Tom, Rozdzial

 1     1, 10|             Wszystko bym robił, Hanuś, wszystko - szeptał cichutko.~-
 2     1, 10|         spałbym, byle u ciebie, Hanuś. byle już nie wracać! Byle... -
 3     2, 13|    dwóch nie starczy... musimy, Hanuś, cóż poredzić... szkoda
 4     2, 14|              A dyć się spieszę, Hanuś, inom się zadychał zdziebko,
 5     2, 14|    rynce na blasze...~- Dobrze, Hanuś, napalę, przypilnuję, a
 6     2, 14|    kapusta jest w rynce, baczę, Hanuś, baczę...~- A te postronkowe
 7     2, 14|          Juści... wszystko mam, Hanuś, wszystko... - szeptał cichutko,
 8     2, 14|   zabawiał.~- Przywieźli wełnę, Hanuś, we trzech workach przywieźli...~
 9     2, 15|          wiem. Przyniesiesz to, Hanuś, obiad?~- Przyniesę, a gdziebyś
10     2, 19|         domu, ziąb taki, chodź, Hanuś! - prosił, bo mu dziwnie
11     2, 21| śpieszył cicho pojękując:~- Idę Hanuś, idę... Nie bój się, nie
12     2, 21|         się i nie skrzyknęli.~- Hanuś, do topolowej nam się przebrać,
13     2, 21|        powietrza złapię i letę, Hanuś, letę...~Juści, nieletko
14     3, 28|         w kryminale... Przyjdę, Hanuś, przyjdę... - pojękiwał
15     3, 29|         kąt jakiś.~- Nie pójde, Hanuś... juści... ostanę... urodziłech
16     3, 29|         przy padła z piskiem:~- Hanuś, kupcie czerwonej tasiemki!...
17     3, 30|    flachę gorzałki z miodem, bo Hanuś, choć z trudem nieco, ale
18     3, 31|      wama dur przejdzie.~- Nie, Hanuś, rozum swój mam i prawdę
19     3, 31|       trawą zabawią.~- Wypędzę, Hanuś, i od gap przypilnuję...~
20     3, 31|  wyklinając.~- Dobrześ zrobiła, Hanuś, nic ci nie zrobią. Jezu,
21     3, 36|       na ziemię.~- Nie bój się, Hanuś... zemgliło me... Antek
22     4, 38|    chronić od ludzkich oczów.~- Hanuś... a dyć ja... a dyć...~-
23     4, 39|         Rozdział 3~- Pójdę już, Hanuś! - prosiła Józka pokładając
24     4, 40|   żałośnie:~- Jeszcze ździebko, Hanuś! Dyć dopiero co się przyłożyłam...~
25     4, 40|        i wytrząchając rękami:~- Hanuś! Antek wrócili! Hanuś!~Hanka
26     4, 40|           Hanuś! Antek wrócili! Hanuś!~Hanka prasnęła motyczką
27     4, 40|     nabranych radością.~- A ja, Hanuś! Ja! - przygarnął ją mocno
28     4, 40|      łaskę.~- Zmizerowałaś się, Hanuś! - szepnął gładząc ją pieściwie
29     4, 40|         żeby zabaczyć!~- Ostaw, Hanuś, kogutki na potem, a sporządź
30     4, 40|       każdej z osobna.~- Naści, Hanuś, to la ciebie, jak ci kaj
31     4, 40|     pochwały.~- Chwat z ciebie, Hanuś, chwat! anim się spodział,
32     4, 40|          Byłem, wszyćko dobrze, Hanuś, że i sam bym lepiej nie
33     4, 40|        dzisia niemało...~- Idę, Hanuś, idę... - podnosił się ociężale.~
34     4, 41|         gębę i rób, co ci każą! Hanuś, daj trzy miarki owsa na
35     4, 43|          proszący głos Józki:~- Hanuś, dajcie jej moją maciorkę!