Tom, Rozdzial

 1     1, 10|      Łapa szczekał i chałupa się trzęsła.~- Gotowych pieniędzy musi
 2     1, 11|       wolność dadzą.~Izba aż się trzęsła od śmiechu, a one tak rozpuszczały
 3     1, 11|          skrzydłami.~Izba aż się trzęsła od tych śmiechów, krzykań
 4     1, 12|       przypowiastki, aż się izba trzęsła od śmiechów, a najbarzej
 5     2, 14|      kajś niekajś w wysokościach trzęsła się gwiazda jedna i druga.~
 6     2, 14|        nie mogła, nie miała sił, trzęsła się ino w sobie jak ta drzewina
 7     2, 16|        krzykiem tak potężnym, że trzęsła się w niej każda kosteczka,
 8     2, 17|          prędzej konie zakładał, trzęsła się cała. Nie mogła ustać
 9     2, 19|         ogniście, aż się karczma trzęsła i dygotały beczki z muzykantami.~
10     2, 20|       nowinki - wieś się od nich trzęsła. A czasem trafił się dziad
11     2, 21|         tyla, że każda kosteczka trzęsła się w niej i łamała z osobna
12     2, 21|         a usta zacięte boleśnie, trzęsła się cała z umęczenia i zimna,
13     2, 22|          co trochę cała izba się trzęsła od chichotów; a starsze
14     2, 25|         lamenty, że ino się wieś trzęsła od przygotowań, a może w
15     2, 25|        Szli mocno, aż się ziemia trzęsła, posępni, kwardzi a groźni
16     3, 26|       mamrotała cosik, a tak się trzęsła w sobie, że ani weź naleźć
17     3, 26|       radość, że każda kosteczka trzęsła się z osobna i serce tłukło
18     3, 26|          czasie, to aże się wieś trzęsła od wrzasków i śmiechów !...~-
19     3, 27|       się słuchać... To choć się trzęsła z trwogi, by nie wypatrzyli,
20     3, 27|          nie wydarli...~- Gdzie?~Trzęsła się już ze wzruszenia.~-
21     3, 28|          się płaczem i długo się trzęsła nos głośno wycierając, aż
22     3, 30|       się przyłożyć do pacierza, trzęsła się w sobie tak zalękniona,
23     3, 30|       kostka w niej z osobna się trzęsła płakaniem, żałością, poniżeniem
24     3, 30|         od przeganiań i wieś się trzęsła wrzaskami: chłopaki dziw
25     3, 30|      siarczyście, że Chałupa się trzęsła i wrzawa turkotów i śmiechów
26     3, 31|           że cała wieś huczała i trzęsła się tym dziwnie radosnym
27     3, 31|        zapierało, jaże dusza się trzęsła w takiej przenajświętszej
28     3, 32|          bitki, bo jaże się cała trzęsła; ręce jej latały kole bioder
29     3, 34|  wszystkich ludzi. Cała wieś się trzęsła od gadań i lamentów.~Tylko
30     3, 35|           co? - aż się jej broda trzęsła ze śmiechu.~- Jakże!...
31     4, 37|         jedna, chocia się w niej trzęsła każda kosteczka i jakieś
32     4, 39|      grobie.~Dominikowa jaże się trzęsła od tajonego płaczu, Magda
33     4, 43|       wieczornych obrządków, ale trzęsła się ze złości i nie mogąc
34     4, 45|          mają pociechę! - aż się trzęsła z jakiejś mściwej radości.~-
35     4, 45| śmiałości.~- Żaden, nie żaden! - trzęsła głową patrząc w niego rozmarzonymi
36     4, 48|      była strasznie zmizerowana, trzęsła się w sobie z żałości, a