Tom, Rozdzial

 1     1, 2 |         wygnał i jeszcze chciał kijem sprać, inom uciekł... a
 2     1, 10|     najwyższe im kradnie - a to kijem go choćby i na śmierć zakatrupię !~
 3     1, 11|         gonią owce, a pasterz z kijem za nimi leci, abo zaś i
 4     1, 11|        przytrzyma i mocniej cię kijem zleje...sama go obetniesz
 5     2, 13|   większą skibką przynęci abo i kijem postraszy. - Myślał o niej,
 6     2, 13|         i oglądał się za swoim, kijem, a starszy zapinał chałat.~-
 7     2, 13|      tyla pieniędzy?~- Na co? z kijem tylko nie pójdę.~- Gdzie
 8     2, 13|        przez zęby, wspierał się kijem i szedł raźno, aż śnieg
 9     2, 22|   wodziciel, ze słomianą pytą i kijem ostrymi kołkami najeżonym,
10     2, 22|           zakrzyczał kropiąc go kijem, a na to piszczałka wrzasnęła
11     2, 24|        równe nogi, kieby go kto kijem zdzielił, ale nie zważając
12     2, 25|       lecieli drudzy, kto był z kijem, kto znów groźnie potrząchał
13     2, 25|     jakby kto groch na podłodze kijem wyłuskiwał.~Podniesły się
14     3, 30|     kąpiel sprawili, aż matka z kijem leciała na pomoc; przyparli
15     3, 30|          do roboty jeno go trza kijem napędzać!~- Moiście, a dyć
16     3, 31|         że czarownica pogroziła kijem i cosik na nią mamrotała.~-
17     3, 31|        końca; sutannę podkasał, kijem się wspierał, że to tęgie
18     3, 32|       która dosłyszawszy krzyki kijem rozpędziła wisusów i wywiedła
19     3, 33|      jazgotała zajadle:~- Ja ci kijem przytwierdzę! ja ci zaświarczę!
20     3, 33|   pierwsza wójtowa chlasnęła ją kijem przez pysk i z dzikim kwikiem
21     3, 33|    rzekł rozgniewany Mateusz.~- Kijem by potrza zmacać boki, a
22     3, 34|    piekła, przyleciała bowiem z kijem po synów, chciała ich bić
23     4, 37|         nie urodna, nie bogata! Kijem się będzie musiała oganiać
24     4, 38|     pódziesz, jucho, stąd! A to kijem cię złoję, że popamiętasz. ~
25     4, 39|       oczy. Zakręcił się, jakby kijem dostał przez ciemię, polatał
26     4, 40|        A poredzi, jak potrza, i kijem ziobra zmacać! - zaśmiał
27     4, 42|        kufa okowitki, to by się kijem nie opędził od najpierwszych,
28     4, 43|      dziękujcie, bo was jeszcze kijem przeleje, nie lubi dziękowań!~-
29     4, 44|    któryś ze sołtysów jął walić kijem w pustą beczkę, stojącą
30     4, 45|     zęby kiej wilk i trząchając kijem zawrzał przyduszonym, urywanym
31     4, 45|           zakrzyczał wygrażając kijem i gotów już choćby do zabijania.~
32     4, 45|   babskie wrzaski, żeby ją prał kijem, toby była cicho! Odbije
33     4, 47|        nowa lepiej zasmakowała, kijem ścierwę i do kreminału!~
34     4, 49|         na to jęła ją bić, niby kijem, przypominkami wszystkich
35     4, 49| zaszlochana i z trudem macająca kijem drogę, a gdy pomiarkowała,