Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          to... - nie skończył, bo stanął przed chałupą Jagny.~Świeciło
 2     1, 2 |           na płot i drogę.~Boryna stanął w cieniu i zapuścił wzrok
 3     1, 3 |        Boryna wyszedł zza węgła i stanął przed nim.~- Ptaszkami się,
 4     1, 7 |    powrotem do roboty, kiedy Roch stanął we drzwiach z pochwaleniem.~-
 5     2, 13|            Gdzie by najpierwej?..~Stanął na skręcie w topolową drogę
 6     2, 15|           jakiś pacierz Antek już stanął do roboty naprzeciw Bartka
 7     2, 15| wychodziła za węgla młyna. Tartak stanął, poszli wszyscy jeść do
 8     2, 15|        się bliżej, prawie w progu stanął, a blady jak trup z zaciśniętymi
 9     2, 16|          się cały rozsłonecznił i stanął w takich migotliwych, jarzących
10     2, 16|       nawet dzisiaj nie turkotał, stanął na święta całe, a tylko
11     2, 16|          przypomniał, że jak żywy stanął przed nią, jak żywy...~Prawie
12     2, 16|       wiada dlaczego, tak z nagła stanął przed oczami i patrzył z
13     2, 16|        tych sołdackich ubierów, a stanął przybrany zwyczajnie po
14     2, 17|    zestraszona.~Ale to stary Kłąb stanął we drzwiach, a za nim wchodzili
15     2, 18|          mig i dowiedz się, gdzie stanął!~- Pójdziecie do niego? -
16     2, 18|        obwalony śniegiem człowiek stanął w progu, pochwalił Boga,
17     2, 19|          z nagła ucichł, bo Antek stanął we drzwiach, spostrzegł
18     2, 22|          i pewnej nocy zwiesnowej stanął przed wrótniami swojego
19     2, 24|      naraz organy umilkły, ksiądz stanął przed ołtarzem i zaczął
20     3, 26|           albo i zły opętał, a on stanął przed nimi, a w oczy im
21     3, 29|           cosik po cichu staremu. Stanął na straży w opłotkach, a
22     3, 31|          kiej te bułeczki.~Bylica stanął we drzwiach i zająkał:~-
23     3, 31|           potrząśnięty, w ogniach stanął cały, w skrzeniach mokrawych
24     3, 32|        organista z książką w ręku stanął wpodle dobrodzieja, któren
25     3, 32|          cały bór jakby w ogniach stanął i w krwawych dymach, że
26     3, 34|        pośrodku, na podwyższeniu, stanął ołtarz, przykryty bieluśką
27     3, 35|       krzyknęła gniewnie.~Mateusz stanął niepewny i wielce skłopotany.~
28     3, 36|     doszedłszy całkiem zapomniał.~Stanął w pośrodku podwórza, obracając
29     4, 37|     jeszcze coś niecoś, proboszcz stanął na kupie wywalonego piachu,
30     4, 37|         mówi Pismo święte.~Bo oto stanął se ten wędrownik przed wrotami
31     4, 41|         kim pogadywał, to w końcu stanął przed swoją chałupą. Okna
32     4, 42|       nazajutrz o świtaniu Szymek stanął na robotę jak zawdy i pracował
33     4, 44|        Zdrowaś zjawił się i wójt. Stanął w progu czerwony jak burak
34     4, 44|        wrzask wyszedł naczelnik i stanął w progu, przycichli na jego
35     4, 47|     pognała w cały świat.~A Jasio stanął jakby rażony piorunem.~