Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |        dużo pod krzami.~- Ha, to świnie zdrożeją, bo jaki taki chciał
 2     1, 2 |      trza było zagnać na noc, to świnie nakarmić, bo z kwikiem cisnęły
 3     1, 3 |      poszedł do chlewów wypuścić świnie, bo kwiczały, a Łapa chodził
 4     1, 3 |          schował się do budy, bo świnie ano leciały mu wydrzeć.~-
 5     1, 3 |               La zapisu! Kiej te świnie! Za tę morgę to i młódka
 6     1, 5 |      pszenicę, a kobiety pognały świnię.~- Aż tyle! - wykrzyknęła
 7     1, 5 |      maciorę, ale mało dają...~- Świnie drogie?~- Bogać tam drogie,
 8     1, 7 |          krzyczała na Jędrka, że świnie nie wegnane do chlewów,
 9     1, 9 |      Księdzowe albo i dziadoskie świnie mają wyżerkę... a dusze
10     1, 11|       miał z Paczesiową sprawę o świnię i bez złość wygaduje...~-
11     1, 12|       skoczył wypędzać rabusiów.~Świnie zaczęły kwiczeć w podwórzu
12     1, 12|       jeszcze grunt? Gdzie gęsi, świnie?...~Wzdychały żałośnie i
13     2, 14|          dół rozwalony, jakby go świnie spyskały .Idźcie do chałupy
14     2, 19|      Jeden ma chałupę, do której świnie pod przyciesiami włażą,
15     2, 22|          do słońca przystawiają, świnie po wodach pływają i deszcze
16     3, 26|    własne dzieci tratują jako te świnie! - krzyknęła naraz na gęsi: -
17     3, 28| pierwszych gospodarzy, iż któren świnię zaszlachtował, ten zaraz
18     3, 29|   cielaki utytłane w błocie kiej świnie łaziły samopas po drogach,
19     3, 29|         żłoby ogryzając z głodu, świnie pyskały w ogródkach, drób
20     3, 30|   Kamizelę ma ze wsypy, co ją to świnie podarły.~Leciały słowa kiej
21     3, 31|         ten się sam najlepiej we świnię przemienia.~- Hale, a ten
22     3, 33|   rechocąc między sobą jakoby te świnie nad korytem.~- To ino prać
23     4, 37|     kałużach.~Zajrzała do krów i świnie wypędzała na podwórze, gdy
24     4, 38|         że go głodem morzysz i o świnie więcej dbasz niźli o niego.~-
25     4, 39|    przeciek krowę z cielęciem, a świnię, a gąski...~- To wspólne
26     4, 40|        gorąco i tytłają się kiej świnie.~Słońce właśnie co jeno
27     4, 40|     gadzinę nie bacząc nawet, że świnie pyskają wczesne ziemniaki,
28     4, 40|    przydrożne zboża, pokwikiwały świnie prażone batami, cielaki
29     4, 40|       pochwale.~- Jeno Pietrkowi świnie pasać, a nie robić w groncie!
30     4, 41|       jakiś kwik, zlękła się, że świnie pyszczą po cebuli, ale na
31     4, 41|        ją, jaka mądra, będzie se świnie wypasała na moim! Nie daruję
32     4, 41|        pozwolę to, bych mi cudze świnie pyskały po zagonach! Tyla
33     4, 41|    spuścić, zaraz w cudze jak te świnie! Wiśta kasztan! - I uniesłszy
34     4, 45|         się zada z plewami, tego świnie zjedzą! No, mówię, zjedzą
35     4, 49|        krowy pędzili na paśniki, świnie kwiczały z głodu i konie