Tom, Rozdzial

 1     1, 7 |       zawołała wpadając zadyszana Nastusia Gołębianka, Mateusza siostra.~
 2     1, 8 |         bracie! A Koprzywianki! A Nastusia! A drugie! To nie gospodarskie?
 3     1, 9 |         Kuba z Witkiem, i Józia z Nastusią; nie było tylko starego
 4     1, 10|     kaftan mi kupcie, taki jak ma Nastusia Gołębianka.~- Kupię ci,
 5     3, 30| Przewrotnym, któren przyleciał za Nastusią, choć go ta już całkiem
 6     3, 30|    plackiem jajecznym a kiełbasą.~Nastusia rej wiedła, jako najstarsza
 7     3, 32|          rade - szepnęła chmurnie Nastusia.~- Któren mieskie wycieruchy
 8     3, 32|      jedno rozpowiada!~- Wiesz, a Nastusia to prosto od rozumu odchodzi,
 9     3, 32|         matka wisiała mu na szyi, Nastusia wpół trzymała i młodsze
10     3, 32|      gwarzącą.~Spotkała i brata z Nastusią: trzymali się wpół całując
11     3, 34|           klatkę z kosem, którego Nastusia przyniesła: ptak się wydzierał
12     3, 34|    podziwowi Szymek Dominikowej z Nastusią. Darmo go młodszy, Jędrzych,
13     3, 35|       urągliwym prześmiechem.~- Z Nastusią Gołębianką.~Nie odezwała
14     3, 35|            gadał swoje chłopak.~- Nastusia czeka na ciebie, przeciek
15     4, 38|  zapowiedzie Szymka Dominikowej z Nastusią.~- No, no, a cóż na to powiedzą
16     4, 38|      obmierzły dziewczyne roboty. Nastusia go teraz wyręczy... - dojadała
17     4, 38|       Przystąpił do nich Szymek z Nastusią, nalazł się skądściś i Jędrzych,
18     4, 38|         słyszałaś?~- Kiedyż ślub?~Nastusia przygarnęła się tkliwie
19     4, 38|         obaczą, kto on taki, jaże Nastusia patrzała w niego z podziwem.
20     4, 41|         to tam tak skwierczy?~- A Nastusia. Urwanie głowy mam z tymi
21     4, 41|        jeno gdzie pieniądze?...~- Nastusia ma swoje tysiąc złotych,
22     4, 41|         to widzi mi się, co i da.~Nastusia jaże go chciała całować
23     4, 42|       zabierając się do dwojaków.~Nastusia jakoś markotnie spozierała
24     4, 42|      Tereska albo kto drugi, gdyż Nastusia odrabiała przy księżych
25     4, 42|    ździebko poweselić!~I ruszył z Nastusią do karczmy, a za nimi Mateusz
26     4, 42|        tam, w budzie - tłumaczyła Nastusia.~- A to go puść pod swoją
27     4, 42|           dwóch jeno świecach, że Nastusia rozpłakała się rzewliwie,
28     4, 42|           się wama dzieci darzyć.~Nastusia ździebko poczerwieniła się,
29     4, 42|         Zaś kiej już sami ostali, Nastusia rozejrzawszy się po swoim
30     4, 43| Zapędziłeś maciorkę? Cóż pedziała Nastusia?~- Taka była rada prosiakowi,
31     4, 43|         śliczna? - mówiła z pychą Nastusia.~- Sielna krowa, musi być
32     4, 43|          po długich rozważaniach.~Nastusia jęła pokazywać powiedając;
33     4, 43|            wyznawała z gorącością Nastusia.~- Pewnie - powtórzyła smutnie -
34     4, 47|     dopiero u Szymków, siedział z Nastusią pod ścianą i cosik z cicha
35     4, 49|          uredzi wszyćkiemu, nawet Nastusia się dziwuje !~- Trza by
36     4, 49|         obcierając ukradkiem łzy. Nastusia przędła len pod ścianą,