Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |          niego skląć abo i zbić z leda powodu.~Nie odrzekł nawet,
 2     1, 3 |       Gospodarz był przeciech nie leda jaki, na trzydziestu morgach,
 3     1, 3 |         święta ziemia pokryje. ~- Leda jeden abo drugi od ziemi
 4     1, 5 |        Antek zaś z Witkiem, że to leda dzień spodziewano się deszczów;
 5     1, 8 |           ten Żyd.~- Nie powiedaj leda co na ludzi, żeby ci ozór
 6     1, 10|      służym, a on obcej zapisuje, leda komu...~- Kłócił się będziesz
 7     1, 11|    dzisiaj nie przyszła?~- Jakże, leda dzień zlegnie...~- Rękę
 8     2, 21|           nocą, która mogła spaść leda chwila, bo już szarzało
 9     2, 25| nabrzmiewa piorunami, głuchnie, a leda chwila spadnie i świat cały
10     3, 26|          było, czuło się jeno, że leda pacierz wyłupie się z tych
11     3, 27|      trudem przyklęknąwszy, że to leda tydzień spodziewała się
12     3, 27|    przepatrywać je pod światło.~- Leda godzina kluć się będą -
13     3, 27|         stary ledwie zipał i mógł leda pacierz wyciągnąć kulasy.~
14     3, 27|          dzisiaj.~- Odpuszcza, to leda dzień się ocieli...~- Ciołka
15     3, 28|           we łbie, to może mu się leda pacierz całkiem rozwidnić...~-
16     3, 29|    dygocie i roztrzęsieniu, jakby leda mgnienie rozlecieć się miało,
17     3, 29|        kłęby wysokie... Cielna?~- Leda dzień powinna się ocielić.~-
18     3, 30|         żył w niej i skowyczał za leda powodem, jakby w niej pomarł
19     3, 31|        dzień czekają.~- Mówię, że leda dzień się zjawią, cosik
20     3, 31|           Nie psy jesteśmy, co na leda gwizd do nogi się zlatują!
21     3, 32|          ta chmura posępna, co to leda chwila deszczem rzęsistym
22     3, 33|       zapamiętaniu i złości, przy leda okazji chwytając za kij
23     3, 34|     przedane jeszcze Miemcom, ale leda już dzień mogą pojechać
24     3, 35|    grzbiety pręży, łby przygina i leda chwila runie na się rogami,
25     3, 36|         Skoro człowiek łąkę kosi, leda baba deszcz uprosi - zaśmiał
26     3, 36|     traciła, wybuchała śmiechem z leda powodu, rozprawiała ze sobą
27     4, 37|           drogę, spodziewając się leda chwila Antka.~Godziny jednak
28     4, 37|            rosy kapały obficie za leda powiewem, ptaki darły się
29     4, 37|        które piorun mógł trzasnąć leda chwila i w ręce śmierci
30     4, 38|        choć chyla tyla zebrać, bo leda dzień przyjedzie śledztwo...~-
31     4, 39|    zapiera, wiadomo! Ale że Antek leda dzień wróci, to czego inszego
32     4, 44|         co się już widziało, jako leda chwila wezmą się za łby
33     4, 45|        Brały ją też na ozory przy leda sposobności, a nicowały,
34     4, 47|           się przygotowań i żniwa leda dzień miały się rozpoczynać.~
35     4, 49|        gdyż burza mogła wybuchnąć leda chwila, niebo posępniało