Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |         kłosie. To znowuj Jewka, dojrzawszy Borynę wspartego o kraty,
 2     2, 21|    końskie.~- Ojcowe! - szepnęła dojrzawszy białą łysicę źrebicy i ruszyła
 3     2, 22|        pilno do chorego, ale on, dojrzawszy, iż to jakaś biedota i taki
 4     2, 25|        po drzewach padających, a dojrzawszy ludzi z bekiem uciekał.~
 5     2, 25|           z Kozłową na przedzie, dojrzawszy budy zbite z desek na kraju
 6     2, 25|      zaczął skrzykiwać swoich, a dojrzawszy Borynę skoczył na niego,
 7     3, 27|        cofnęła się jednak prędko dojrzawszy swoją twarz wynędzniałą,
 8     3, 29|       się stało nie wiedząc.~Ale dojrzawszy z dala strażników z wójtem,
 9     3, 29|    skręcił zaraz do jej chałupy, dojrzawszy, że dziewczyny, wylepiające
10     3, 29|  Pozdrawiali się na drogach, nie dojrzawszy w nocy, i niby ta rzeka,
11     3, 30|      dokoła Hanki, aż przecknęła dojrzawszy naraz znajome twarze i oczy
12     3, 30|         że Rocho nie słuchał, bo dojrzawszy Kozłową stojącą nad stawem
13     3, 30|          obcym. Zdziwiła się nie dojrzawszy nikogo, sad był pusty i
14     3, 30|             krzyknęła Jagustynka dojrzawszy naraz kupę ziemi wywalonej
15     3, 30| zatrajkotała Józka wpadając, ale dojrzawszy Płoszkową, wyniesła się
16     3, 31|       siadła w ganku pilnować, a dojrzawszy jakąś Cyganichę zmierzającą
17     3, 31|  Cyganichy pociągnęła ku lasowi, dojrzawszy, że jedna wstąpiła do karczmy,
18     3, 32|       gospodyniami, aż krzyknęła dojrzawszy kapoty. Wiedziała przeciek,
19     3, 34|      wpół zgięta pod ciężarem, i dojrzawszy ludzi wsparła się brzemieniem
20     3, 34|          niby to do Macieja, ale dojrzawszy Jagusię śpiącą w ubraniu
21     3, 35|     zaciskając mściwie pięście i dojrzawszy przez szczytowe okno wasąg
22     3, 35|      kościoła zamierzał iść, ale dojrzawszy, iż Jagusia siedzi nad wodą,
23     3, 36|         za wystający dyszel, ale dojrzawszy błyszczący pług pod chlewami,
24     4, 38|       popatrzył w opłotki, a nie dojrzawszy zamknął okno, rozebrał się
25     4, 39|          mnie czekają - wstał, a dojrzawszy ojcowy kożuch rozwieszony
26     4, 41|         ręce mdlały od pracy, że dojrzawszy Józkę zawołał radośnie: ~-
27     4, 42|     rzekł jakby przeciw słońcu i dojrzawszy Nastusię ze śniadaniem wyszedł
28     4, 42|          dnia srodze się zdumiał dojrzawszy jakiś wóz jadący ku niemu.~
29     4, 42|   opłotkach z Mateuszem, któren, dojrzawszy przez okno, co się w izbie
30     4, 42|         była ździebko napita, to dojrzawszy Jaśka Przewrotnego, jak
31     4, 45|      koński tupot i parskanie, a dojrzawszy dziedzica jadącego konno
32     4, 45|         jeno się zmówili! - lecz dojrzawszy Jasiowe księże obleczenie
33     4, 45|        jakby nie zrozumiał, gdyż dojrzawszy stado gołębi lecące nisko
34     4, 45|        wełniaku i w koszuli, ale dojrzawszy Jasia przysłoniła piersi
35     4, 47|   śpieszniej szła ku domowi, ale dojrzawszy Hankę pierącą pod chałupą
36     4, 49|          minuty na minutę.~Antek dojrzawszy, że w organistowych opłotkach