Tom, Rozdzial

 1     1, 5 | cieszyli się ze sobą bo każdemu pilno było iść do swoich, a i
 2     1, 7 |       głupiego strachania, i że pilno na odpust, to przeżegnał
 3     1, 10|    Dosyć już wziąłeś, to ci nie pilno.~- Tylem wziął, co i ty!~-
 4     1, 11|   Chodźcie prędzej, bo Kuba was pilno potrzebuje- przynaglał chłopak.~-
 5     1, 11|      masz, człowieku, robotę? - pilno rób, kulasów nie żałuj i
 6     2, 14|        postawili przy młynie, a pilno mają, że już i wieczorami
 7     2, 16|         wynieść.~- Gdzie ci tak pilno? - syknęła stara, bacząca
 8     2, 16|        się... pomówić mi z tobą pilno...wyjdź... - szeptał namiętnie
 9     2, 17|    radzą, poczekam na boku, nie pilno mi, nie!...~Dom już cały
10     2, 18|  jeszcze do was kiedy, teraz mi pilno, bo noc nadchodzi; ostajcie
11     2, 19|         historię, krótką, bo mi pilno tańcować, a i dzieuchy krzywe,
12     2, 22|     pokornie, bych ksiądz szedł pilno do chorego, ale on, dojrzawszy,
13     2, 24|   przetarli, a już każdemu było pilno na pogorzelisko, że niejeden
14     2, 25|       Przódzi nie bywało ci tak pilno...~- Bojam się, wszyscy
15     2, 25|      mnie odstąpili, to i tobie pilno za drugimi. Miłujesz mnie,
16     3, 26|       pacierz, tak już było jej pilno do Kłębów, ale przed kościołem
17     3, 27|            To jutro poszukam... pilno mi bieżyć do dom... Rocho
18     3, 28|     Pleciuch to jestem, któremu pilno z nowinkami po kumach?...~-
19     3, 29|     okiem dosięgnąć, robili tak pilno, że całe dni, deszcz był
20     3, 32|       Widzi mi się, co wam było pilno do parobków, a dziadem musita
21     3, 32|        oknie, rzucił drwiąco:~- Pilno wama do chłopów, co? Nie
22     3, 32|          mnogim zaś zrobiło się pilno zgwarzać ze swoimi. Ciąg
23     3, 32| przywitał - jakże! każdemu było pilno do swoich... co im tam ona?...
24     3, 34|       czekała, nie... Jak duszy pilno ze świata, niczym jej nie
25     3, 34|     konia ochwacisz, kaj ci tak pilno! - krzyczeli.~Wyminął ich
26     3, 34|      gospodarskie syny, radzili pilno, ale że wrzask się robił
27     4, 38|      przyźby.~- Żniwna pora, to pilno wam do roboty - zaśmiał
28     4, 38|        zaśmiał się Pietrek.~- A pilno; łoni było nas na odpuście
29     4, 38|      Wyśta wszystkie głupie, bo pilno wama sprzedać za obertelek
30     4, 40|        nie prześmiewali, co jej pilno do chłopa. Ja bym ta nie
31     4, 41|         jeno gorzałka pachnie i pilno do karczmy.~- Z biedy się
32     4, 41|        Chociaż Antkowi nie było pilno i rad przystawał na drodze
33     4, 41|    muszę już bieżyć!~- Kajże ci pilno, nikto przeciek z chałupy
34     4, 41|     napomykał, że gdyby mu było pilno potrza, to ten i ów dałby
35     4, 44|          to go ponosi! Nama nie pilno! Niech poczeka!~Mamrotali