Tom, Rozdzial

 1     1, 3 |          a że drzwi do izby były wywarte, to i do izby poszła...
 2     1, 9 |     pogrzebie czyim. Drzwi stały wywarte na rozcież do obór i chlewów,
 3     2, 15|      smugę światła, bijącą przez wywarte drzwi izdebki. Nie słyszał
 4     2, 16|          główne drzwi na rozcież wywarte, a światłem buchające, naród
 5     2, 19|    ogromny wrzask i leciał przez wywarte do sieni drzwi w ośnieżoną,
 6     3, 26|          do dwora jakiego, przez wywarte okna powiewały białe firanki,
 7     3, 26|      ciekawie obejścia, opłotki, wywarte sienie i okna. Psy, ujadały
 8     3, 26|       zaczęła mówić za nią przez wywarte drzwi:~- Hale! małom nie
 9     3, 27|      spływał przymrozek, a przez wywarte okno wraz z wietrzykiem
10     3, 28|       ręce poszła, pozostawiając wywarte na oścież drzwi.~- Nie chcę
11     3, 29|         izby stały na przestrzał wywarte, po płotach suszyli przeprane
12     3, 30|      głównie przez wielkie drzwi wywarte noc się cisnęła czarna i
13     3, 31|     chwiały od wiatru, zaś przez wywarte drzwi do sieni cisnęły się
14     3, 31|     przysypać obroku, a tu drzwi wywarte, stajnia pusta i konia przy
15     3, 31|        wieczerzali, wszędy przez wywarte okna i drzwi widne były
16     3, 32| rozbiegły.~Z obu izb drzwi stały wywarte do sieni i w obu już się
17     3, 33|       przysłaniał gałęziami okno wywarte.~Szli czas jakiś w milczeniu
18     3, 36|      poszedł na dwór.~Drzwi były wywarte, całą sień zalewało księżycowe
19     4, 37|    jakoby w niebo już na ścieżaj wywarte.~Ale taka straszna groza
20     4, 37|       zazierając do środka przez wywarte drzwi a okna. ~Jambroż uwijał
21     4, 37|       cicho, tyle jeno, co przez wywarte drzwi a okna głos Jagaty,
22     4, 37|        mrocznej topieli, a przez wywarte okna widniał Maciej leżący
23     4, 38|      dymy kadzideł płynęły przez wywarte drzwi kościoła oprzędzając
24     4, 38|       księży i dziedziców, przez wywarte okna widniały głowy, płynął
25     4, 38|      wpatrując się w to ostatnie wywarte i jaśniejące okno.~Jasio
26     4, 39|    światła, bo słońce biło przez wywarte drzwi rozlewając się jaże
27     4, 39|         wzburzone.~Chałupy stały wywarte, wrótnie wszędy porozwierane,
28     4, 39| odchodząc prędko, krzyknął przez wywarte okno do izby:~- Magda, miej
29     4, 40|   Wszyćko tam stojało na rozcież wywarte, ale wszędy leżała niezgłębiona
30     4, 40|          zajrzał do środka przez wywarte okno.~- A kajże to Jagna? -
31     4, 41|        swoją chałupą. Okna stały wywarte i oświetlone, dziecko płakało
32     4, 46|        jakiś starszy.~- Przeciek wywarte! - odburknął Antek dźwigając
33     4, 47|          stodoły, że już stojały wywarte na przestrzał, gdzie w cieniach
34     4, 48|    zatknięta w dzbanuszek, przez wywarte okna zaglądały gałęzie pełne