Tom, Rozdzial

 1     1, 5 |        ciszej, trwożniej tętniło życie samo - a niekiedy przed
 2     1, 9 |         cisi, zadumani, głusi na życie, głusi na śmierć, głusi
 3     1, 11|     stworzył, nie! A po com całe życie zabiegała? - La ciebie ino,
 4     1, 11|         burzę i bój, na śmierć i życie.~I tańcowali!~...Owe krakowiaki,
 5     1, 12|      dzisiaj trochę...~A na całe życie płacz...~Da dana! A na całe
 6     1, 12|      płacz...~Da dana! A na całe życie płacz!~Na ganku przed progiem
 7     2, 15|      dobra - zarówno mu było, bo życie mu mierzło i przeżerał go
 8     2, 15|          żyli ludzie, była wieś, życie wrzało zwykłym głębokim
 9     2, 15|      owstydzić człowieka na całe życie!...~- No, no wiecie, moiściewy,
10     2, 20| wytrzymać nie mogła. Ciężyło jej życie, bo i tęskności rozbierały
11     2, 21|        popróbować. Człowiek całe życie przymiera głodem, haruje
12     2, 21|      kudłów naczesała, żeby całe życie pamiętała.~- Przyjdzie i
13     2, 22|      świat ich otoczył, baśniowe życie objęło tęczami, baśniowe
14     2, 22|      okaleczałe dusze!~Cóż ta to życie szare i nędzne, cóż ta ten
15     2, 24|   chałupy i tak sprać, bych całe życie popamiętał!... najbarzej
16     2, 25| poredziła tego, mierziło się jej życie coraz barzej i jakaś nieopowiedziana
17     2, 25|          zawody, to całe ciężkie życie, to przez niego; i ten jeszcze
18     3, 26|    wstawało nowe, bujne, potężne życie, a zwiesna już szła całym
19     3, 26|       gospodynie wszystkie. Całe życie zbierała na chwilę oną świętą
20     3, 27|          drugi człowiek bez całe życie nie przecierpi, to udźwignie,
21     3, 28|        żałośnie.~- Człowiek całe życie przyjacielstwo z nią trzyma,
22     3, 31|    chudziaków, nie będą się całe życie tyrały kiej psy...~- I bękart
23     3, 32|         Ba! wczoraj już piętkę w życie znalazłem.~- A któż to tak
24     3, 33|        na miesiąc, a mąż na całe życie! Dobrze ci radzę.~- Co wy
25     3, 33|          kupować, kiej ledwie na życie starczyło?~Głowili się niemało,
26     3, 34|          Mierzi mi się już takie życie i do grdyki idzie...~Grzela,
27     3, 35|   Pomyślała naraz o mężu.~- Całe życie mi zawiązał! Panną byłabym,
28     4, 40|          dźwignąć się na to nowe życie, którym już szedł ociec,
29     4, 40|       pychę patrząc w całe swoje życie nieubłaganymi oczami opamiętania;
30     4, 41|  dziesięć roków toć jeszczek nie życie, można przetrzymać...~-
31     4, 43|     wyrzekać, jako mu się mierzi życie i wieś, i wszystko, i że
32     4, 45|     nawet doli by się przeciwił. Życie mu jednym weselem, a bratem
33     4, 47|       wiano, użebrane przez całe życie, rozłożyła koło siebie,
34     4, 47|         se była roiła przez całe życie. Leżała pełna cichej dumy
35     4, 48|       będzie miał profit na całe życie, przynajmniej krów się dochowa.