Tom, Rozdzial

 1     1, 4 |     napełniały taką rozkoszą, aż wzdychał ino, rozkładał ręce, bił
 2     1, 5 |         i z półwłókowych, ciężko wzdychał i kalkulował, a nic nie
 3     1, 7 |         zapachy, oblizywał się i wzdychał.~- Pół wołu bym zjadł z
 4     2, 13|         patrzył ponuro w ogień i wzdychał; stary pod oknem obierał
 5     2, 13|         niósł oczami po świecie. Wzdychał i znowu się błąkał duszą
 6     2, 15|          bo częściej odpoczywał, wzdychał i za południem się oglądał.~
 7     2, 16|          naród wyciągał ramiona, wzdychał głęboko, pochylał się w
 8     2, 16|      śpiewał społem, modlił się, wzdychał, płakał - a oni byli jakby
 9     2, 17|    turbacjami wyjeżdżał, kto ino wzdychał a kiwaniem przytwierdzał -
10     2, 22| chętliwie, sam się dziwował, sam wzdychał, sam płakał, kiej i drudzy
11     3, 29|   chałupy, przemyśliwał ważnie i wzdychał żałośnie. Tak źle się bowiem
12     3, 29|          po raz nosem pociągał i wzdychał.~A pod kominem, w samym
13     3, 33|        nimi: nowe były i czyste. Wzdychał ciężko zmagając się ze straszną
14     4, 37|      drugiego taił, gdyż niby to wzdychał, niby to żałował i łzy obcierał,
15     4, 37|         buty, które tam wisiały. Wzdychał jucha kiej miech, pacierze
16     4, 37|       ciągiem nieskończonym; kto wzdychał żałośnie, kto się bił w
17     4, 37|     srodze strapieni, każdy jeno wzdychał żałośnie, rozwodził ręce
18     4, 37|    popadał chociaż ze trzy dni - wzdychał któryś.~Jakoż i padał tak
19     4, 37|          szczęśliwości, że naród wzdychał ciężko, obcierał oczy, a
20     4, 37|     tęsknymi oczami po świecie i wzdychał ciężko z onych niewypowiedzianych
21     4, 37|      cięgiem przecierał i ciężko wzdychał.~Trącił go któryś i na ucieszne
22     4, 38|      prostował, rozwodził ręce i wzdychał głęboko, to gdziesik zapłakało
23     4, 41|          długo ważył jego słowa, wzdychał i w końcu rzekł:~- Ja bym
24     4, 41|      tylko oczy kieby ze śpiku a wzdychał markotnie.~- Zgłupiałem
25     4, 41|        żebyś! - zaklął z cicha i wzdychał żałośnie, i przewracał się
26     4, 41|        uprzykrzał, a jeno ciężko wzdychał i na całe wieczory szedł
27     4, 42|         się przygarniał i czegoś wzdychał, jaże matka rzekła:~- Ostań
28     4, 42|   Przewrotnego, jak kajś w kącie wzdychał żałośliwie, nos ucierał
29     4, 43|       szła im rozmowa, on czegoś wzdychał drapiąc się frasobliwie
30     4, 45|          do słońca.~Głowił się i wzdychał, a tyla mu jeno przyszło
31     4, 47|          jakoś boleśnie i ciężko wzdychał.~- Widzę, co ci markotno
32     4, 48|          raz po raz przeciągał a wzdychał.~- ...tyla mi do niej, co
33     4, 49|      modlił się w głos, kto jeno wzdychał pobożnie nabierając przy
34     4, 49|          nich oczy, niejeden już wzdychał nad nimi, niejeden drapał