Tom, Rozdzial

 1     1, 6 |       ojcowy grunt, to i ojcowa wola!~- Dzieci też coś znaczą
 2     1, 8 |         co? Gront starego, to i wola jego.~- Juści, że po prawie
 3     1, 8 |      jestem, psiachmać!... Komu wola, niech idzie... Chcę pić,
 4     1, 8 |  psiachmać... gront mój... moja wola robić... gorzałkę pił będę...
 5     1, 9 |    błądzą, przygnani tęsknotą i wolą Bożą... czy nie jęczą pokutniczo
 6     1, 11|  zdechnie, pogorzel przyjdzie - wola boska, nie przeciw się,
 7     2, 13|      wyrabiał nie będę.~- Twoja wola! Panu Bogu oddaję.~Hanka
 8     2, 14|     wychodzą...~- Widziałem pod Wolą, na tej drodze za młynem,
 9     2, 15|        czy tam innego, jaka wam wola i mus... a Mateusz jest
10     2, 21| dzieciński, ale póki żyje, jego wola dać lub nie. A jak to miętko
11     2, 25|    począć, mężowy chleb, mężowa wola, ale na słowo przykre miała
12     2, 25|         nasze prawo, to i nasza wola i sprawiedliwość nasza,
13     3, 26|      was przeciech, siedźcie, a wola wasza będzie iść, to se
14     3, 26|     górę...~- Pierzynę... wasza wola... juści, kiej było potrza...
15     3, 27|         a już wszystko szło jej wolą, rozumem a mocą.~Ona zaś
16     3, 27| przykazują zabić, to jego teraz wola pierwsza po ojcowej - podniesła
17     3, 27|      jej rozbłysły nieustępliwą wolą.~- Cóż tu u was nowego?~-
18     3, 28|         sobie i zjedzcie, wasza wola... nie moja strata. Człowiek
19     3, 29|   płaczcie!... cóż poradzić?... wola Boża... no, mówię: wola
20     3, 29|         wola Boża... no, mówię: wola Boża! - powtórzył, ale tak
21     3, 31|          wasz gront, to i wasza wola! Filipka tu wczoraj podczas
22     3, 33|      łzawo Kłąb.~- A każdemu... wola Boża, cóż, nie poredzi...
23     3, 33|        wierzyliście mi... wasza wola... ale teraz wysłuchajcie,
24     3, 34|     lepiej ludzie żyją.~- Twoja wola, ale drudzy muszą tutaj
25     3, 36|        cosik cichuśko.~- Kto me woła? - myślał dotykając się
26     4, 38|         to niech się żeni, jego wola.~Skrzywił się i pytał niespokojnie:~-
27     4, 39|        nie będę, nie moja w tym wola stanowi.~- Jaguś! - podniesła
28     4, 39|  rzewliwie, mówiła przez łzy:~- Wola boska, moi drodzy. Juści,
29     4, 39|        pomarł, to już taka była wola boska. - I szczerze westchnęła
30     4, 40|      już wścieknę. Pachniała mi wola lepiej niźli ta kiełbasa.
31     4, 40|         a cięgiem, dopóki Twoja wola, Jezu miłosierny - dumał
32     4, 40|         ale jak każesz... twoja wola... - dziw go w rękę nie
33     4, 41|      nosem.~- Dyć gospodyni cię woła - upominał nasłuchujący
34     4, 41|     nasłuchujący dziad.~- Niech woła, a juści, może jeszczek