Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |            przycichły wsie, ogłuchły bory.~Wsie poczerniały i jakby
 2     1, 7 |         przeciech ino wsie a pola, a bory, a za nimi też wsie i pola,
 3     1, 7 |            już wszędzie razem.~I bez bory szli, i bez wody - całym
 4     1, 9 |          jako te osty się pleni, i w bory urasta!~A wszystko próżne
 5     1, 11|            drogi na pola ogromne, na bory, we świat cały wirem tanecznym
 6     2, 13|             ze skomleniem uciekać na bory - a po nich, zaraz na odwieczerzu,
 7     2, 13|           uciekały jakby chyłkiem na bory i lasy, niebo się przecierało,
 8     2, 13|               przysłoniły się rychło bory, przepadły pola, że ani
 9     2, 13|       wszystek świat niósłby się, na bory, na te nieobjęte ziemice...
10     2, 16|           gdzie ino oczy poniesą, na bory i lasy.~- Co on tam, chudziak,
11     2, 16|              proga, słońce padało za bory, a czerwone zorze rozlewały
12     2, 22|          tajemnych wołań, plusków; w bory zaklęte, gdzie rycerze,
13     2, 25|      szkliste mgły.~Cichość zalegała bory, ziąb przeciągał ostry i
14     3, 26|          galanto rozwidniało, iż ano bory wyrastały dokoła czarną
15     3, 26|              wciąż, wynosiło się nad bory czarne, nad wsie nieprzeliczone,
16     3, 30|          dzwoniły weselnym bełkotem, bory zaszumiały, wiater powiał,
17     3, 30|             się na wieś, na pola, na bory dalekie, wzmogły się jeszcze
18     3, 30|           słońce przetaczało się nad bory, a po niebie modrym rozwłóczyły
19     3, 30|              słońca, spadającego nad bory, szła przez te progi cieniów
20     3, 30|           słońce opuściło się już za bory.~Naraz wstrząsnął się cały
21     3, 31|  opuszczonych.~Że zdawało się, jakby bory, chylące się nisko nad ugorami,
22     3, 31|       kobietom, przygładził żyta i w bory uciekał z chichotem.~Długie
23     3, 31|             już czerwone i pełne nad bory się zwieszało, ziemie gasły,
24     3, 32|             wiośniana i chlustał nad bory słupem rozognionych uniesień...~
25     3, 33|               w pola rozkołysane, na bory widne jak na dłoni, na role
26     3, 34|         pioruny trzasnęły gdziesik w bory; całe niebo w mig posiniało
27     3, 35|             któryś już śpiewał, jaże bory oddawały, jensi gwizdali
28     3, 36| sczerwienione słońce kłoniło się nad bory i powietrze zawrzało krzykiem
29     4, 38|             robił, słońce zapadło za bory i całe niebo stanęło w zorzach,
30     4, 40|              Słońce skłoniło się nad bory i pierwsze lękliwe cienie
31     4, 42|       trzciny burzyły się kiej młode bory. Słowem, ziemia była taka,
32     4, 43|         Burza się już przetoczyła na bory i lasy, pokazało się słońce,
33     4, 45|               i pszczółki fiut... na bory i lasy. A jeden rój ukradł
34     4, 45|            ciężarem owoców, dzwoniły bory dalekie i te wędrujące chmury,
35     4, 49|        Wygnać ją ze wsi, wypędzić na bory i lasy, kiej tę zarazę!~-