Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         też, że i dobrego słowa nikomu dać nie dała i cięgiem się
 2     1, 3 |       tu naleci; ino nie borguj nikomu. Pośladek ostaw la nas;
 3     1, 5 | milczeniu, ze to po spracowaniu nikomu się odzywać nie chciało,
 4     1, 7 |       potrza...~- Jagustynka to nikomu dobrego słowa nie dadzą-
 5     1, 7 |        swojego pieska i nie dał nikomu krzywdzić... - powiedział
 6     1, 10|       boską... I nie rzec o tym nikomu, ino to nosić w sobie jako
 7     1, 11|      nie miała...~- Rady dobrej nikomu nie za wiele... Bacz i to,
 8     1, 11|        wymysły, znam... jeszcze nikomu one na zdrowie nie wyszły!
 9     1, 12|       To... ino nie powiedajcie nikomu... borowy me postrzelił...
10     1, 12|         Wachnikowa nie dała się nikomu przegadać i w pierwszą gębę
11     2, 13|         nie będzie ni ustępywał nikomu z drogi! Kiej na udry, to
12     2, 14|       napraszała się nie będzie nikomu, rada by ino z kobietami
13     2, 15|         marnego słowa nie rzekł nikomu, nie wyrzekał i jakby o
14     2, 17|        na tym się skończyło, bo nikomu nie chciało, się wieść głupiej
15     2, 18|         uszów...~- Nie powiadaj nikomu, że ci dał dziesiątkę.~-
16     2, 20|    Walka.~- Nie da się on tknąć nikomu, tylko jednego Witka słucha.~
17     2, 20|         że to czasu zimową porą nikomu nie brakowało.~Tym samym
18     2, 20|    napomstowali na was inni, że nikomu zarobić nie pozwalacie.~-
19     2, 25|       Juści, krzywdy nie czynił nikomu, ale też i dobrości społecznie
20     2, 25|        Dwór las nasz tnie, dwór nikomu z naszych roboty nie dawał,
21     3, 28|         siedzą, przez miedzę, a nikomu to śpiku nie psuje... Juści,
22     3, 30| gorzałki, bo Hanka nie żałowała nikomu, sama jeszcze przyniewalając
23     3, 30|      Dziedzic im powiedział, co nikomu poradzić nie może bo to
24     3, 30|    Kłębów się goni... objaśnił.~Nikomu do głowy nie przyszło myśleć,
25     3, 32|        kogoż to czeka? przeciek nikomu do niej nieśpieszno, przeciek
26     3, 34|        Antka, przykazując, abym nikomu ni słówkiem nie pisnęła.
27     4, 38|    smętarzu, nie przepuszczając nikomu i nikomu też nie żałując
28     4, 38|         przepuszczając nikomu i nikomu też nie żałując tego dobrego
29     4, 38|         gwarzyć nie chciało się nikomu ni nawet ruchać, jako tym
30     4, 38|      Prawda, ale na gorzałkę to nikomu nie zbraknie.~Józka wetknęła
31     4, 41|         Poczciwy człowiek, wody nikomu nie zamąci - wtrąciła Hanka.~-
32     4, 44|       coś lepszego Juści, co ta nikomu nie szły w smak takie wypominki,
33     4, 44|         nowe podatki, a do tego nikomu się nie śpieszyło.~Niepokój
34     4, 44|        odlew:~- Nie przykazujem nikomu chodzić na łbie, to niechże
35     4, 49|      skory, ale z pomocą to się nikomu nie pokwapi...~- Cicho,