go zrazu wyminąć, lecz nagle odskoczył, rozwidniło
 7     3, 36|     słupy, gotowy bić i zabijać, lecz nim uderzył co bądź, wypuścił
 8     4, 39|      przeciwiła się już niczemu, lecz i nie odpowiadała na zagadywania
 9     4, 39|          się wzięła do pielenia, lecz mimo tego męczyły ją pogrozy
10     4, 39|   bogactwo! - broniła się Hanka, lecz skoro się porozchodzili
11     4, 40|      próbowała sobie wyrozumieć, lecz skoro jeno chyla tyla poszarzały
12     4, 40|          wyprawia! - westchnęła, lecz ją samą przejęły jakieś
13     4, 40|      sporządzania sutego obiadu, lecz dosłyszawszy gęsi krzyczące
14     4, 40|    nierówno, kłębami a zatokami, lecz z czarniawych, lśniących
15     4, 41|         pola.~Drgnął na to imię, lecz dopiero w jakieś Zdrowaś
16     4, 41|          w którą stronę pójdzie, lecz po chwili ruszył ku domowi.~
17     4, 41|       jej nie spokoił ni utulał, lecz po jakim czasie powiedział
18     4, 41|         na nią schmurzoną twarz, lecz taki dziwnie był la niej
19     4, 41|        chciał zarobić na śmierć, lecz mimo tego nie zabił pamięci
20     4, 42|           dygując je do Nastusi, lecz stara, chociaż dobrze czuła,
21     4, 44| spozierać na się i na starszych, lecz nikto nie miał śmiałości
22     4, 44|          poczerwieniał z gniewu, lecz nim się zebrał na słowo,
23     4, 44|          gdyż ludzi było chmara, lecz w końcu ogłosili:~- Dwieście
24     4, 44|      nawet pysk wywarł na niego, lecz zmilkli, bo jakaś żydowska
25     4, 45|    rozważał, czyby nie zawrócić, lecz widząc następujących strażników
26     4, 45|       płomienie. Zewlókł kapotę, lecz i tak koszula mu przywierała
27     4, 45|    drugiego, jeno się zmówili! - lecz dojrzawszy Jasiowe księże
28     4, 45|         rozpytać się obszerniej, lecz Antka już nie było, natomiast
29     4, 45|          w chusteczkę na głowie, lecz tak jakoś zesromana, że
30     4, 45| opowiadań z jednaką żarliwością, lecz skoro Jasio ruszył się z
31     4, 45|        wezbrany dziwną słodyczą, lecz Jagusia, chociaż wpatrzona
32     4, 46|     postało! - odetchnął z ulgą, lecz srodze zatroskany o niego,
33     4, 47|         nie było już ani grosza, lecz natknąwszy się na kowalową,
34     4, 47|          mocno go zajęła nowina, lecz się nie odzywał, zaś Hanka
35     4, 47|    wyglądałam.~Usadził ją pobok, lecz cisnęła mu się do piersi
36     4, 48|   głosach i odszedł z uśmiechem, lecz po paru krokach zawrócił
37     4, 49|     dziad, wodzony przez pieska, lecz mimo spieki nikaj nie wstąpił,