Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         że se człowiek kiej jaka gospodyni paraduje...~A na zimę we
 2     1, 1 |          żal, co się zmarnuje.~- Gospodyni Boryna nie ma, to wszystko
 3     1, 1 |        sito.~- A bo to Hanka nie gospodyni?~- La siebie... jakby na
 4     1, 2 | przygodziłoby się tak granuli... gospodyni to była, gospodyni!... Juści,
 5     1, 2 |    granuli... gospodyni to była, gospodyni!... Juści, że i mamrot,
 6     1, 2 |     wodziła... ale zawżdy żona i gospodyni! - Tu westchnął pobożnie
 7     1, 7 |      niech jeno będzie poczciwy; gospodyni lepiej mu pilnować, bo z
 8     1, 7 |        nie było.~- Hale! No...~- Gospodyni brak wam, Macieju, a bez
 9     1, 11|         za prosiny weselne, żeby gospodyni zbytnio się nie szkodowała.~
10     1, 12|       mocno i sielnie całował.~- Gospodyni moja kochana! A dyć, kiej
11     1, 12|          radzisz!~- A bom to nie gospodyni! Idźcie no do izby, Gulbas
12     1, 12|      rzecz, ale widzi mi się, że gospodyni będzie z niej sielna - szepnęła
13     2, 18|     jeszcze drewek przyniesę, bo gospodyni kazała... - szeptał żałośnie
14     2, 18|       cicho i rzekł nieśmiało:~- Gospodyni !~- Czego?~- Wiecie, a to
15     2, 18|         toby tak samo rwały, co? gospodyni...~Pies się zerwał nagle,
16     2, 18|        dziedzicem i z drugimi!~- Gospodyni w domu? - zapytał ciszej.~-
17     3, 26|   niemałym.~- Dyć żywie jeszcze, gospodyni! żywie! - Chciała ją w rękę
18     3, 26|     rozglądając.~- Wasza prawda; gospodyni... a tom ledwie już dowlekła
19     3, 26|       uwarzyć?~- Bóg wam zapłać, gospodyni, ale sobota to ci wielkopostna,
20     3, 26|   kolorową nicią obdzierganą, że gospodyni aż wręcz plasnęła z wielkiej
21     3, 26|   Kłębowa.~- Prawda! Pozwolicie, gospodyni, to bym ano na górkę poszła,
22     3, 27|          wrzasnął przez drzwi:~- Gospodyni kazali, byście swoją krowę
23     3, 28|        strzyma, powiadali, że mu gospodyni cięgiem porcenelę podawać
24     3, 28|         wymawia...~- Przepijcie, gospodyni, do mnie, ja to nie organista!-
25     3, 29|        tam posiać rozsadę. A gdy gospodyni dłużej się nie pokazywała
26     3, 29| Rozbiegli się we dwie strony, bo gospodyni wracała na ganek.~Ściemniało
27     3, 30|       kawałka.~- Pojedzcie i wy, gospodyni: głodzeniem zdrowiu nie
28     3, 30|        sposobną porę, jął prosić gospodyni, aby go puściła z kogutkiem.~-
29     3, 31|      Witek z krzykiem wleciał:~- Gospodyni, a to Cygany do wsi idą!~-
30     3, 33|       pożywi, głodując często.~- Gospodyni idą! - zawołała dziewka,
31     3, 33|          ścianą, jakby stróżując gospodyni, na wsi też wszyscy legli,
32     3, 34|       śwarna i przystrojona, a i gospodyni też się rozczapierza kiej
33     3, 36|     pokazał się Witek pędzący.~- Gospodyni, a to prędko chodźcie! -
34     4, 40|       była przyniesła od księżej gospodyni.~- Obiad suty jakby na weselu -
35     4, 40|          Nie bój się, da ci nowe gospodyni, da! Mają to krowy co jeść?~-
36     4, 40|          trawę wypaliło, żeby im gospodyni nie podtykała w oborze,
37     4, 41|       odburknął pod nosem.~- Dyć gospodyni cię woła - upominał nasłuchujący