Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |      usta, bo popłakiwał, białą, pełną pierś i z trwogą niezmierną
 2     1, 2 |          zalało alkierz.~Izdebka pełna była różnych rupieci i statków
 3     1, 4 |    garści pieniądz, a duszę miał pełną słodkości i dobroci, jakoby
 4     1, 4 |          co otaczały jej, białą, pełną szyję - pęk różnobarwnych
 5     1, 9 |      niemym łkaniem... tajemnicą pełną przerażenia i zamętu - aż
 6     1, 10|       cieszą.:.~- Karczma prawie pełna! - szepnął ksiądz przystając
 7     1, 12|   wystąpił Boryna.~Chodził ano z pełną blachą od kuma do kuma,
 8     1, 12|          w niej rosła, i harność pełna mocy a spokojności! Nosiła
 9     1, 12| Jagustynki.~- Mądra i Kaśka, jak pełna faska! - odparła przekąśliwie. -
10     2, 14|           jakby je kto rozsiewał pełną garścią, a na ziemi przygasłej
11     2, 14|  serdecznym, tą lubością duszną, pełną dufności i oddania się,
12     2, 18|      spozierała na niego pilnie, pełna głuchego niepokoju i ciekawości:
13     2, 20|           złowrogo przyczajona i pełna powstrzymywanych gniewów
14     2, 21|         wolna, kołująca jeszcze, pełna wahań wstawała w niej niezmożona
15     2, 23|    boleśnie wzburzona, głucha, a pełna dziwnego ruchu, pełna lęku,
16     2, 23|          a pełna dziwnego ruchu, pełna lęku, niepochwytnych drgań,
17     2, 25|   zatrząsł cały z bólu, i złość, pełna wyrzutów i żalów niewstrzymanych,
18     3, 26|          ukazując się na progu z pełną zapaską piszczących gąsiąt,
19     3, 27|        ścianę wzburzona do dna i pełna w kościach onych słodkich,
20     3, 27|        nią skrzepiona na duszy i pełna nadziei, żądna roboty i
21     3, 28|        się z barłogu.~Hanka zaś, pełna myśleń o Jagnie, które ją
22     3, 28|      niczego nie potrza albo i z pełną garścią przychodzi, na inszych,
23     3, 29|    niechcenia idąc wpodle bruzdą pełną błota.~- Mówiliście to z
24     3, 34|       mają! Pokaż głodnemu miskę pełną i schowaj, niech się nachla
25     3, 35|        głowy.~Powróciła do domu, pełna cichych i radosnych przeczuć~
26     4, 38|          uwięzła kajś w gardle i pełna szczęsnego niepokoju chwiała
27     4, 39|      dzień chodziła kiej błędna, pełna trwóg i najgorszych przypuszczeń.~
28     4, 41|      skarżyła się boleśnie i tak pełna niezgłębionego żalu, że
29     4, 42|        wyrzekasz?~Podniesła się, pełna ciężkich turbacji a trosk
30     4, 45|   przechłodzi!~Wyniesła pokrótce pełną doinkę i garnuszek, przybrana
31     4, 45|         zatajonym w kątach warg, pełna szczęśliwości, a zarazem
32     4, 45| szczęśliwości, a zarazem lęku, i pełna jakowychś łez słodkich i
33     4, 45|     Jagusia jeno się uśmiechała, pełna cichej, pokornej szczęśliwości
34     4, 47|         przez całe życie. Leżała pełna cichej dumy i nieopowiedzianej
35     4, 47|      Jagusia i chociaż sama była pełna przerażenia i żałości, jęła
36     4, 48|     skwarze tęsknicy, śliczności pełna i zgoła jakiemuś cudowi