Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |         ziemniaków mało wiele! - mówiła Anna wysypując swój kosz
 2     1, 4 |        lepsze, idzie kiej bór! - mówiła~Hanka patrząc na sąsiednie
 3     1, 4 |       kąt, do nalepy, i cosik mu mówiła płaczącym głosem, a on jej
 4     1, 6 |          tym głowa nie moja... - mówiła cicho, wsparła czoło na
 5     1, 6 |            Stara przędła dalej i mówiła cicho:~- Najlepiej chcę
 6     1, 7 |        oberwać.~- Widzi mi się - mówiła ciszej, pomagając Jagnie
 7     1, 7 |          dłoń, obcinała liście i mówiła szybko, coraz głośniej,
 8     1, 7 |      pomogło, a potem ino po wsi mówiła :~- I bez księdza każden
 9     1, 7 |         was nie idą do której...-mówiła chytrze ciągając go za język,
10     1, 10|       jeszcze z chałupy wygoni...mówiła cicho oglądając się na drzwi.~-
11     1, 10| Jagustynka i jakby od niechcenia mówiła:~- Od organistów lecę, do
12     1, 11|          jeszcze, com już nieraz mówiła...Borynę trza uważać...
13     1, 11|          taką niejedną ... - nie mówiła więcej, bo Witek ją wołał,
14     1, 11|         się weźmie...~- To samom mówiła wójtowy, jak o zmówinach
15     2, 13|          to pewnie z dobrości? - mówiła Hanka przyklękając do kołyski,
16     2, 13|       powiadał. Jaguś też w głos mówiła, urwała naraz spostrzegłszy
17     2, 16|          bo tylko do wiosny!~- A mówiła pani organiścina jeszcze
18     2, 17|        przódzi pora, starszym! - mówiła nie patrząc na nikogo, a
19     2, 21|        przerażał ją jak dawniej, mówiła niby z równym a obcym o
20     3, 26|      księżą oborę patrzycie... - mówiła, szydliwie ją rozglądając.~-
21     3, 26|       nie pękło.~I długo pacierz mówiła łzami go polewając gorzkimi,
22     3, 27|          że pacierz jeno wargami mówiła, daleko od niego duszą i
23     3, 28|   judaszem stał się la narodu! - mówiła groźnie, roztrzęsiona nagłym
24     3, 30|         bronić, też byłam... Nie mówiła tego, co jej kamieniem zaciężyło
25     3, 31|    inszego, jeno rozum stracił - mówiła Hanka unosząc głowę, gdyż
26     3, 33|        Ciężki macie przednówek - mówiła cicho. - Byście chcieli,
27     3, 35|           głosu nie podniesie! - mówiła w najgłębszym oburzeniu.~-
28     4, 37|    pewnikiem, co barzej ciężko - mówiła z dobrością.~- Płacz płaczem,
29     4, 39|        się i chlipiąc rzewliwie, mówiła przez łzy:~- Wola boska,
30     4, 39|        wraca, największa pora! - mówiła chłodno, jakby całkiem bez
31     4, 40|         bym ta nie wytrzymała! - mówiła Jagustynka.~- Ani ja! Bych
32     4, 41|  smutkach, żalach i opuszczeniu. Mówiła gorąco, przypochlebiając
33     4, 42|      niźli u kogo na komornym.~- Mówiła Płoszkowa, żeby się do nich
34     4, 43|         mamy! Co, nie śliczna? - mówiła z pychą Nastusia.~- Sielna
35     4, 47|        żenić.~- Właśnie i Nastka mówiła mi to samo.~- Dzieuch we