Tom, Rozdzial

 1     1, 1 |       kołem ogromnym i zsuwało za czarne, wysokie lasy. Mrok gęstniał
 2     1, 2 |           płynąć, tylko krzepła w czarne, spieczone żużle - wyraźnie
 3     1, 2 |           drzewa rzucały na taflę czarne cienie i jakby ramą obejmowały
 4     1, 4 |     mienił się na niej, to na jej czarne trzewiki wysokie, zasznurowane
 5     1, 5 |   przyłamane, usta sine i wielkie czarne wąsy.~Napisał skargę, wziął
 6     1, 6 |          światła, a noce zapadały czarne, głuche, rozpaczliwe bezustannym,
 7     1, 9 |          brzozy zwieszone, pod te czarne, pochylone krzyże...~- Mój
 8     2, 13|     wrzątki i biły dymy smoliste, czarne, popręgowane gorejącymi
 9     2, 13|         na niebo; szły od północy czarne, olbrzymie góry, postrzępione,
10     2, 16|      niebieskie ślepie i te brwie czarne, i te wargi czerwone, słodkie,
11     2, 16|       królom, co chociaż pogany i czarne jako te sagany, a serca
12     2, 18|       uciszyła, ale niebo wisiało czarne, bezgwiezdne, wezbrane chmurzyskami,
13     2, 19|       widziała, ino te jego brwie czarne, te oczy przepaściste, a
14     2, 25|         leżały jeszcze oniemiałe, czarne, martwe, a już jakby dychające
15     2, 25|        hen, na pola nieobjęte, na czarne linie wsi, na otoki borów,
16     2, 25|      ścinać w grudę i obmoknięte, czarne drzewa przybladły szroniejące,
17     3, 26|       roztopów wiosennych, biły w czarne pola albo zasie, kieby dymy
18     3, 26| gdzieniegdzie pod zorze, kieby te czarne kamienie spod wody spienionej,
19     3, 26|      wciąż, wynosiło się nad bory czarne, nad wsie nieprzeliczone,
20     3, 26|           błyszczało różaną rosą, czarne role połyskiwały się w słońcu,
21     3, 30|      płonęły kiej smolne szczapy, czarne dymy waliły słupami, a krwawy,
22     3, 31|        kradną po wsiach.~- I żeby czarne były, to je kąpią we wywarze
23     3, 31|          i wywalać pierwsze skiby czarne i lśniące, a naród się prostował,
24     3, 31|           chuderlawe, z miejska w czarne kapoty odziane, ale sielnie
25     3, 32|         kaj tuż przy brogu leżały czarne, przesiąkłe wodą zagony.~
26     3, 32|      wsparte o się ramionami, tam czarne mroki zalegały, a i to jeszcze
27     3, 34|       jakoby te lipy wyniosłe, te czarne olchy, te rozgorzałe w słońcu
28     4, 37|        się obrazy borów, kieby te czarne chmury wynoszące się ze
29     4, 37|           spozierając trwożnie na czarne wieko.~- Wdowaś teraz, Jaguś,
30     4, 37|         żałobnie dzwony, wynieśli czarne chorągwie, rozbłysnęły światła,
31     4, 38|       długo siedziała wpatrzona w czarne i nieme okno. Przejął ją
32     4, 40|        niej ciężkie, rogate łby i czarne, niepojęte gały ślepiów.~
33     4, 40|           buchając w górę niby te czarne, gęste dymy.~Staw polśniewał
34     4, 44|        szarzała skroś gałęzi, zaś czarne ramiona krzyżów wychylały
35     4, 49|        desek i zaprzężony we dwie czarne krowy, rzucili ją na gnój